به گزارش همشهری‌آنلاین، از زمانی که بحث بازگشت محمدحسین کنعانی‌زادگان به پرسپولیس جدی شد، خیلی‌ها روی این نکته متمرکز شدند که یحیی گل‌محمدی چطور خواهد توانست ۳ مدافع میانی مدعی را در ترکیب اصلی تیمش جا بدهد. مرتضی پورعلی‌گنجی ملی‌پوش بود و هیچ تردیدی وجود نداشت که باید در ترکیب اصلی بماند.
کنعانی هم طبیعتا برای نیمکت‌نشینی نمی‌آمد، در نتیجه احتمالا قرعه به نام گئورگی گولسیانی می‌افتاد که از ارنج قرمزها بیرون برود؛ مدافع گرجستانی فصل گذشته نمایش‌های بسیار خوبی داشت و مجموعا ۱۰گل برای پرسپولیس به ثمر رساند. نیمکت‌نشینی چنین بازیکنی می‌توانست یک ضایعه بزرگ برای قرمزها باشد، بنابراین زمزمه‌هایی مطرح شد در مورد اینکه شاید یحیی سیستم پایه تیمش را به استفاده از ۳ مدافع مرکزی تغییر بدهد؛ آنچه می‌توانست تبعات تاکتیکی زیادی برای تیم داشته باشد و به بیرون رفتن یکی از هافبک‌های خلاق منجر شود. این ایده، اصلا مفید نبود و گل‌محمدی به آن نزدیک نشد.
در چنین فضایی و درحالی‌که حتی شایعاتی در مورد احتمال جدایی گئورگی وجود داشت، این بازیکن در جمع سرخ‌ها باقی ماند، بیرون نشست و دم بر نیاورد. در عوض هر زمان به گولسیانی فرصت حضور در میدان داده می‌شد، او حداکثر تلاشش را می‌کرد؛ ازجمله در بازی با ذوب‌آهن که گل مساوی قرمزها را زد. حالا اما با مصدومیت شدید پورعلی‌گنجی، ارزش‌های حفظ گولسیانی دوچندان هم شده است. او به ترکیب اصلی برگشته و برابر پیکان هم نمایش بسیار خوبی داشت.
گولسیانی در این بازی کنعانی را هم کنار خودش نمی‌دید، چرا که یحیی گل‌محمدی به‌خاطر خستگی ناشی از مسابقات ملی به این بازیکن استراحت داده بود. با این حال خود گئورگی نمایش خوبی داشت و چه بسا اگر کادرفنی نمی‌خواست شهاب زاهدی هت‌تریک کند، مدافع گرجستانی می‌توانست با به ثمر رساندن پنالتی دقایق پایانی، یازدهمین گلش را هم با پیراهن پرسپولیس به ثمر برساند.