همشهری آنلاین
تصور این بود که افشین نوروزی برای همیشه از تیم ملی پینگ‌پنگ کنار رفته و قرار نیست دیگر در سطح ملی حضوری داشته باشد اما مسابقات قهرمانی آسیا بهترین فرصت برای بازگشت دوباره او بود؛ بازگشتی که با یک پیروزی بزرگ همراه شد. نوروزی ۵-۴سالی در تورنمنت‌های بین‌المللی حضور نداشت و به همین دلیل در رنکینگ جهانی هم نامی از او نبود ولی با این حال بازیکن ژاپنی را که رنک۴ جهان را داشت شکست داد. نوروزی از این پیروزی، از بازگشت به سطح اول پینگ‌پنگ ایران و از آینده‌ای که در انتظارش است، صحبت می‌کند.
*چه شد که بعد از ۵-۴سال دوباره تصمیم گرفتید به مسابقات ملی برگردید؟
در این مدت به‌خاطر آسیب‌دیدگی از مسابقات رسمی دور بودم. هم در مسابقات آسیایی دوره قبل و هم در مسابقات جهانی قبل از اعزام از تیم ملی انصراف دادم. اما با تمریناتی که در این مدت زیرنظر آقای لطف‌الله‌نسبی داشتم، خیلی خوب به آمادگی رسیدم و انگیزه بالایی هم داشتم. خوشحالم که توانستم بازی‌های خوبی انجام بدهم.
*اولین چیزی که درباره شما به ذهن می‌رسد این است که چطور می‌شود در ۳۸سالگی بعد از یک دوره مصدومیت و چند سال دوری، دوباره به تیم ملی برگردی و نفر چهارم جهان را هم شکست بدهی؟
در رشته‌های راکتی چون بازیکن‌سازی سخت و زمان‌بر است، بازیکنانی که در سن بالا قابلیت بازی داشته باشند و در زندگی شرایط حرفه‌ای را دنبال کرده باشند، به بازی‌شان ادامه می‌دهند. مثلا بازیکن چین‌تایپه‌ای که در یک‌هشتم نهایی من را شکست داد، ۴۲سال دارد. او نوشاد و نیما عالمیان را هم در مسابقات تیمی برد. اگر بدن بازیکن آماده باشد، سن فاکتور مهمی نیست و خیلی نمی‌تواند اثرگذار باشد. البته این بازیکنان استثنا هستند و تعداد کسانی که بالای ۳۵سال دارند و می‌توانند در سطح بالا بازی کنند، محدود است.
*ولی اینکه یک بازیکن ایرانی بتواند در این سطح خودش را نگه دارد، سخت است. امکانات بقیه با ما فرق می‌کند. همه فکر می‌کردیم خداحافظی کرده‌اید.
قبل از من آقای مجید احتشام‌زاده هم در سن بالا چند سال عضو تیم ملی بود. اما اینکه در این سن بتوانی به جمع ۱۶نفر اول آسیا برسی کمی عجیب است. من سعی کرده‌ام خودم را در فرم نگه دارم و اصلا به خداحافظی فکر نکرده بودم. روی تمرینات و مسابقات تمرکز داشتم و نگاه حرفه‌ای به‌خودم و کارم داشتم. ۲سال پیش برای مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب شدم و در اردو هم بودم اما یک هفته مانده به شروع مسابقه به‌خاطر آسیب‌دیدگی انصراف دادم. پارسال هم در مسابقات جهانی چین، صبح مسابقه دیسک کمرم گرفت و از رقابت‌ها کنار کشیدم. در این مدت در لیگ ترکیه بازی کردم و حضور در مسابقات این کشور هم در آمادگی‌ام تأثیرگذار بود.
*گفتید نگاه حرفه‌ای داشتید، این نگاه چه بود و چه کار خاصی می‌کردید؟
از سال۱۳۷۶ سفرهای ورزشی من شروع شد و در این مدت عضو تیم جوانان و بزرگسالان بودم. با تجربه‌ای که از این سال‌ها دارم با جدیت تمرین می‌کنم. نقاط قوت و ضعف خودم را می‌شناسم. شاید خیلی کمتر از بقیه تمرین کنم ولی زمانی که تمرین می‌کنم، تمرین مفید است.
