به گزارش همشهری آنلاین، آسمان خراش Long lines building که در شهر نیویورک آمریکا ساخته شده، با همه آسمان خراش‌هایی که تا به حال دیده‌ایم، یک تفاوت اساسی دارد. این آسمان خراش به جز چند محفظه تهویه که در دو طبقه آن تعبیه شده، هیچ پنجره‌ای ندارد.
در بخش شمالی خیابان Church بین دو خیابان «توماس» و خیابان «وورث» در شهر نیویورک که به خیابان Thoma Street ۳۳ شناخته می‌شود، آسمان خراش بدون پنجره قرار گرفته است.
این ساختمان ۲۹ طبقه دارد و همه لوازم ضروری برای زنده ماندن دست کم ۱۵۰۰ نفر برای دو هفته بدون نیاز به خارج شدن و یا امدادهای بیرونی در آنجا ذخیره شده است، به علاوه ۲۵۰ هزار گالن سوخت لازم برای به کار انداختن مولدهای برقی هم بخش دیگری از این ذخایر هستند.
این ساختمان مرکز نگهداری خطوط ارتباط بین المللی و کابل‌هاست، به گونه‌ای که سیستم اصلی را که برای مسافت‌های طولانی به کار می‌رود، در برگرفته است. این آسمان خراش به مثابه سوئیچ گیتی است که ایالات متحده را به جهان وصل می‌کند.
«کارل وورنیک»، مهندس معمار این آسمان خراش را بدون پنجره طراحی کرد تا آن را از هر گونه خطر حملات هسته ای احتمالی در دوران جنگ سرد بین آمریکا و روسیه محافظت کند. در واقع هدف از ساخت آن محافظت از تجهیزات مخابراتی، ارتباطی و کابل های بلند بوده است، تا جایی که برخی آن را محافظت شده ترین ساختمان در آمریکا می دانند.
این ساختمان در سال ۱۹۶۹ میلادی ساخته و در سال ۱۹۷۴ میلادی افتتاح شد. ساختمان ۱۶۷.۵ متر ارتفاع دارد که ارتفاع هر طبقه به ۵.۵ متر می رسد. این سازه از زمان ساخت تاکنون به همان شکل مانده و فقط برخی مکان‌های موجود در آن به مرکزی برای ذخیره اطلاعات مهم تبدیل شده‌اند.
هرچند ساختمان نمایی مبهم دارد و از نظر شاخص‌های بصری با سایر آسمان خراش‌ها قابل مقایسه نیست، یک منتقد معماری به نام «پل گولدبرگر» در مقاله‌ای که در روزنامه نیویورک تایمز آمریکا منتشر شد، نوشت: این ساختمان افسون خاصی دارد و مثل بقیه ساختمان‌های مخابراتی که تا به حال دیده‌ایم؛ مجموعه‌ای از صندوق‌های حاوی تجهیزات الکترونیکی نیست، بلکه جذابیّت منحصر به فردی دارد که باعث می‌شود آن را ببینی، در عین حال که آن را نمی بینی!