همشهری آنلاین_فاطمه عسگری‌نیا:حتما می پرسید بهوشیاری چیست و چرا اصلا باید آن را به بچه‌ها آموزش دهیم؟ درباره چرایی این آموزش باید اعتراف کنیم که آموزش بهوشیاری سفری کنجکاوانه و آگاهانه به دنیای شگفت انگیز فرزندپروری است. اما حتما خیلی‌ها می پرسند بهوشیاری چه کمکی به بچه‌ها می‌کند؟ کودکان ما با تمرین بهوشیاری می‌توانند تمرکز کردن را یاد بگیرند و استرسهای خود را مدیریت کنند. همینطور می‌توانند با تنظیم هیجانات برای خود چشم انداز مثبتی ایجاد کنند.
به گفته «منصوره اسدی» کارشناس ارشد روانشناسی بالینی این روش علمی امروز در خیلی از کشورهای دنیا به کار گرفته می‌شود. برای آموزش رفتارهای بهوشیارانه هم که اغلب در مهدهای کودک و مدارس دوره ابتدایی انجام می‌شود بچه‌ها به صورت دایره‌ای دور هم می‌نشینند و بعد از بستن چشمهایشان عمیقا روی افکار و اتفاقاتی که در اطرافشان در حال وقوع است تمرکز کرده و عمیقا آگاه میشوند. در هر جلسه چیز جدیدی به آنان یاد داده می‌شود. از دیدن بهوشیارانه گرفته تا شنیدن بهوشیارانه، تنفس بهوشیارانه، یا دوست داشتنبهوشیارانه (فرستادن افکار مهربانانه به دیگران).
به اعتقاد او یاد گرفتن این تکنیکها، به کودکان خردسال کمک می‌کند که در مدرسه تمرکز بهتری داشته باشند و استرس‌شان کاهش یابد.
اینکه چگونه بهوشیاری با سلامت کودکان در ارتباط است را محققان دانشگاه «ورمونت» مورد مطالعه قرار داده‌اند. در این مطالعه بیش از ۶۰۰ والد با کودکان ۳ تا ۱۷ ساله مورد مطالعه قرار گرفتند. والدینی که در این مطالعه مشارکت کردند، هم میزان وجود ویژگی بهوشیاری در خودشان را مورد سنجش قرار دادند هم میزان هوشیاری در فرزندپروری‌شان را. اینکه چقدر متوجه و عاری از قضاوت هستند و در تعاملاتشان با فرزندانشان واکنش سریع نشان نمی‌دهند. علاوه بر همه این ها تمرینات فرزندپروری مثبت در مقابل رفتارهای منفی را انجام دادند. آنها همچنین روش‌های سازگاری با فرزندانشان را منعکس ساختند.
تحلیل‌ها نشان داد والدینی که فرزندپروری بهوشیارانه تری را گزارش دادند، رفتارهای مثبت فرزندپروری بیشتری نشان دادند، و با رفتارهای مثبت تری با کودکان‌شان مرتبط بودند و این به معنای اضطراب، افسردگی و برونریزی کمتر است.
یک قدم به سوی بهوشیاری
منصوره اسدی معتقد است اولین گام برای والدین در قدم برداشتن به سوی بهوشیاری به اندازه کافی خوب بودن، آوردن توجه و آگاهی به تعامل با فرزندتان است: «سه عامل کلیدی برای فرزندپروری بهوشیارانه وجود دارد از احساسات خودتان زمانی که با فرزندتان در تعارض هستید، آگاه شوید و بدانها توجه کنید، یاد بگیرید قبل از آنکه با عصبانیت پاسخی بدهید، مکث کنید و برای خودتان فرصتی هر چند کوتاه برای بازیابی آرامش از دست رفته تان بخرید. ، به نظر فرزندتان حتی زمانی که با شما مخالف است، به دقت گوش دهید»
این روانشناس ادامه می دهد فرزندپروری بهوشیارانه همچنین اشتیاق بزرگتر والدین و توانایی شان برای تحمل هیجانات قوی از طریق تمرکز زدایی آنها (آگاهی از اینکه احساسات تنها احساس هستند) را منعکس می سازد، بدین ترتیب به آنها اجازه می دهد که حضور آگاهانه تر و واقعی تری در لحظه با فرزندانشان داشته باشند.