همشهری - مریم باقرپور: رودخانه کن به طول ۳۳ کیلومتر، یکی از قدیمی‌ترین رودخانه‌های شهر تهران است که این روزها بخشی از آن داخل بافت شهری قرار دارد و همچنان پرآب‌ترین رودخانه در تهران به شمار می‌آید. این رودخانه از رشته کوه توچال سرچشمه می‌گیرد و در مسیر از روستاهای خوش‌آب‌وهوا عبور می‌کند. در انتهای مسیر هم به جنوب شهر تهران می‌رسد. این رود را با نام روستای نزدیک آن می‌شناسند و گاهی با نام کن سولقان از آن یاد می‌شود. این روزها اطراف رودخانه کن در منطقه کن سولقان را بزرگراه‌ها و خیابان‌های بزرگ پوشانده‌اند. رودخانه کن به‌دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه‌اش از هیچ منطقه‌ای داخل تهران دیده نمی‌شود و دلیل نامگذاری آن نیز با نام کن (گودال و چاله) همین است. آب دریاچه مصنوعی چیتگر از رود کن تأمین می‌شود و دره دوچناران که مشرف به این رودخانه است، چشم‌اندازی زیبا به محیط داخل دره کن دارد. در حال حاضر روستاهای اطراف رودخانه کن امکانات مناسبی برای اتراق دارند و انواع رستوران‌ها و سفره‌خانه‌های سنتی در این مناطق فعالیت می‌کنند. در مسیر کوهستانی کن به جز امامزاده داود، امامزاده‌ها و جاهای دیدنی دیگری هم هست که از میان آنها می‌توان از باغ‌های میوه وردیج، چشمه واریش، غار بیوک آقا، آبشار سنگان، آبشار طالون و پارک جنگلی کوهسار نام برد.
کشار در دره
رودخانه کشار به طول۱۰ کیلومتر، در دره‌ای باصفا و سرسبز به نام کشار و در نزدیکی روستاهای کن و سولقان قرار دارد. سراسر این دره را درختان خودرو و بوته‌های وحشی پوشانده‌اند. دره و رودخانه کشار در جنوب غربی روستاهای کن و سولقان قرار گرفته‌اند و این رودخانه یکی از شاخه‌های فرعی رودخانه کن به شمار می‌آید. آب‌وهوای مطبوع و عبور این رودخانه باعث سرسبزی و رونق کشاورزی در این دره شده است. هنگام بازدید از رودخانه کشار و طبیعت اطراف آن می‌توان در جوار باغ‌های پردرخت اتراق کرد. برای سیاحت در جوار رودخانه کشار باید به عمق دره رفت که شیب آن در بعضی بخش‌ها زیاد است و نیاز به آمادگی بدنی نسبی دارد.