به گزارش همشهری، این میزان وابستگی آبی کشاورزی به آب‌های زیرزمینی با توجه به شرایط اقلیمی کشور یک زنگ هشدار است و ضرورت دارد تا سیاست‌هایی برای مدیریت منابع آبی کشور به‌ویژه در ۵سال آینده به‌کار گرفته شود.
در اقلیم‌های خشک جهان، منابع آبی استراتژیک زیرزمینی نقش بسیار مهم در تامین نیاز آبی بخش‌های مختلف داشته و صیانت از این ثروت ملی یک ضرورت حیاتی است.
یافته‌های یک گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد ایران در اقلیمی گرم و خشک با محدودیت منابع آبی به‌ویژه در مناطق مرکزی و شرق مواجه است و میزان آب تجدیدپذیر در ۲ دوره آماری شامل دوره بلندمدت تا سال ۱۳۸۵ به ۱۲۵و در دوره دوم یعنی از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ به ۸۹میلیارد مترمکعب رسیده و میزان بارندگی هم در این دوره به‌ترتیب ۲۴۶ و ۲۱۸میلیون لیتر برآورد شده است.
این گزارش می‌افزاید: اثر کاهش میزان بارندگی باعث کم شدن ۲۹درصدی میزان آب‌های تجدیدپذیر شده و بهره‌وری آب در ایران هم از میانگین جهانی بسیار کمتر است که علت اصلی آن برداشت و مصرف بالای آب در بخش کشاورزی و همچنین قیمت بسیارپایین یا مجانی بودن آب مصرفی بخش یادشده است. حال سؤال اینجاست که برای برون‌رفت از وضعیت تهدیدآمیز چه باید کرد؟
کارشناسان مرکز یادشده می‌گویند: اگر هدف خودکفایی و تولید محصولات غذایی مورد نیاز جمعیت در کشور به شیوه کنونی ادامه یابد، با الگوی مطلوب غذایی فعلی، منابع آب کافی برای تحقق این هدف در دسترس نیست و از این جهت خودکفایی محصولات کشاورزی باید با اعمال مدیریت تقاضا، افزایش بهره‌وری و استفاده از آب مجازی و اصلاح ماموریت استان‌ها به‌ویژه در بخش کشاورزی و صنایع آب‌بر همراه شود.
به‌گزارش همشهری، رهبر انقلاب در ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه هفتم بر ضرورت تأمین امنیت غذایی و تولید حداقل ۹۰درصد کالاهای اساسی و اقلام غذایی در داخل، همراه با حفظ و ارتقای ذخایر ژنتیک و منابع آبی و افزایش سطح سلامت و ایمنی مواد غذایی و همچنین اصلاح الگوی کشت با توجه به مزیت‌های منطقه‌ای و منابع آبی و با اولویت‌بخشی به تولید کالاهای راهبردی کشاورزی تأکید کرده‌اند. ازجمله اینکه قرار است در ۵سال آینده یک نظام مدیریت یکپارچه منابع آب کشور و افزایش بهره‌وری حدود ۵ درصدی آب کشاورزی دنبال شود. فرصتی تاریخی برای عبور از چالش آبی را باید جدی بگیریم.