به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وبسایت iflscience، در ماه اوت، هند نام خود را به عنوان چهارمین کشوری که فضاپیمای خود را روی ماه فرود آورده، ثبت کرد و البته اولین کشوری بود که توانست فضاپیمایش را در نزدیکی قطب جنوبی ماه بنشاند. فرودگر و ماه‌نورد هندی، آزمایش‌هایی را برای اندازه‌گیری دمای محل فرود و تجزیه و تحلیل خاک ماه انجام دادند و بعد در شب قمری، ظاهرا برای همیشه خاموش شدند.
اویانگ ژیوان که پدر برنامه ماه چین لقب دارد، به روزنامه چینی‌زبان ساینس تایمز گفت که کاوشگر چاندرایان-۳ ویکرام هند از قطب جنوبی ماه دور است و در عرض جغرافیایی ۶۹ درجه جنوبی قرار دارد. به گفته او روی زمین، این عرض جغرافیایی در دایره قطب جنوب قرار می‌گیرد، اما در ماه، قطب جنوب در حدود عرض جغرافیایی ۸۸.۵ و ۹۰ درجه شروع می‌شود.
او گفت که برنامه فضایی چین از زمان پرتاب چانگ ای ۲ (Chang'e-۲) در سال ۲۰۱۰، قادر به ارسال مدارگردها و فرودگرها به طور مستقیم به مدار انتقالی زمین و ماه بوده است؛ مانوری که هند با توجه به ظرفیت محدود پرتابگرهای خود هنوز انجام نداده است». او همچنین مدعی است موتوری که چین استفاده می‌کند، بسیار پیشرفته‌تر است.
بیشتر بخوانید:
طبق اعلام سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO)، فرودگر در حدود ۶۰۰ کیلومتری از قطب جنوبی ماه فرود آمد، و این توسط مدارگرد شناسایی ماه ناسا ضبط شده است. سازمان تحقیقات فضایی هند، می‌گوید که توانسته از هر کشور دیگری، به قطب جنوب ماه نزدیکتر شود. این دستاوردی چشمگیر است و اطلاعات جمع‌آوری شده در این ماموریت، چیزهایی درباره ترکیب شیمیایی خاک ماه به ما می‌گوید که پیش از این نمی‌دانستیم؛ حتی اگر دقیقا هند در قطب جنوبی ماه فرود نیامده باشد.