روزنامه همشهری؛ گروه خانواده_ رابعه تیموری :یکی از صدمات فرزندسالاری برهم خوردن تعادل در خانواده‌ها است به نحوی که در اینگونه موارد تصمیم گیرنده نهایی دیگر یک نفر نیست و حتی در میان پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده اختلاف و چندصدایی به وجود می‌آید.
فاصله عاطفی و همچنین اختلاف میان پدر و مادر در بین خانواده‌های فرزند سالار بسیار اتفاق می‌افتد به طوری که در اینگونه موارد والدین برای برآوردن خواسته فرزند حاضرند از یکدیگر سبقت بگیرند و این‌رویه موجب توقع بیش‌ازحد فرزند از والدین خواهد بود. همین موضوع باعث فشار بیشتر روی والدین شده و نه‌تنها از لحاظ روانی بلکه از نظر جسمی نیز آثار نامطلوبی بر روی آنها می‌گذارد.
فرزندان اینگونه خانواده‌ها در صورت برآورده نشدن خواسته و انتظاراتشان، به‌مرور نه‌تنها اعتمادبه‌نفس خود را از دست می‌دهند، بلکه افرادی خشن و پرخاشگر شده و در بزرگسالی مبتلا به اختلال شخصیت وابسته که ریشه در شیوه تربیتی دارد، خواهند شد.
برای جلوگیری و یا برون‌رفت از این اختلال در خانواده، والدین باید از ابتدای تولد کودکان، راه‌های اصولی تربیت فرزند را برعهده گیرد و چنانچه پدر و مادری در فرزند سالاری گرفتار شده برای از بین بردن این وضعیت باید ابتدا با انجام برخی رفتارها مانند حفظ اقتدار خود، تسلیم نشدن در برابر درخواست‌های نامعقول فرزند، ارائه توضیح برای عدم پذیرش خواسته فرزند و برنامه‌ریزی برای اجرای تعهدات و وعدهای داده شده، از حاکمیت فرزند سالاری در خانواده بکاهد.
در هر خانواده‌ای چنان چه نظم و انضباط و یکپارچگی وجود نداشته باشد، احتمال وقوع هرج‌ومرج بین اعضا بسیار است. فرزندان به خوبی به نحوه تغییر رفتار والدین آگاه هستند و نباید آنان را همچنان در عالم کودکی فرض کرد، از این‌رو باید با مدیریت رفتار و علم و آگاهی به نه گفتن در برابر سفارش‌های غیرموجه و اعتراضات آنان، از بروز مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری کرد.
نویسنده:شیدا رضایی
روانپزشک و روان درمانگرکودک و نوجوان