همشهری آنلاین، گروه خانواده: این در حالی است که رسیدگی به ابعاد مختلف تعلیم و تربیت فرزندان، نیازمند همکاری نزدیک و صمیمانه اولیا و مربیان است. در مقابل بسیاری از پدران و مادران که به بهانه کمبود وقت، مشغله‌های زندگی و مسئولیت نداشتن در محیط مدرسه از همکاری با مدارس شانه خالی می‌کنند، عده‌ای مشارکت در حل مشکلات محل تحصیل فرزندانشان را در راس برنامه‌های زندگیشان قرار می‌دهند و به‌عنوان اعضای انجمن اولیا و مربیان برای هموار کردن مسیر فعالیت‌ها و برنامه‌های مسئولان مدارس تلاش می‌کنند.
سابقه فعالیت انجمن اولیا و مربیان در مدارس کشور به سال ١٣٢٦ برمی گردد که انجمن خانه و مدرسه در ایران به وجود آمد. بعدها در مهرماه ۱۳۴۶ انجمن خانه و مدرسه به نام «انجمن ملی اولیا و مربیان» تغییر نام پیدا کرد. در سال ۱۳۵۸ و پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تصویب یک ماده واحده توسط شورای انقلاب (که در آن زمان جایگزین مجلس شورای اسلامی بود)، کارکنان انجمن ملی اولیا و مربیان مشمول قانون استخدام کشوری شدند و سازمان انجمن اولیا و مربیان به طور مستقل و به سرپرستی قائم‌مقام وزیر آموزش‌وپرورش پایه‌ریزی شد. اساس‌نامه انجمن در سال ۱۳۶۷ مورد تصویب شورای عالی آموزش‌وپرورش قرار گرفت.
در تمام نقاط دنیا برای انجمن‌های اولیا و مربیان ارزش خاصی قائل هستند چراکه حتی با تغییر در نگرش سیاسی، تغییری در این انجمن‌ها ایجاد نمی‌شود.
ارتباط ضعیف بین اولیا و مدارس در آموزش وپرورش یک مشکل اساسی است و متاسفانه به‌دلیل عدم آگاهی اولیا از نقش مهم و تاثیرگذار خود در افزایش کیفیت نظام آموزش، ارتباط لازم با مدارس ندارند.
البته آسیب‌های کم‌اهمیت شمرده شدن انجمن‌های اولیا و مربیان را نمی‌توان فقط به‌حساب اولیا نوشت و باید از بی‌توجهی مدیران به نقش انجمن‌ها در ارتقای سطح آموزشی و تربیتی مدارس انتقاد کرد. در مواردی مدیران بجای بهره‌مندی از نظرات اولیا دانش‌آموزان از این انجمن‌ها برای پیاده کردن تفکرات و روش‌های خود در مدارس استفاده می‌کنند که سبب دلسردی و کم‌رغبتی خانواده‌ها به حضور در انجمن اولیا و مربیان می‌شود. گاهی هم مدیران به‌جای استفاده از این ظرفیت فکری در جهت بهبود مسائل آموزشی و تربیتی، نقش اعضای انجمن را به مسئولان برگزاری مراسم و جشن‌های مدارس یا ظرفیتی برای کاهش مشکلات مالی مدارس تقلیل می‌دهند.
باید مدیران و مسئولان بدانند که وجود انجمن و اولیا باعث تسهیل در مسیر پیشبرد اهداف آموزش‌وپرورش است و افزایش و استحکام تعامل بین آنها موجب ارتقاء کیفی مدارس در زمینه تعلیم و تربیت می‌شود.
در حال حاضر مدارس و نظام آموزش‌وپرورش با مشکلات مختلفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که انجمن اولیان و مربیان با تصمیمات درست و ارائه راهکار می‌توانند بخشی از این مشکلات را کاهش دهند.
در بستری که امروزه برای انجمن اولیا و مربیان مهیا شده، اعضای انجمن‌ها می‌توانند با درک صحیح از جایگاه خود در ایجاد آرامش در مدارس، تحقق سند تحول بنیادین و ارتقای سطح تربیتی و آموزشی دانش‌آموزان نقش بسزایی داشته باشند.
نویسنده: میثم نوابی
کارشناس و مشاور آموزشی