همشهری- پریسا نوری: گفت‌وگوی ما با این بانوی هنرمند که در میان تهیه‌کنندگان سینما و تلویزیون به بازیگر خوش قدم معروف است و به تازگی در نقش مادرزن نقش اول سریال بازپرس از شبکه ۲ سیما، مهمان خانه‌هابود.
چه چیزی باعث شد به جمع بازیگران سریال اکشن و پلیسی بازپرس بپیوندید؟
برای پذیرفتن نقش چندان سختگیر نیستم و اگر فیلمنامه خوب و کارگردانش قوی باشد، کار را می‌پذیرم. خوشبختانه در سریال بازپرس این دو ویژگی وجود دارد.
به عنوان یک هنرمند خودتان درباره این سریال چه نظری دارید؟
سریال بازپرس با داستان و روایت پرهیجانی شروع شد و توانست مخاطب را با قصه همراه کند. واقعی بودن پرونده‌ها هم امتیازی برای این سریال محسوب شده و جذابیت قصه را بالا برده است. به نظر من این سریال نسبت به خیلی از مجموعه‌هایی که این روزها از تلویزیون پخش می‌شود قوی‌تر است.
از مردم هم بازخورد سریال را گرفته‌اید؟
زیاد از خانه بیرون نمی‌روم اما در جمع دوستان و آشنایان وقتی از این سریال صحبت می‌شود، اغلب راضی هستند و می‌گویند به خاطر قصه پرکشش، بازی‌ها و کارگردانی خوب سریال، آن را از تلویزیون دنبال می‌کنند. به نظر من این موضوع که مردم با سریال ارتباط برقرار کرده‌اند اتفاق خوبی است و اگر همه سریال‌ها به همین شکل ساخته شوند شاید مردم مثل گذشته با سریال‌های تلویزیونی همراه شوند. اما به طور کلی مردم خیلی به من ابراز لطف می‌کنند و عشق می‌دهند. من دست‌شان را می‌بوسم و از همه‌شان ممنون هستم. خدا رحمت کند آقای مشایخی را همیشه می‌گفت «من دست مردم را می‌بوسم.» الان که سنی از من گذشته به این حرف استاد مشایخی رسیده‌ام.
فکر می‌کنید چرا نسبت به سال‌های گذشته، استقبال مخاطبان از سریال‌های تلویزیونی کمتر شده است؟
به نظر من چند دلیل وجود دارد؛ اول اینکه فیلمنامه‌ها جذابیت زیادی ندارند، دلیل دیگر این است که بسیاری از کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها، به دلایلی ترجیح می‌دهند کارهایشان را در شبکه نمایش خانگی ارائه دهند و این شبکه بخشی از بینندگان تلویزیون را جذب کرده است. همچنین بخشی از مخاطبان تلویزیون هم سراغ سریال‌های پرزرق و برق ماهواره‌ای رفته‌اند و جای تاسف دارد که وقتی خودمان چند شبکه داخلی داریم چرا باید اینها را رد کنیم و برویم شبکه‌های خارجی را ببینیم.
با وجودی که هر سال حداقل در یک یا دو سریال تلویزیونی حضور دارید، چرا تا به حال در سریال‌های شبکه نمایش خانگی نقشی ایفا نکرده‌اید؟
چند سال پیش یک سریال به نام «جزیره» برای شبکه خانگی بازی کردم که به دلایلی نیمه کاره رها و پخش نشد. برای من و بسیاری از بازیگران فرق نمی‌کند که در تلویزیون بازی کنیم یا شبکه نمایش خانگی؛ اگر قصه خوب و پرکشش باشد و مجموعه کارگردانی و فنی هم حرفه‌ای باشند، بازی می‌کنیم.
در سریال بازپرس هم مثل اغلب سریال‌ها نقش مادر و همچنین مادرزن مهربان را بازی کرده‌اید. دوست ندارید نقشی متفاوت بازی کنید؟
دوست دارم نقش‌های مختلف را محک بزنم اما کارگردان‌ها به خاطر روحیه‌ای که از من می‌شناسند، این نقش را به من پیشنهاد می‌دهند. هر چند برای ایفای نقش منفی چون با روحیه‌ام سازگار نیست ممکن است اذیت شوم، اما اگر کار قوی و خوب باشد حاضرم این چالش را هم بپذیرم.
شما در میان تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها به بازیگر خوش قدم معروف هستید. اولین بار چه کسی این لقب را به شما داد وچرا؟
(می‌خندد) همکارانم به من لطف دارند. یادم است اولین بار آقای مرتضی شایسته، تهیه‌کننده فیلم «سام و نرگس» این اسم را رویم گذاشت و همیشه می‌گفت؛ مهیمن قدمش خوب است و در هر پروژه‌ای که قرارداد ببندند کارها خیلی سریع و خوش پیش می‌رود و اذیت نمی‌شویم.
