به گزارش همشهری آنلاین، ۱۵ مرداد سال ۱۴۰۱ مرد جوانی به نام شهرام در تماس با پلیس عنوان کرد که همسرش فریبا را با ضربه‌های چاقو به قتل رسانده است. پس از آن مأموران به محل قتل که خانه‌ای سه‌طبقه در ورامین بود رفتند و با جسد زن ۲۹ ساله روبه رو شدند.
شهرام در توضیح ماجرا به مأموران گفت: ۴ سال قبل با فریبا ازدواج کردم. از همان ابتدا با او اختلاف داشتم تا اینکه کم‌کم به رفتارهایش مشکوک شدم و او را به طور نامحسوس زیرنظر گرفتم و متوجه شدم که با ۲ نفر از بستگان ارتباط پنهانی دارد. با اینکه پس از فهمیدن این ماجرا عصبانی و شوکه شده بودم اما از او خواستم تا به روابطش پایان دهد اما او توجهی به حرف‌هایم نکرد و در نهایت ناچار شدم او را بکشم.
پس از اظهارات متهم، ۲ مرد جوان که در این پرونده مورد ظن بودند احضار شدند، که هر دو آنها رابطه با فریبا را انکار کردند و مدعی شدند روابطشان در حد صحبت‌های فامیلی بوده است.
با تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. در ابتدای جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند.
سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: من فریبا را کشتم چون مستحق مرگ بود و به هیچ وجه هم حاضر نبود کارهایش را کنار بگذارد. من چند روز قبل از اینکه او را بکشم شماره تلفن‌های افراد ناشناسی را از کیفش پیدا کردم. فریبا مهدورالدم بود. من پیام‌هایش را دیدم و مکالمه‌هایشان را شنیدم و دیگر نمی‌توانستم این ننگ را تحمل کنم. حالا هم از قتل همسرم پشیمان نیستم. مدارکی را هم که به دست آورده‌ام به پلیس داده‌ام و در پرونده موجود است.
در پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، متهم را به پرداخت دیه کامل زن مسلمان در حق اولیای دم و ۱۰ سال حبس محکوم کردند.