به گزارش همشهری آنلاین رفتارهای عجیب مدیرعامل پرسپولیس در مراسم استقبال از رونالدو و همچنین واکنش‌هایی که از سوی برخی هواداران در فرودگاه و نیزهتل محل اقامت تیم النصر رخ داد، شگفتی بسیاری از کارشناسان را برانگیخته است. درحالی که باشگاه النصرعربستان این اتفاقات را نوعی استقبال گرم تلقی کرده اما درایران کارشناسان نسبت به آنچه رخ داده انتقادهایی مطرح کرده‌اند. واعظ آشتیانی، مدیرعامل سابق باشگاه استقلال یکی از همین منتقدین است.
آقای آشتیانی درجریان استقبال از باشگاه النصر عربستان اتفاقات عجیب و غریب رخ داد. شاید مهم‌ترین آن مربوط باشد به حضور شخص مدیرعامل در فرودگاه و استقبال از رونالدو. درحالی که همه جا عرف است نماینده‌ای از سوی مدیرعامل به استقبال حریف برود اما درویش این بار خودش پیش‌قدم شد. شما که سال‌ها درچنین حوزه‌ای کار کردید آیا چنین رفتاری را از سوی یک مدیرعامل تأیید می‌کنید.
این رفتار مورد تأیید نیست. آقای درویش، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس برای گرفتن عکس یادگاری با رونالدو به فرودگاه رفت و هدف دیگری از این حضور نداشت. این اقدام او اصلاً پسندیده نبود. مدیرعامل یک باشگاه است که به زیرمجموعه خود شان و شخصیت می‌دهد. چه طور می‌شود که عالی‌ترین رکن یک باشگاه این‌گونه به استقبال بازیکن تیم حریف برود؟! حرمت باشگاه پرسپولیس با چنین رفتاری به اعتقاد من زیر سؤال رفته است. البته من مخالف میهمان‌نوازی نیستم. قطعاً باید نماینده‌هایی از باشگاه پرسپولیس در فرودگاه حاضر می‌شدند و به بازیکنان و مسئولان باشگاه النصر عربستان خوش‌آمد می‌گفتند اما نه اینکه مدیرعامل هم آنجا حضور یابد. شنیدم که دختر ایشان هم درمراسم استقبال بوده و می‌خواسته با رونالدو عکس بگیرد که اگر این خبر صحت داشته باشد بسیار تأسف برانگیز است. احترام گذاشتن به مجموعه بازیکنان و مربیان و مسئولان تیم حریف قابل تقدیر است اما نباید این‌گونه جو زده شد.
زمانی که مدیرعامل باشگاه استقلال بودید طور دیگری از تیم‌های رقیب استقبال می‌شد. درگذشته‌ها نیز اگر بازیکن بزرگی به ایران می‌آمد نیز مدیران ومسئولان این‌گونه ذوق زده نمی‌شدند پرستیژ کاری خود را حفظ می‌کردند.
همین‌طور است. استقبال آدابی دارد که باید رعایت شود. رفتن یک مدیر به چنین مراسمی زیبنده نیست و جای بحث فراوان دارد. البته چنین اتفاقاتی شاید ریشه در مسائل فرهنگی ما هم داشته باشد که فقط حوزه فوتبال را در برنمی‌گیرد.
برخی از هواداران رونالدو هم اقدامات خارج از عرفی انجام دادند که جای شگفتی و تعجب داشت. شما این رفتارها را طبیعی می‌دانید یا اینکه باید چنین واکنش‌هایی مورد کنکاش دقیق قرار بگیرد؟!
بحث من فقط مربوط به حوزه ورزش نیست. می‌خواهم کلی‌تر صحبت کنم. منظورم دیگر حوزه‌ها هم هست. یک عده از مردم رفتند به استقبال رونالدو و آن اتفاقات رخ داد. سؤال من این است که ما چه کار فرهنگی انجام دادیم که همین مردم مفاخر کشور خودشان را بشناسند واگر در مواجهه با اسطوره‌های ورزشی قرار می‌گیرند نیز رفتاری در چهارچوب داشته باشند؟! مسأله ما کار نشدن روی همین موارد است. ما به خصوص در سال‌های اخیر درحوزه فرهنگ‌سازی خیلی کوتاهی کردیم. چرا مردم ما بایدغرق دراسطوره پروری باشند؟ این مسأله البته فقط ایران را شامل نمی‌شود. شما اگر الان در آمریکا هم کنکاش کنید می‌بینید درمواجهه با مسی اتفاقاتی از این دست رخ داده است. اما این قبیل اسطوره سازی‌ها نوعی استعمارگری فکری است. گروهی با اهداف معین و مشخص می‌آیند بازیکنان را تبدیل به اساطیر می‌کنند تا مردم را طعمه کنند و بعد بتوانند از این راه به مقاصد اقتصادی خود برسند و پول‌های آنچنانی به جیب بزنند.
درواقع هدف رسیدن به پول بیشتر است. آن هم از راه گمراهی مردم.
شما نگاه کنید چند درصد از جوان‌های ایران مفاخر و اسطوره‌های کشورشان در حوزه‌های مختلف را می‌شناسند؟ آیا می‌توانند نام دو نفر از مفاخر این کشور را که حتی به جامعه جهانی خدمت کرده‌اند نام ببرند؟ آیا آنها افراد علمی این کشور را می‌شناسند؟ این بی‌انصافی درحق جامعه است که مفاخر از دید پنهان می‌مانند و آنگاه اسطوره‌هایی که فقط با هدف پولسازی بزرگ شده‌اند این‌گونه در میان مردم معرفی می‌شوند و به محبوبیت می‌رسند. این ناآگاهی‌ها برمی‌گردد به آموزش ندادن‌های ما در سال‌های اخیر. به کوتاهی‌هایی که دراین مسیر شده است. نتیجه هم می‌شود همین رفتاری که دیدیم. من مخالف استقبال نیستم. بازهم تأکید می‌کنم باید درچهارچوب خودش و طوری که شان و شخصیت یک هوادار ایرانی یا یک باشگاه ایرانی که طرفداران زیادی دارد، زیر سؤال نرود باید از حریف استقبال کرد اما نه این‌گونه. شاید هم این‌گونه توجیه شود که همه جای دنیا چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد اما سؤال من این است که اگر همه دنیا هم کار اشتباهی انجام دادند ما به عنوان یک ایرانی با اصالت باید همان رفتار اشتباه را انجام بدهیم؟ متأسفانه استعمارگران طوری به ذهن جوان‌های ما نفوذ کرده‌اند که قدرت تصمیم‌گیری درست درچنین شرایطی را ندارند.