بازیگری را در سال ۱۳۶۴ با سریال «آینه» شروع کردید و در این سال‌ها در ده‌ها فیلم و سریال حضور داشتید. فکر می‌کنید مردم شما را بیشتر با کدام نقش‌تان شناختند؟
شاید باورتان نشود ولی مردم هنوز هم من را با سریال آینه می‌شناسند و این سریال بعد از این همه سال در ذهن مردم مانده است.
به زعم شما دلیل ماندگاری این سریال چه بوده؟
در آن سال‌ها تماشای تلویزیون تنها سرگرمی مردم بود و خانواده‌ها با دل خوش شب‌ها برای دیدن سریال‌ها پای تلویزیون می‌نشستند. یک دلیل دیگرهم این است که موضوعات و مشکلاتی که قصه سریال آینه را شکل می‌داد، هنوز هم در جامعه وجود دارد و کهنه نشده است.
با حدود ۴ دهه فعالیت حرفه‌ای، به بازنشستگی فکر می‌کنید؟
هیچ وقت به بازیگری به عنوان شغل نگاه نکردم و همیشه با آن زندگی کرده‌ام. در واقع بازیگری زندگی دومم بوده است برای همین تا وقتی که بتوانم بازی می‌کنم. البته از وقتی نوه‌ام به دنیا آمده کارهای راه دور و شهرستان را قبول نمی‌کنم، چون طاقت دوری از نوه‌ام را ندارم و این وابستگی دو طرفه است.
در سریال‌ها و فیلم‌ها، نقش مادر را برای خیلی‌ها بازی کرده‌اید، خودتان چند فرزند دارید؟
یک فرزند پسر به نام طوفان و یک نوه به نام آیین دارم.
با تک فرزندی موافقید؟
نه اصلا. تک فرزندی خوب نیست و شرایط را برای پدر و مادر و فرزند سخت می‌کند. هر فردی به خواهر و برادر احتیاج دارد. ولی الان شرایط زندگی به قدری دشوار شده که پدر و مادرها نمی‌توانند بچه‌های زیادی به دنیا بیاورند. قدیمی‌ها می‌گفتند بچه خودش بزرگ می‌شود ولی الان به کوچک‌ترین نیاز بچه‌ها باید توجه کرد. اگر پدر و مادری از نظر روحی و مالی وضعیت مناسبی دارند و می‌توانند چند بچه را به خوبی تربیت کنند، خوب است. من دلم می‌خواست بچه‌های بیشتری داشتم تا الان نوه‌های بیشتری دورم بودند. آن زمان به دلیل علاقه به کارم چشم‌ام را روی خیلی چیزها بستم تا بتوانم بازیگری را ادامه دهم. البته پشیمان نیستم چون هنوز هم کارم را عاشقانه دوست دارم. من، مادرم و خواهرانم در یک ساختمان چند طبقه دور هم زندگی می‌کردیم و همه اعضای خانواده مراقب پسرم بودند. به همین دلیل او هیچ وقت احساس تنهایی نکرده و خدا را شکر از این نظر احساس کمبود نمی‌کند.
در حال حاضر مشغول بازی در چه فیلم و سریالی هستید؟
قرار است در یک سریال برای شبکه ۳ بازی کنم. اما چون هنوز قرارداد نبسته‌ام، اجازه دهید درباره جزییاتش چیزی نگویم.
اهل سینماگردی هستید و آخرین بار کی و برای تماشای چه فیلمی به سینما رفتید؟
اهل سینما رفتن نیستم چون همه فیلم‌های سینما با کمی تاخیر از تلویزیون هم پخش می‌شود. اما در خانه فیلم سینمایی ایرانی و خارجی زیاد می‌بینم و بیشتر فیلم‌های مطرح و روز دنیا را دنبال می‌کنم. تا جایی که یادم می‌آید آخرین بار ۳۰ سال پیش برای دیدن فیلم «ناصرالدین شاه آکتور سینما» به سینما رفتم.
اوقات فراغت‌تان را چطور می‌گذرانید؟
اغلب با نوه‌ام سرگرم هستم و گاهی هم مطالعه می‌کنم. البته این عادت مطالعه را از کودکی دارم. در خانه پدری‌ام همه اهل مطالعه بودند و من هم از ۹ سالگی خواندن کتاب و مجله را شروع کردم. در جوانی به خاطر کارم، خواندن فیلمنامه هم اضافه شد و به قدری کتاب و فیلمنامه ورق زده بودم که اثر روی انگشت‌هایم رفته بود و وقتی برای پاسپورتم باید انگشت نگاری می‌شدم هر کاری کردند اثر انگشتم دیده نمی‌شد.
