به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، خشکسالی شدید در بخشهایی از آمازون منجر به کاهش چشمگیر سطح آب رودخانهها شده و دهها صخره با کندهکاریهایی از اشکال انسانی از زیر آب سربرآوردهاند. به نظر میرسد که قدمت این کندهکاریها به حدود ۲۰۰۰ سال قبل میرسد.
لیویا ریبیرو، یکی از ساکنان قدیمی بزرگترین شهر آمازون، مانائوس، گفت که درباره حکاکیهای صخرهای از دوستانش شنیده و میخواهد آنها را بررسی کند. ریبیرو، پس از مشاهده آثار خیرهکننده، گفت: «فکر میکردم دروغ است... هرگز چنین چیزی ندیده بودم. من ۲۷ سال در مانائوس زندگی کردهام.»
حکاکیهای صخرهای معمولا زیر آب پنهانند و قابل مشاهده نیستند. جریان رودخانه در هفته گذشته پایینتر سطح خود در ۱۲۱ سال گذشته را ثبت کرد و پایین آمدن آب رود، موجب آشکار شدن این نقوش باستانی شد. هرچند که کشف این آثار تاریخی خوشحالکننده است، اما حقیقتا باید برای پایین آمدن سطح آب رودخانه نگران بود.
ریبیرو گفت: «به (نقشها) نگاه میکنیم و به نظرمان زیبا هستند. اما در عین حال، نگرانکننده است... من به این فکر میکنم که آیا این رودخانه ۵۰ یا ۱۰۰ سال دیگر وجود خواهد داشت؟»
خشکسالی در آمازون برزیل در هفتههای اخیر سطح رودخانهها را به شدت کاهش داده و منطقهای را تحت تاثیر قرار داده که برای حمل و نقل آذوقه به پیچ و خم آبراهها وابسته است.
به گفته کارشناسان، فصل وضعیت خشک امسال به دلیل ال نینو بدتر شده است؛ الگوی آب و هوایی نامنظم روی اقیانوس آرام که آب و هوای عادی را مختل میکند و بر تغییرات آب و هوایی میافزاید.
جیمی الیویرا از موسسه میراث تاریخی برزیل (Iphan) گفت: این حکاکیها یک سایت باستانشناسی را تشکیل میدهند. آنها در محلی به نام پرایا داس لاژس (Praia das Lajes) هستند و اولین بار در سال ۲۰۱۰، در دوره خشکسالی دیگری که به شدت خشکسالی فعلی نبود، دیده شدند.
حکاکیهای صخرهای در پسزمینهای از جنگلهای انبوه، با آبهای قهوهای رنگ رودخانه سیاه در نزدیکی آن، ظاهر میشوند. بیشتر حکاکیها از چهرههای انسان است. برخی از آنها مستطیلی و برخی دیگر بیضی شکل، با لبخند یا حالتهای ترسناک هستند.
بیشتر بخوانید:
برای بئاتریز کارنیرو، مورخ و عضو ایفان، پرایا داس لاژس دارای ارزشی «غیرقابل ارزیابی» برای درک فرهنگ اولین مردمانی است که در این منطقه زندگی میکردند.