به گزارش همشهری آنلاین، شاید خیلی‌ها با شنیدن نام گورستان یاد مکانی ترسناک و متروکه بیفتند اما بهتر است بدانید که همه گورستان‌ها ترسناک نیستند. گورستانی مثل گورستان سوکره در بولیوی وجود دارد که سالانه عده زیادی را برای بازدید به سمت خود می‌کشاند. نکته جالب اینجاست که گردشگران و خارجیان بسیاری برای گشت‌وگذار داوطلبانه ساعت‌های زیادی را در این گورستان در کنار مردگان بولیویایی سر می‌کنند و از این بازدید لذت می‌برند!
گورستان اصلی سوکره که در پایتخت کشور بولیوی واقع شده یکی از مهمترین مکان‌های فرهنگی این کشور به حساب می‌آید. معماری عجیب و غریب این گورستان آنجا را به یک مکان دیدنی و جالب تبدیل کرده و امروزه این گورستان یکی از جاذبه‌های اصلی توریستی این شهر شده است. در نگاه اول اینجا شبیه به یک پارک بزرگ و خوش آب و رنگ است که برای ورود به آن باید از لابه‌لای درختان بزرگ و سر به فلک کشیده گذشت. ساخت این گورستان در سال ۱۷۷۷ و با الهام گرفتن از هنر و سبک نئوکلاسیسم آغاز شده و رفته‌رفته به یکی از عجیب‌ترین گورستان‌های دنیا تبدیل شده. در گورستان سوکره از گورهای غمگین خبری نیست، اگرچه هر گورستانی به خودی خود کلا فضای سنگینی دارد اما گردشگرانی که پا به سوکره گذاشته‌اند مدعی‌اند که با ورود به اینجا احساس سکوت و آرامش در وجود هر بیننده‌ای می‌نشیند. اینجا قبرها و سرداب‌های مختلف نشان‌دهنده دوره‌ها و سبک‌های مختلف معماری هستند. یک تاریخ در این گورستان خوابیده و حتی قبرهای شخصیت‌های برجسته و مختلف تاریخ بولیوی را هم می‌توان اینجا پیدا کرد؛ گرگوریو پاچکو و نارسیسو کامپرو از رئیس‌جمهورهای سابق این کشور افراد مشهوری هستند که در مقبره‌های این گورستان عجیب و غریب آرام گرفته‌اند.
تدفین عجیب
اما نکته جالب اینجاست که در گورستان سوکره مردگان از همان ابتدا به زیر خاک نمی‌روند، اینجا بازماندگان فرد فوت شده ابتدا مقبره‌ای برای او به قیمت ۱۰ هزار دلار خریداری می‌کنند، جنازه مدت ۷ سال در این مقبره ویترینی باقی می‌ماند و بعد از آن به زیر خاک منتقل می‌شود، جایی که ۲۰ سال دیگر در آن باقی مانده و بعد از گذشت این ۲۰ سال جنازه‌ها برای همیشه بیرون کشیده شده و از بین می‌روند. شاید کمی بی‌رحمانه به نظر برسد، اما مردم بولیوی بر این عقیده‌اند که ۲۷ سال برای عزاداری کافی است.
چیز دیگری که در گورستان سوکره جالب توجه است اینکه اینجا قبرها به صورت صنفی قرار گرفته‌اند و این کار برای نشان دادن اهمیت شغلی در بولیوی است و برای نشان دادن این اهمیت شغلی مردان بولیوی را در دسته‌های صنفی و برحسب شغلی که در زمان حیات داشته‌اند به این گورستان می‌سپارند. اینجا صنف قبرهای معدنچی‌ها، معلمان، وکلا و ... وجود دارد که شاغلان فوت شده به همراه همکارانشان در آن دفن شده‌اند.
کودکان و جایگاه ویژه
کودکان هم از این قاعده مستثنی نیستند. در گورستان سوکره کودکان را با والدینشان به خاک نمی‌سپارند، بلکه آنها جایی مشخص برای خود دارند، مقبره‌ای بزرگ و مخصوص که تمام کودکان فوت شده در آن دفن می‌شوند و این مقبره با شخصیت‌های کارتونی، اسباب‌بازی‌های مورد علاقه آنها و حتی لوازم شخصی‌شان تزئین شده است. شاید کمی غم‌انگیز باشد اما این مقبره چشم‌اندازی زیبا به وجود آورده که هر بازدیدکننده‌ای را دگرگون و مغلوب می‌کند. به طور کلی در گورستان سوکره هر کس می‌تواند متعلقاتش را با خود در مقبره ویترینی‌اش ببرد. مقبره‌های زیادی را در اینجا می‌بینید که با کتاب‌های شعر، شیشه‌های نوشابه یا حتی پاکت سیگار و عینک و عصا یا یک دست لباس خاص تزئین شده‌اند و اینها تمام وسایلی هستند که فرد فوت شده در طول زندگی‌اش علاقه خاصی به آن داشته.
گذر از تاریخ
با قدم زدن در این گورستان می‌توانید از تاریخ کشور بولیوی هم سر در بیاورید چرا که برخی از مقبره‌ها در اینجا داستان خاص خود را دارند، مثل مقبره سه دانش‌آموز جوانی که در سال ۲۰۰۷ در یک حرکت انقلابی و به خاطر اعتراض به تغییرات قانون اساسی که توسط «او مورالس» پیشنهاد شده بود کشته شدند.
در این جریان نیروهای پلیس بولیوی به مدت یک هفته شهر را ترک کردند و اجازه دادند تا زندانیان از زندان‌ها بیرون بیایند و فضایی حاکی از هرج و مرج در شهر به پا شد و این سه دانش‌آموز در این جریان‌ها کشته شدند. اگر می‌خواهید از داستان تمام مقبره‌ها با خبر شوید باید یکی از نوجوانان یا جوانانی را که در اطراف گورستان پرسه می‌زنند با مبلغ ناچیزی استخدام کنید تا مانند یک راهنمای خوب تمام حکایت‌ها و داستان‌های پشت مقبره‌ها را برایتان بازگو کند. گورستان سوکره بولیوی جایی است که بر خلاف نامش در آن از غم و عزاداری خبری نیست، بلکه محیطی است تاریخی و فرهنگی که می‌توانید داستان‌های جالب زیادی را در آن از پس گورها و مقبره‌ها کشف کنید.