همشهری آنلاین-فاطمه عسگری نیا:از دلتنگی سالهای گذشته اش برایمان می گوید از اربعین‌هایی که دلش هوای حرم و کربلا را می‌کرد اما محدودیت‌های جسمی اجازه این کار را به او نمی‌داد: «چون قطع نخاع بودم،مسیر طولانی موجب زخم بستر و مشکلات زیادی برایم‌می‌شد»
نگاهی به پاهای بی‌جانش می‌کند و ادامه می‌دهد: « "پا" ندارم اما دستهایم را نذر خدمت به زائران کرده‌ام»،
وقتی تصمیم گرفت به زائران حسینی خدمت کند روی توانایی‌هایش متمرکز شد و دید در زمینه تعمیر ویلچر و وسایل توانبخشی مهارت خاصی دارد : «مهارتم در زمینه تعمیر ویلچر و وسایل توانبخشی بود از آنجا که سالمندان زیادی مسیر پیاده روی را با ویلچر طی می‌کردند و این وسایل قطعا نیاز به تعمیر داشت تصمیم گرفتم در همین بخش مشغول شوم. مطلع شدم که بهزیستی موکب خدمات دهی دارد، به مددکاران بهزیستی مراجعه و به آنها آمادگی‌ام را برای حضور در مرز مهران و تعمیر ویلچر زائران اعلام کردم و از اوایل دهه ۹۰همزمان با پیاده روی اربعین در مهران تاکنون همه ساله حضور یافته‌ام.»
دمای هوا چیزی حدود 45 درجه است. اما این شرایط سخت آب و هوایی در مهران هم نمی‌تواند «ولی» را از قول و قراری که با امام حسین بسته باز دارد .با این که به خاطر گرما عرق از سرو کله‌اش راه گرفته می‌گوید: «تنها نگرانی‌ام زخم بستر است به خاطر همین در ساعاتی که زائر نمی آید روی تخت استراحت می کند.»
حضور معنادار این معلول ضایعه نخاعی در مهران با وجود وضعیت جسمی و خادمی زائران با گرمای بالای ۴۵ درجه ای مهران جلوه‌ای زیبا هم از خدمت و هم شوق، شور و شعور حسینی را خلق می‌کند. کسی که ۳۲سال پیش بر اثر حادثه رانندگی و قطع نخاع ویلچر نشین شد ولی اراده و میز بانی اش از زائران او را به قابی ماندگار در مهران تبدیل کرده است.