*قبل از اینکه به مسابقات اعزام شوید، فکر می‌کردید به جمع ۱۶نفر اول برسید و نفر چهارم جهان را هم شکست بدهید؟
خیلی آرامش داشتم و روی مسابقات متمرکز بودم. هر بازی را برای خودم سخت می‌دیدم. حریف سنگاپوری من که نخستین حریف بود، جوان و در کوران مسابقات است. من برای هر بازی برنامه داشتم. بازی حریفان را در اینترنت می‌دیدم و آنالیز می‌کردم. بعد از هر پیروزی هم جوگیر نمی‌شدم. با حریف ژاپنی هم قبلا بازی کرده بودم و به سبکش آشنا بودم. به‌خودم گفتم اگر بتوانم جو سالن را مدیریت کنم و با شرایط راکت، کورت و میز هماهنگ شوم، می‌توانم بازی خوبی انجام بدهم اما فکر نمی‌کردم بتوانم او را شکست بدهم. بیشتر به بازی خوب فکر کرده بودم نه به برد. گیم اول را با اختلاف بردم و شاید بتوانم بگویم بازیکن ژاپنی به نوعی از من ترسید. به‌هرحال ۵-۴سال بود که من را ندیده بود و وقتی یک گیم داد، دچار مشکل شد. درست است او بازیکن بزرگی است ولی بازی‌ها تک‌حذفی بود و ترسیده بود که حذف شود.
*بعد از شکست چه واکنشی داشت؟
ژاپنی‌ها که انسان‌های مودبی هستند و او هم مثل همیشه با ادب و احترام برخورد کرد. بازیکنان کشورهای دیگر بودند که از برد من خیلی تعجب کرده بودند و تبریک می‌گفتند. حتی چینی‌ها هم به من تبریک گفتند. به هر حال این بازیکن ژاپنی شانس مدال بود.
*بعد از پیروزی شما گفته شد در این مدت به‌خاطر بی‌مهری‌های فدراسیون و کادر فنی از تیم ملی کنار مانده بودید. این حرف‌ها را تأیید می‌کنید؟
رشته ما انفرادی است. در ورزش‌های گروهی، شاید نظر سرمربی روی یک بازیکن مثبت نباشد اما در انفرادی بازیکن باید تلاش کند تا انتخاب شود، سلیقه نمی‌تواند تأثیرگذار باشد. من پشت میز رفتم، تلاش کردم و خودم را هم ثابت کردم.
*در ادامه قرار است چه اتفاقی برای افشین نوروزی بیفتد؟
من اطمینان داشتم که می‌توانم و توانایی‌های خودم را نشان دادم. من حتی مقابل بازیکن چین‌تایپه هم شانس برد داشتم و با اختلاف نزدیک باختم. او هم بازیکن بزرگی است و ۱۵سال است که از رنکینگ ۲۰نفر اول جهان خارج نشده است. این مسابقات اعتماد به نفسم را بالا برد. حالا نگاه تیم و مربیان به من تغییر کرده است. البته آنها از قبل هم می‌دانستند که عملکرد من در مسابقات داخلی و بین‌المللی متفاوت است. قرار است تیم با ۳نفر به بازی‌های آسیایی برود. تلاش فدراسیون و مربیان این است که من به لیست تیم ملی اضافه بشوم، چون روی مدال تیم حساب کرده‌اند. اینکه چقدر امکان‌پذیر باشد نمی‌دانم.
*شما از رنکینگ خارج شده‌اید، برای المپیک پاریس شانسی دارید؟
سخت است ولی باید جلو برویم تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.
*بازی در ترکیه چطور است؟ آنها از ایرانی‌ها بالاتر هستند؟
بازیکنان آنها هم‌سطح ما هستند، حتی در بازی‌های کشورهای اسلامی در فینال تیمی ما آنها را شکست دادیم. از نظر امکانات هم تفاوتی با ما ندارند اما بازیکنان خوبی در لیگ این کشور بازی می‌کنند. خارجی‌ها مثل مصری‌ها، روس‌ها و... آنجا هستند و کیفیت مسابقات‌شان بالاست.