به گزارش همشهری‌آنلاین، بعضی از جملات آنقدر کلیشه‌ای شده‌اند که تکرارشان چیز تازه‌ای به فوتبال اضافه نمی‌کند؛ جملاتی شبیه اینکه فوتبال، بازی اشتباه‌های ریز و درشت است و اشتباه‌های داوری همیشه یکی از حقیقت‌های این رشته ورزشی به شمار می‌رود. کلیشه‌ای‌بودن این جملات اما «واقعی‌بودن» آنها را نقض نمی‌کند. فوتبال و اشتباه، به شکل عجیبی به هم گره خورده‌اند. در زمین، بازیکن‌ها این حق را دارند که مرتکب اشتباه شوند، مربیان ممکن است تاکتیک‌های اشتباه را انتخاب کنند، مدیران ممکن است تصمیم‌های اشتباه بگیرند و حتی هوادارها هم شاید کلمات اشتباهی را به زبان بیاورند.
داورها هم به‌عنوان عناصر انسانی برگزاری فوتبال، ممکن است در معرض اشتباه باشند. تجربه اما نشان می‌دهد در فوتبال ایران معمولا وقتی درباره داورها و تصمیم‌هایشان صحبت می‌کنیم که آن اشتباه به ضرر خودمان رخ داده باشد. در حقیقت به‌نظر می‌رسد اینجا همه دوست دارند در نقش قربانی فرو بروند و فراموش کنند که گاهی خودشان هم از این اشتباه‌ها، سودهای بزرگی به‌دست آورده‌اند. نمونه‌اش باشگاه پرسپولیس که بعد از خطای داوری عجیب این هفته، هیچ عضوی از این باشگاه صحبتی در مورد داوری نداشته است.
نمی‌خواهند قهرمان شوید؟
در مقطعی از فصل گذشته کنفرانس‌های خبری یحیی به سنگری برای پرتاب آتش علیه داوران فوتبال ایران تبدیل شده بود. آقای سرمربی تقریبا هر هفته علیه داورها موضع می‌گرفت و از یک جایی به بعد، به این نتیجه رسیده بود که دیگران نمی‌خواهند او در پرسپولیس موفق شود. جالب اینکه یکی از بزرگ‌ترین و جدی‌ترین اعتراض‌های او پس از اخراج بیرانوند در بازی با آلومینیوم اتفاق افتاد؛ صحنه‌ای که اتفاقا کارشناسان داوری به درست‌بودنش صحه گذاشتند. به هر حال، یحیی به‌هیچ‌وجه کوتاه نمی‌آمد و باور داشت که اراده‌ای در کار است تا پرسپولیس روی سکوی اول لیگ قرار نگیرد.
اگر چنین تصوری را جدی بگیریم، آیا باید باور کنیم که در این فصل اراده‌ای برای قهرمان‌کردن پرسپولیس وجود دارد؟ قرمزها مقابل ذوب‌آهن در آستانه یک شکست خانگی بودند اما با گل گولسیانی به بازی برگشتند؛ گلی که مشخصا در آفساید به ثمر رسیده بود و گروه داوری باید آن را مردود می‌کرد. در مسابقه خانگی این هفته با گل‌گهر نیز توپ بازیکن حریف از خط دروازه بیرو رد شد اما گروه داوری، گل را تشخیص نداد. در حقیقت قرمزها در حالی به ۴امتیاز از این ۲بازی دست پیدا کردند که با تصمیم‌های درست داوری باید یک امتیاز به‌دست می‌آوردند. در این صورت حالا پرسپولیس در جدول لیگ برتر، ۳امتیاز کمتر از جدی‌ترین رقیبش یعنی استقلال داشت و حتی پایین‌تر از سپاهان دیده می‌شد. با این حال، یحیی ترجیح داده حتی به اندازه یک جمله در مورد داورها صحبت نکند و موضعی در مورد اشتباه‌های رقم‌خورده به سود تیمش نداشته باشد. اگر چند اشتباه بعدی داورها علیه پرسپولیس رقم بخورند، یحیی به این سکوت ادامه خواهد داد؟
فرصتی که خراب می‌شود
رضا درویش، پای ثابت همه برنامه‌های ورزشی تلویزیون است و در هر ارتباط با این برنامه‌ها نیز به پرشمار بودن هواداران پرسپولیس اشاره می‌کند. آیا وقتش نرسیده که این هواداران پرشمار، رفتار صادقانه‌تری از باشگاهشان در مورد داوری بینند؟ آیا وقتش نرسیده که درویش و تیمش، با این حقیقت کنار بیایند که اشتباه داوری ممکن است در مقطعی از هر فصل به سود یا ضرر هر تیمی باشد؟ یک اعتراف ساده کافی است تا بعدها اگر داوران در چند بازی سهوا به ضرر پرسپولیس سوت زدند، جنجال‌های بزرگی ساخته نشود و این تصمیم‌ها مورد پذیرش جامعه هواداری قرار بگیرد. هواداران فوتبال در ایران که از کره ماه نیامده‌اند. آنها به مربیان و مدیران باشگاهشان نگاه می‌کنند و تا وقتی این چهره‌ها همین سیاست فعلی را در مورد داوری در پیش بگیرند، نگاه‌ها به این پدیده در فوتبال ایران هرگز عوض نخواهد شد.
لزوم یک تغییر
داوران ایرانی با مشکلات بزرگی روبه‌رو هستند. از یک‌سو خبری از وی‌ای‌آر نشده و از سوی دیگر امکانات حداقلی نیز در اختیارشان قرار نمی‌گیرد. میزان اشتباه‌ها نیز کمی بالاتر از چیزی است که انتظار می‌رود، اما بهبود اوضاع داوری در لیگ برتر بیشتر از هر چیزی یک تغییر فرهنگی می‌خواهد. تا وقتی باشگاه‌ها و هوادارانشان در مورد سودبردن از اشتباه داوری «فراموشکار» و وقت ضررکردن از سوت اشتباه داور «طلبکار» باشند، تغییر مثبتی در این زمینه اتفاق نمی‌افتد.