در سال ۱۹۷۶ به تیم دسته دومی دیگری به نام ویچنزا منتقل شد. در اینجا بود که " انزو بیرزوت "، سرمربی تیم ملی فوتبال ایتالیا، او را برای بازی در تیم ملی انتخاب کرد. او در آن فصل آقای گل لیگ دسته دوم شده و سهمی عمده در اولین صعود ویچنزا به سری A داشت.
ستاره بخت روسی کوچک و لاغراندام با گل‌های زیادی که در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین به ثمر رساند، طلوع کرد. بازیکن ۲۱ ساله آن زمان که پیراهن شماره ۲۱ تیم ملی را به تن می‌کرد، در اولین بازی مرحله گروهی این جام، در مقابل فرانسه گل تساوی ( ۱ : ۱ ) را وارد دروازه تیم حریف کرد. ایتالیا در آن جام چهارم شد. در همان فصل، روسی با ویچنزا به نایب قهرمانی لیگ هم رسید و برای فصل جدید راهی آ.ث.پروجا شد. اما این انتقال برای او در حکم یک فاجعه بود.
در سال ۱۹۷۹ وی متهم به دست داشتن در رسوایی تبانی برای تغییر نتیجه یکی از بازی‌های لیگ ( پروجا، آوه‌لینو ۲ : ۲ ، در ۳۰ دسامبر ۱۹۷۸ ) شده و از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا به سه سال محرومیت مواجه شد. البته خود وی همواره بر بی‌گناهی‌اش تاکید می‌کرد و دلیلش هم این بود که کل مبلغ رشوه ( ۴۰۰ مارک آلمان )، برای بازیکنی مثل او، مبلغ خنده‌داری است. به علاوه هر دو گل پروجا را هم، او به ثمر رسانده بود. مدتی بعد، محرومیت وی به دو سال کاهش پیدا کرد و از آوریل سال ۱۹۸۲ دوباره اجازه بازی پیدا کرد. پس از آن، با وجود بازی‌های کمی که انجام داده بود، از سوی انزو بیرزوت، سرمربی آن زمان تیم ملی، به این تیم فراخوانده شد.
در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا،روسی تبدیل به اسطوره فوتبال ایتالیا شد. پس از بازی‌های ضعیف دور مقدماتی که در آن ایتالیا به سه تساوی بسنده کرد و روسی هم مورد انتقادات شدید قرار گرفت که چرا حتی یک گل هم نزده است، ( برخی از روزنامه‌های ایتالیا نیز رفتارهایی غیراخلاقی را به او و آنتونیو کابرینی، مدافع تیم نسبت می‌دادند که باعث تحریم مطبوعات از سوی تیم ملی شد.)، نمایش درخشان وی در دیدار دوم مرحله دوم نهایی رقابت‌ها در مقابل برزیل، شانس بزرگ قهرمانی جام، آغاز شد. روسی هر سه گل تیمش را که منجر به پیروزی ۳ بر ۲ بر برزیل شد، وارد دروازه این تیم کرد. سپس ایتالیا لهستان را هم در نیمه نهایی با دو گل روسی شکست داد.
در فینال این مسابقات در برابر آلمان غربی، روسی اولین گل ایتالیا را زد. در پایان، ایتالیا با نتیجه ۳ بر ۱ پیروز شد و سومین قهرمانی جهان را به دست آورد و پائولو روسی هم با زدن ۶ گل، آقای گل جام و بهترین بازیکن جام جهانی اسپانیا لقب گرفت. به علاوه وی در همان سال، عنوان بهترین فوتبالیست اروپا و جهان را هم از آن خودش کرد.
روسی پس از محرومیتش، در سال ۱۹۸۲به یوونتوس تورین بازگشت و پس از قهرمانی جهان، بزرگ‌ترین قهرمانی خود در رده باشگاهی را هم جشن گرفت. به همراه " میشل پلاتینی " فرانسوی و " زبیگنیوف بونی‌یک " لهستانی، گلزن‌ترین خط حمله باشگاهی در لیگ ایتالیا را تشکیل داد و در سال ۱۹۸۳ قهرمانی جام حذفی ایتالیا، ۱۹۸۴ اولین قهرمانی‌اش در لیگ، و نیز قهرمانی جام در جام اروپا را کسب کرد. سال ۱۹۸۵ به همراه یوونتوس به فینال جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا رسید که با یکی از بزرگ‌ترین فجایع تاریخ فوتبال پایان یافت و در آن هواداران آشوبگر تیم حریف، لیورپول انگلیس، موجب اغتشاش فراوان در ورزشگاه هیسل بروکسل، پایتخت بلژیک شده و باعث کشته شدن ده‌ها تن از تماشاگران این بازی شدند.
روسی در فصل پس از آن ( ۱۹۸۶/۱۹۸۵ ) به آ.ث.میلان پیوست اما در آنجا نتوانست افتخاراتش به همراه یوونتوس را تکرار کند. با این وجود بازهم انزو بیرزوت او را به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک برد ولی در آن تورنمنت از او استفاده نکرد. دوران بازی او در میلان تحت تاثیر مصدومیت‌های پیاپی قرار گرفت،همین‌طور فصل ۸۷/۱۹۸۶ در باشگاه هلاس ورونا. وی پس از آن در سال ۱۹۸۷ به فعالیتش در عرصه فوتبال خاتمه داد و تمام وقت خود را صرف زندگی خصوصی‌اش کرد.
او در دوران فعالیتش به افتخارات زیادی دست یافت و تنها،جام یوفا و قهرمانی در جام ملت‌های اروپا را در کلکسیون افتخاراتش کم دارد. وی در ۴۸ بازی ملی برای ایتالیا ۲۰ گل، و در ۲۱۵ بازی در سری آ، ۸۲ گل به ثمر رساند.
پائولو روسی:
تاریخ تولد: ۲۳ سپتامبر ۱۹۵۶
محل تولد: سانتا لوچا در پراتو، ایتالیا
قد: ۱۷۴ سانتی‌متر
پست: مهاجم
باشگاه‌ها:
۱۹۷۲ – ۱۹۷۵ یوونتوس تورین (جوانان)
۱۹۷۶ کومو کالچو ۶ بازی، بدون گل
۱۹۷۶ – ۱۹۷۹ ویچنزا کالچو ۹۴ بازی، ۶۰ گل
۱۹۷۹ – ۱۹۸۱ پروجا کالچو ( قرضی ) ۲۸ بازی، ۱۳ گل
۱۹۸۲ – ۱۹۸۵ یوونتوس تورین ۸۳ بازی، ۲۴ گل
۱۹۸۵ – ۱۹۸۶ آ.ث.میلان ۲۰ بازی، ۲ گل
۱۹۸۶ – ۱۹۸۷ هلاس ورونا ۲۰ بازی، ۴ گل
تیم ملی ایتالیا:
۱۹۷۷ – ۱۹۸۶ ۴۸ بازی،۲۰ گل
درگذشت
پائولو روسی در ۱۲ دسامبر ۲۰۲۰ بر اثر سرطان ریه درگذشت.
*آخرین بروزرسانی ۳۰ بهمن ۱۴۰۰