همشهری آنلاین:گروه خانواده-مژگان مهرابی:سیستم بهداشتی در غزه کاملاً فرو ریخته است. حمله به مردم ما باید اکنون متوقف شود تا امکان دسترسی فوری بشردوستانه فراهم شود.» این خبر دردناک را نماینده فلسطین در سازمان ملل عنوان می کند. جمله ای که خبر از حال بد غزه می دهد. شهری که 12 روز زیر بارش بمب و موشک را به جان خریده و با این حال همچنان ایستادگی کرده است. همین صهیونیست ها را به خشم آورده، به گونه ای که غیظ خود را با قتل عام کودکان بر سر این مردم مظلوم خالی می کنند. به باور «محمد ایرانی» کارشناس و سفیر سابق خاورمیانه، مقاومت مثال زدنی فلسطین از صبر و پایداری مادران این سرزمین است. او زنان فلسطینی را اسطوره های تاریخ می داند.
دلهره های 70 ساله مادران فلسطینی
سرمایه و دلخوشی یک زن خانواده اوست. امید و آرزوهایش در آدم هایی خلاصه می شود که رنگ و لعاب سعادت و خوشبختی را به زندگی اش می دهند. اوج لذت های او هم زمانی است که طعم شیرین مادر شدن را می چشد. با عشق، فرزندش را بزرگ می کند و به نظاره می نشیند تا قد کشیدنش را ببیند. رویای شبانه اش دیدن او در لباس بخت است. این هاست که دنیای یک زن را می سازد. مادر، مادر است و فرقی نمی کند اهل کدام دیار باشد. مادر ایرانی باشد یا فلسطینی؛ فرقی نمی کند. او خلق شده تا مایه آرامش اهل خانه باشد. اما زنان فلسطینی سال هاست از نعمت آسایش و خوشی محرومند. به جرم دفاع از وطن. هر شب با دلهره می خوابند و صبح با نگرانی بیدار می شوند. زمزمه هر روزشان این است: «امروز قرار است کدام یک از ما عزیزش به دست صهیونیست ها اسیر یا شهید شود؟» دلهره های 70 ساله آنها تمامی ندارد انگار. با این حال مردانه برای حفظ کشور و دین خود مقاومت می کنند. به باور ایرانی کارشناس خاورمیانه، مقاومت فلسطین از ایستادگی مادران این سرزمین است. او در این باره می گوید: «زنان فلسطینی نقش مهمی در جبهه مقاومت دارند. آنها غیرت و ایثار را نسل به نسل از مادران خود یاد گرفته اند. هر مادری می داند پسرش را برای مبارزه و دخترش را برای تربیت نسل باید آماده کند. بدون شک این فرزندان با نگاه مقاومتی بزرگ می شوند.»
سلاحشان امیدواری است
مظلومیت مردم فلسطین بر کسی پوشیده نیست. آوارگی از یک سو، فشار و التهاب ناشی از ظلم صهیونیست ها از سوی دیگر سال هاست سایه شومش را بر سر این کشور انداخته است. اما زنان فلسطینی مقاوم تر از آن هستند که دست از مبارزه بردارند. ایرانی ادامه می دهد: «از 12 روز پیش تا امروز که توفان الاقصی شروع شده رژیم صهیونیست بی شرمی و وحشی گری خود را به اوج رسانده است. هر لحظه گوشه ای از فلسطین بمباران می شود. قتل عام کودکان که در تلویزون می بینیم دردناک است. مادرانی که عزیزان خود را غرق در خون در آغوش گرفته و با دست خود به خاک می سپارند. با این اوصاف همچنان مقاوم ایستاده اند. همپای پسران و همسران خود می جنگند البته نا با اسلحه. سلاحشان امیدواری است.»
فرزندآوری اولویت زنان جبهه مقاومت
طبق آمار وزارت بهداشت فلسطین تعداد شهدای غزه در حملات رژیم صهیونیستی به 2837 و تعداد مجروحان به 12000 نفر رسیده است. به گفته این کارشناس خاورمیانه، مسئله اشغال فلسطین موضوعی نیست که به راحتی بتوان از آن گذشت. بسیاری از جامعه شناسان به این مهم رسیده اند که مشکل اساسی منطقه به جز رفع اشغال حل نمی شود. او به نسل کشی صهیونیست اشاره می کند: «سیاست نسل کشی صهیونیست از ابتدا وجود داشته است. هر بار با حمله به مردم فلسطین، جمعیت قابل توجهی از کودکان و زنان را به شهادت رسانده اند. با این وصف از 70 سال پیش تا الان جمعیت فلسطین نه تنها کم نشده بلکه افزایش هم پیدا کرده است. چرا که زنان فلسطینی در کنار پرورش روحیه مقاومت به فرزندآوری هم توجه ویژه ای دارند. از سوی دیگر رژیم صهیونیست همه تلاش خود را می کند تا یهودی ها از سراسر جهان را جذب کرده و در شهرک های یهودنشین سکنی دهد. اما با حمله فلسطینی ها، یهودی ها فرار می کنند.»
زن فلسطینی؛ نماد مقاومت و قیام
زن فلسطینی نماد مقاومت و قیام است که همپای مردان خود می جنگد. او برای حفظ دین و وطن خود از عزیزترین کسانش می گذرد. مصداق اینگونه مادران را کمتر می توان دید. آنها بر این باور هستند رژیم صهیونیستی نابودشدنی اند. ایرانی می گوید: «هر مادری وظیفه خود می داند، بعد از شکل شخصیت فرزندانش آنها را با روحیه مقاومت تربیت کند. این فرهنگ خاص مردم فلسطین است. چه آنهایی که در کشور زندگی می کنند چه کسانی که برای تحصیل یا کار به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند.» مادران فلسطینی در واقع مربی هایی هستند که هم دفاع و هم مبارزه با دست خالی را به فرزندان خود آموزش می دهند. این کارشناس متذکر می شود: «بسیاری از زنان، همسر خود را در مبارزه از دست داده اند. یا همسرشان مجروح شده یا در زندان اسیر است. با این وصف مسئولیت آنها سنگین تر می شود. البته آنها فقط تمرکزشان به مبارزه نیست. بلکه به تحصیل علم هم اهمیت زیادی می دهند. فرزندانشان را برای یادگیری علوم پزشکی یا مهندسی به کشورهای دیگر می فرستند و بعد از پایان دانشگاه می خواهند که برگردند و به کشورشان خدمت کنند. شما در غزه یا کرانه باختری یک پزشک غیر فلسطینی نمی بینید.»