به گزارش همشهری آنلاین، اگر همچنان هم مفهومی تحت عنوان "وقف" یا مکان "وقفی" به گوش‌مان می‌خورد خوب است بدانیم این موضوع نشات گرفته از سنتی است که تقریبا از دوره قاجارها به بعد بیش از گذشته رونق گرفت. در این بین موضوع بهداشت و درمان، بیماری‌های واگیرداری همچون وبا، سل و... از مهم‌ترین عوامل موثر بر زندگی مردمان در این دوره زمانی بود که مورد توجه کافی قرار نمی‌گرفت و همین امر هم برخی از افراد سرشناس این دوره را مجاب به وقف زمین برای ساخت مریضخانه می‌کرد؛ چنانچه همچنان هم بیمارستان‌های مهمی در پایتخت همچون بیمارستان امیراعلم، شفایحیائیان، فارابی و ... یادگار وقفی برخی از افراد دغدغه‌مند آن روزگار است.
پس از آن نیز هرچند که عمده تمرکز مریضخانه‌های وقفی در محدوده مرکزی پایتخت بود اما بعدتر بیمارستان‌های دیگری در سایر مناطق نیز ساخته شد. بیمارستان سعادت‌آباد سابق و شهید مدرس امروزی هم از جمله همین مراکز درمانی است که حدود نیم قرن قبل در زمین‌های وقفی سیدضیاالدین طباطبایی (سیاست‌مدار ایرانی و نخست‌وزیر ایران در دوره احمدشاه قاجار) در محله "سادات آباد" که در آن کشاورزی، باغ‌داری و پرورش خرگوش انجام می‌شد، ساخته شد؛ محله‌ای که اکنون با نام "سعادت‌آباد" شناخته می‌شود.
دکتر سید امیرحسین خادمی - مدیر بیمارستان شهید مدرس تهران با اشاره به اینکه طی دو بازه زمانی مختلف مسئولیت مدیریت بیمارستان شهید مدرس را بر عهد گرفته است، درباره تاریخچه شکل‌گیری این مرکز درمانی، توضیح داد: بیمارستان شهید مدرس در ایام قدیم با نام بیمارستان سعادت‌آباد نام‌گذاری شده بود. کار ساخت بیمارستان از سال ۱۳۴۷ آغاز می‌شود اما در گذر زمان با گسترش فضای فیزیکی بیمارستان مواجه بودیم؛ چنانچه در دهه ۸۰ خورشیدی ساختمان شماره دو ساخته و به محیط بیمارستان اضافه شد.
وی با ذکر این نکته که بیمارستان شهید مدرس از اولین بیمارستان‌هایی است که تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (ملی سابق) به جرگه آموزش پزشکی پیوسته است، ادامه داد: در نهایت این مرکز سال ۱۳۵۴ به شکل کامل با بخش‌های قلب، اورولوژی، نفرولوژی، جراحی عمومی، داخلی، بخش‌های مراقبت‌های ویژه CCU و ICU، دیالیز و اتاق عمل‌ها افتتاح شده است. در گسترش بیمارستان طی سالیان اخیر نیز بخش‌های دیگری مانند پیوند کلیه، پیوند قلب، جراحی پلاستیک، جراحی قلب اطفال، طب فیزیکی و توانبخشی، فیزیوتراپی و ... هم به بخش‌های ما اضافه شده است.
وی افزود: از آنجایی که عمده بیمارستان‌های دولتی قدیمی در کشور، موقوفه هستند، یکی از معضلاتی که بیشتر این بیمارستان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، این است که افراد و مسئولین، چندان به دنبال مستندسازی و ثبت سند بیمارستان نبودند و این موضوع می‌تواند یک چالش باشد. بر اساس یافته‌هایی که در مورد بیمارستان شهید مدرس وجود دارد، می‌دانیم که زمین‌های این منطقه جزو موقوفات سیدضیاالدین طباطبایی و حتی در روایتی دیگر مرحوم عبدالحسین میرزا فرمانفرما (یکی از رجال قاجاری) بوده است. در حال حاضر سندی نداریم اما با سازمان اوقاف هم دچار مشکل نشده‌ایم، هرچند معارض‌هایی طی سالیان اخیر داشتیم اما، بافت قدیمی و اصلی بیمارستان حفظ شده است.