روزنامه همشهری؛ گروه خانواده_ رابعه تیموری :اما درحالیکه سید ابراهیم رئیسی، رئیسجمهور و رئیس شورایعالی انقلاب فرهنگی، ماده واحده «تشکیل سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور» را هفته گذشته ابلاغ کرده، اظهارنظرها و حواشی پیرامون این مصوبه ادامهدارد.
سررشته این مصوبه جنجالی که براساس آن «سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور» بهصورت یک سازمان مستقل زیرنظر رئیسجمهور تشکیل خواهد شد، به شهریورماه سال۹۸ میرسد که بهدنبال انتقاد تعدادی از نمایندگان مجلس پیرامون بیعدالتی در شیوه پذیرش دانشجویان، مرکز پژوهشهای مجلس طرح جدایی سنجش از پذیرش را در ۷محور ارائه کرد. در این طرح راهاندازی سازمان ملی سنجش برای ٣ وزارتخانه علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و آموزشوپرورش مطرحشده و هدف از راهاندازی آن، سنجش افراد براساس استعدادها و بدون تحمل فشار روانی کنکور عنوان شده بود.
اگرچه عدالتمحوربودن این طرح سبب جلب موافقت شماری از نمایندههای مجلس و کارشناسان آموزشی شد، اما عدهای از نمایندگان مجلس نیز انتقاداتی را به این طرح وارد کردند. یکی از این منتقدان ذبیحالله اعظمی، نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد در مجلس شورای اسلامی بود که جدایی سازمان سنجش از وزارت علوم و الحاق آن به نهاد ریاستجمهوری را موجب ایجاد شائبههای فساد در سازمان سنجش میدانست.
او معتقد بود با اجراییشدن این ایده، عملا نظارت مجلس بر سازمان سنجش سلب میشود و این تغییر چارت، بزرگترین ضربه به پیکره وزارت علوم است.
مرتضی فرخی، معاون حقوقی و امور مجلس وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز این اقدام را شتابزده خوانده و گفته است: «با انتزاع سازمان سنجش حوزه نظارت وزارت علوم بر نحوه مصوبات شورای سنجش و پذیرش بیاثر خواهد شد و وزیر علوم ابزار لازم برای عملیاتیکردن مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی و منویات مقام معظم رهبری در حوزه آمایش رشتهها و پذیرش دانشجو را نخواهد داشت.»
در این میان نظر عبدالرسول پورعباس، رئیس سازمان سنجش آموزش کشور هم در مورد سپردن پذیرش دانشجویان به دانشگاهها، قابل توجه است. او در اینباره گفته است: «درحال حاضر هم این اتفاق افتاده، ولی شیوه اجرای آن متفاوت است. در عمل میبینیم در دوره دکتری این اتفاق رخ داده است، چراکه امروز فرد به دانشگاهها درخواست میدهد و از سوی چند دانشگاه برای وی پذیرش صادر میشود و درنهایت نیز فرد یکی را انتخاب میکند، اما نباید این مسئله را فراموش کرد که چنین روشی در دنیا هم درحال منسوخشدن است.»