به گزارش همشهری آنلاین، رشد اقتصادی مهم‌ترین شاخص اقتصادی است که چشم انداز رفاه کشورها را ترسیم می‌کند. رشد اقتصادی پایین یا منفی، بیانگر بدتر شدن وضعیت رفاه و گسترش فقر در کشور بوده و در مقابل، رشد اقتصادی بالا، نشانگر ارتقای تدریجی رفاه کشور و بهبود کیفیت زندگی به شمار می‌رود.
متاسفانه در دهه ۹۰ و به ویژه در هشت سال دولت گذشته، رشد اقتصادی کشور بدترین دوران خود را سپری کرد. طبق آمارهای مراجع رسمی، میانگین رشد اقتصادی در دهه ۹۰ نزدیک به صفر بوده است؛ مسئله‌ای که باعث گسترش چشمگیر فقر در کشور طی این ده سال شد.
رشد اقتصادی ناچیز کشور در دوره گذشته موضوعی است که رئیس کل بانک مرکزی دولت روحانی در پنجمین کنگره حزب کارگزاران سازندگی ایران که روز گذشته برگزار شد، بدان اعتراف کرد.
عبدالناصر همتی در این مراسم با اشاره به اینکه تنها در دهه چهل بهره‌وری در رشد اقتصادی نقش داشت که با دخالت‌های شاه ادامه پیدا نکرد و از اواخر دهه چهل عملاً منتفی شد، گفت: «میانگین رشد اقتصادی در کشور ما طی حداقل ۳۴ سال گذشته (پس از جنگ) ۳.۵ درصد بوده است. در دوره سازندگی این رشد حدود ۵ درصد، در دوره اصلاحات ۴ درصد، در دوره آقای احمدی‌نژاد ۲ درصد و در دوره اخیر به یک درصد رسید. بعلاوه که در یک دهه گذشته، تحریم‌های سختی بر کشور حاکم شد که عملاً رشد اقتصادی را نابود کرد و در دهه ۹۰ رشد اقتصادی ۰.۵ درصد بود».
اعتراف تلخ همتی به افت شاخص رشد اقتصادی کشور در دولت روحانی به کمترین میزان در میان تمام دولت‌های پس از جنگ، حقیقتی است که پیش از این بسیاری از مقامات دولت قبل سعی در کتمان و حتی انکار آن می‌کردند.
تبعات رشد نزدیک به صفر اقتصاد کشور در دوره گذشته، گسترش بی‌سابقه فقر در کشور بود که برای دولت سیزدهم به میراث گذاشته شد.
دولت سیزدهم طی دو سال گذشته با افزایش رشد اقتصادی کشور به حدود ۴.۵ درصد، توانست تنها بخش کوچکی از عقب افتادگی‌های آن دوره را جبران کند. البته این تنها رشد اقتصادی نبود که در دولت سیزدهم بهبود یافت. کاهش نرخ بیکاری به رقم بی‌سابقه ۷.۹ درصد در تابستان امسال و کاهش شکاف طبقاتی، از دیگر دستاوردهای مهم دولت سیزدهم است که بهبود هرچند تدریجی و اندک وضعیت رفاه جامعه پس از سال‌ها عقبگرد را نشان می‌دهد.