همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی | فوتبال ایران هفته‌ای بسیار پرماجرا را پشت سر گذاشت؛ هفته‌ای که گل سرسبدش بازی جنجالی پرسپولیس و گل‌گهر بود. سرخپوشان پایتخت این بازی را با یک گل بردند اما آیا بعد از این مسابقه هیچ حرفی در مورد «فوتبال» شنیدید؟ مسائل فنی چه جایگاهی در بازی داشت؟ اصلا چقدر موقعیت گل داشتیم و توانستیم از صف‌آرایی ۲تیم مطرح لیگ برتر در مقابل هم لذت ببریم؟ مسابقات لیگ برتر به‌صورت کج‌دار و مریز و با بدترین برنامه‌ریزی ممکن برگزار می‌شود اما اولویت به‌طور قاطع با مسائل غیرفنی است. این موضوع یک فضای ملال‌آور و پرتشنج به‌وجود آورده که ممکن است منجر به بی‌علاقگی عمومی نسبت به فوتبال شود.
VAR می‌خواهیم و دوربین نیز هم!
همه اهالی فوتبال دیگر در جریان کل ماجرا هستند. اواسط نیمه دوم این مسابقه، بازیکن گل‌گهر ضربه سری به توپ زد که علیرضا بیرانوند بیرون یا درون دروازه آن را بیرون کشید. گزارشگر مسابقه درجا اعلام گل کرد اما کمک‌داور بازی چنین نظری نداشت. در ادامه انبوه تصاویر تلویزیونی پخش شد که غالبا این حس را می‌رساند که تمام توپ از تمام خط رد شده اما صحنه تلویزیونی از دوربین روی خط دروازه موجود نبود. از همان لحظه هم به‌نظر می‌رسید استارت یک توفان بزرگ مجازی زده شده است که همین اتفاق هم رخ داد. گل‌گهری‌ها ذیحق بودند و شروع کردند به اعتراض، منتقدان پرسپولیس هم فرصت را مغتنم شمردند و وارد کارزار شدند. توپ گل شد یا نه؟ نویسنده این مطلب هم عقیده دارد گل شده اما برای اظهارنظر رسمی در این زمینه واقعا باید دوربین خط و محاسبات تکنولوژیکی وجود داشته باشد.
جهان فوتبال به یاد دارد که در جام‌جهانی اخیر، کمک‌داور ویدئویی گل آلمان به ژاپن را صحیح ندانست، چراکه روشن شد کمتر از ۲میلی‌متر از توپ هنوز از روی خط عبور نکرده بود. مسئله اینجاست که برای کاهش این التهاب باید شاهد ورود VAR به فوتبال ایران باشیم و پیش‌نیاز آن هم تجهیز ورزشگاه‌ها به دوربین‌های متعدد با تصاویر باکیفیت است. صادقانه باید گفت بسیار با آن نقطه فاصله داریم. در بهترین ورزشگاه کشورمان، حتی یک تصویر واضح نداشتیم که نسبت توپ به خط دروازه را نشان بدهد، وضع بقیه ورزشگاه‌ها که معلوم است!
دلزده‌ایم از این فوتبال
آنچه اینجا می‌نویسیم، یک هشدار کاملا جدی است که به استناد تعامل بی‌وقفه با هواداران فوتبال به رشته تحریر درمی‌آید. به‌جرأت می‌توان گفت امروز حس عمومی نسبت به فوتبال ایران، به شکل محسوسی کمرنگ‌تر از سال‌های گذشته شده که عوامل زیادی هم در این زمینه دخیل بوده است. نمی‌شود لیگ را چنین بی‌کیفیت و شلخته، روی چمن‌های ویران با بدترین کیفیت تصویر تلویزیونی، در ورزشگاه‌های عموما خالی از تماشاگر برگزار کرد و انتظار افزایش شور و شوق عمومی را داشت.کشمکش در مورد مسائل داوری همیشه وجود دارد و مال همه جای دنیا هم هست اما فقدان سیستم کمک‌داور ویدئویی در فوتبال ایران به آن دامن می‌زند و هر روز شاهد جدل‌های اعصاب‌خردکن هستیم. این در حالی است که فوتبال‌دوست ایرانی همزمان مسابقات اروپایی و حتی برخی کشورهای اطراف را در فضایی کاملا متفاوت تماشا می‌کند و لذت می‌برد. به این فوتبال برسید. ما همیشه دلخوش بودیم که اگر کم و کسری فنی و سخت‌افزاری داریم، در عوض سرمایه انسانی فوتبال‌مان زیاد است. بپذیرید که این مزیت هم به خطر افتاده.