اهل سفر هستید؟
بله سفرکردن را خیلی دوست دارم و بین همه شهرها، بیشتر به زادگاه خودم اصفهان ارادتمندم.
ارتباطتان با فضای مجازی چطور است؟
یک صفحه در یکی از شبکه‌های اجتماعی دارم که با کمک ادمین اداره می‌کنم. در این صفحه فیلم‌ها و سریال‌هایی که بازی کرده‌ام را مرورمی‌کنیم و مردم هم درباره آن فیلم‌ها نظر می‌دهند یا سوالی می‌پرسند و من به سوالاتشان پاسخ می‌دهم.
مخاطبان‌تان بیشتر چه سوالاتی می‌پرسند؟
درباره ورود به عرصه بازیگری می‌پرسند و من تا جایی که بتوانم راهنمایی‌شان می‌کنم.
چه توصیه‌ای به جوانان علاقه‌مند به بازیگری دارید؟
برای بازیگر شدن علاقه به تنهایی کافی نیست، باید دانش و استعداد هم داشته باشند. همچنین بازیگری خیلی طاقت می‌خواهد و انصافا کار سختی است. شاید کسی خروجی کار را می‌بیند جذب این کار شود اما نمی‌داند چه زحمت‌هایی کشیده شده تا این نتیجه دیده شود. علاوه بر اینها شرایط این کار به عنوان یک شغل در حال حاضر چندان مساعد نیست. قبلا در خانه من همزمان پنج تا قرارداد بود و من از بین آنها انتخاب می‌کردم اما در حال حاضر اینطور نیست.
یک آرزو کنید.
آرزویم این است که حال هموطنانم خوب باشد و لبخند از لب‌هایشان دور نشود.
دوست دارم نوه‌ام بازیگر شود
پوراندخت مهیمن که در زندگی شخصی‌اش یک مادربزرگ مهربان است، از استعداد آیین، نوه ۸ ساله‌اش در بازیگری اینطور می‌گوید: «وقتی در کارهای آیین دقت می‌کنم می‌بینم خیلی شبیه بچگی‌های خودم است. ما ۵ خواهر بودیم که علاقه زیادی داشتیم که پدرمان از ما عکس بگیرد، زمانی که مقابل دوربین بودیم، خواهرانم در همان حال و هوای بچگی بودند، اما من مقابل دوربین ژست های مختلفی می‌گرفتم که همیشه با تعجب پدر مواجه می‌شد. پدرم می‌گفت:تو همیشه حالت‌های مختلفی مقابل دوربین می‌گرفتی و هیچ وقت با حالت عادی مقابل دوربین نمی‌ایستادی. الان که نگاه می‌کنم می‌بینم نوه‌ام هم همینطور است و اکت‌های خاص خودش را دارد. خیلی دوست دارم آیین وقتی بزرگ شد یک بازیگر موفق شود؛ برای همین اگر شرایط خوب باشد و ببینم واقعا به بازیگری علاقه دارد، حتما به او در این مسیر کمک می‌کنم.
نقشی که دوست دارم
مهیمن که بازی در بیش از ۱۰۰ فیلم و سریال و تله فیلم را در کارنامه‌اش دارد، در پاسخ به این سوال که کدام نقش‌تان را بیشتر دوست دارید، می‌گوید: «سوال بسیار سختی است چون واقعا یادم نمی‌آید در چه فیلم‌ها و سریال‌هایی نقش داشته‌ام. یادم است یک بار ادمین صفحه‌ای که دارم بخش‌هایی از نقشم در یک فیلم یا سریال را در صفحه اینستاگرام گذاشته بود و از مخاطبان نام فیلم را پرسیده بود. من چند بار فیلم را نگاه کردم و به چهره و صدا و دیالوگ‌هایم دقت کردم اما آخرش هم یادم نیامد که کدام فیلم یا سریال بوده. اگر ۱۰ یا ۲۰ کار بازی کرده بودم شاید می‌توانستم جواب این سوال را بدهم اما وقتی کارها زیاد شود در خاطر آدم نمی‌ماند. در کل می‌توانم بگویم همه نقش‌هایم را دوست داشتم که قبول کردم بازی کنم، اما کارهایی مثل «وضعیت سفید» که کارگردانش آقای حمید نعمت الله بوده را بیشتر دوست دارم.