مهدی عسگری، عضو کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم: یک سال از تلاش جریان معارض که همه ظرفیت داخلی و خارجی خود را برای ازهم گسیختگی اجتماعی و نزاع داخلی از یک‌سو و انزوای بین‌المللی ایران ازسوی دیگر به میدان آورد، می‌گذرد. در همین یک‌سال و با فرونشستن غبارهایی که با حمایت رسانه‌ای_مجازی همه‌جانبه و هم‌دستی سران برخی از کشورهای مدعی برخاسته بود، روشن شد که باوجود همه محاسبه‌ها و حملات مهندسی شده، چندلایه و ترکیبی علیه ایران، این انقلاب ریشه‌دارتر از آن است که دچار تزلزل شود. انقلاب ممکن است دچار کندی یا فراز و نشیب شود، اما از حرکت باز نمی‌ایستد و سنگینی هجمه‌های پیچیده و بی‌سابقه اخیر، بیش‌از هرچیز استحکام انقلاب اسلامی را، که ریشه در خون شهیدان عزیز دارد، آشکار کرد.
در دل این تهدیدها، زمینه آسیب‌شناسی، مصونیت‌بخشی و فرصت‌سازی‌هایی وجود دارد که اگر قدر دانسته شود، پیش‌برنده خواهد بود. عبور از این نزاع ترکیبی که تحسین مقام‌معظم‌رهبری را درپی داشت، بسیار حائزاهمیت است. درعین‌حال نباید این توفیق، سبب خودموفق‌پنداری هیچ دستگاهی شود، چراکه این موفقیت، بیش‌از هرچیز، مرهون هوشیاری مردم و خون پاک و بیدارکننده شهدا، به‌ویژه شهیدان مظلومی همچون شهید عجمیان و شهید علی‌وردی است. همینطور نباید نسبت به نقاط ضعف و آسیب‌مان دچار غفلت شویم؛ آسیب‌ها و زخم‌هایی که بستر مناسبی برای فرونشستن خنجر ایران‌ستیزان هستند.
فتنه، آسیب‌ها را از زیرپوست شهر به بیرون می‌ریزد و چرت غفلت مسئولان را پاره می‌کند. روزمرگی، محافظه‌کاری و غفلت‌زدگی باعث کتمان آسیب‌ها می‌شود و درد مادام که کتمان شود، درمان نمی‌شود! یکی از مهم‌ترین نقاط آسیب، مربوط به نظام تعلیم و تربیت کشور است که به‌عنوان زیرساختی‌ترین و آینده‌سازترین موضوع کشور، مورد غفلت جدی واقع شده‌است.
جبهه معارض که براساس محاسبه با همه توان به میدان آمده بود، چنان بی‌مهابا و با شدت و سرعت شروع به تاختن به ایران یکپارچه کرد که نیات قبیح، ضعف‌های مفرط و واقعیت‌های درونی خود را آشکار ساخت و با کنار رفتن پرده‌ها، اعتبار جعلی خود را از دست داد و تحلیل‌هایش به طنز محافل تبدیل شد و این، خاصیت جریان باطل است که وقتی نقاب پاره می‌کند چهره کریه‌اش هویدا و رسواکننده می‌شود.
ایران امروز ضعف‌ها و نقص‌هایی دارد که باید با همت و تدبیر خودمان چاره شود، نه توسط آنان‌که «وطن» را دستمایه کاسبی قرار داده‌اند و نه آنان‌که چشم دیدن ایران یکپارچه، قوی و مستقل را ندارند؛ ایرانی که می‌تواند در شکل‌گیری نظم نوین جهانی نقشی مهم و تعیین‌کننده را ایفا کند و این کابوس مشترک بدخواهان میهن و دلیل اصلی دشمنی آنهاست.
عبور از مجموعه حوادثی که درپی ساختن اجماع بین‌المللی برای انزوای ایران بود، خطای محاسباتی و ضعف جبهه معارض را چنان برملا کرد که منجر به تغییر فضا و رویه برخی کشورها شده و این تغییرات، در کنار دیپلماسی فعال دولت، دستاوردهای خوبی را برای کشور به همراه داشت، ازجمله:
- پیوستن ایران به گروه بریکس
- بهبود روابط با همسایگان از جمله عربستان
- افزایش تجارت خارجی و رکوردزنی صادرات غیرنفتی
- آزادسازی منابع ارزی از کره‌جنوبی و برخی کشورهای دیگر
- عبور از جریانات معارض و متخاصم خارجی
- سفرهای مؤثر رئیس‌جمهور به آفریقا، آمریکای‌لاتین، شرق آسیا: چین، اندونزی و...
- اخراج بخشی از بازرسان با سابقه‌ی آژانس اتمی
- آغاز پاکسازی مرزهای اقلیم کردستان (عراق) از گروهک‌های تجزیه‌طلب مسلح
- حمله آلبانی به مقر منافقین
تثبیت این شرایط می‌تواند زمینه را برای اخذ تصمیم‌های مهم اقتصادی، به‌ویژه «دلارزدایی» و حذف سلطه دلار از چرخه تجارت کشور فراهم کند؛ تصمیمی که مسیر ثبات اقتصادی و مهار تورم را هموار می‌کند تا تحولات مثبت حوزه بین‌الملل، اثرات خود را در داخل نیز نشان دهد و منجر به افزایش رضایت‌مندی و ارتقای سرمایه اجتماعی شود.