به گزارش همشهری، او بر این باور است که اگر ایران صنایع تبدیلی را به افغانستان منتقل نکند، با توجه به افزایش تعرفه‌ها فرصت‌های طلایی بازار این کشور را از دست خواهد داد.
تغییر سیاست اقتصادی کشور از صادرات به یکی از بازارهای هدف و اصلی به انتقال خطوط تولید در کلام شاید جذاب به‌نظر برسد اما واقعیت این است که سرمایه جایی می‌رود که امنیت آن تضمین شده باشد و این تصور که هیأت حاکمه افغانستان راه را برای سرمایه‌گذاری هموار کند، دور از ذهن به‌نظر می‌رسد و با توجه به آینده حکومت طالبان بر این کشور نمی‌توان از هم‌اکنون انتظار داشت تا فعالان اقتصادی ایران در این کشور سرمایه‌گذاری کنند.
واضح است که اگر افق بلندمدت سرمایه‌گذاری در افغانستان مثبت و باثبات باشد، این احتمال وجود دارد که کارآفرینان و سرمایه‌گذاران نسبت به برپا کردن خطوط تولید در این کشور اقدام کنند اما نکته اینجاست که این کشور با چالش‌های زیادی مواجه است و چشم‌انداز سرمایه‌گذاری در کشور همسایه شفاف نیست، در نتیجه بهتر است ابتدا موانع تجاری بین ۲ کشور برداشته شود و مسیر تجارت امن بماند.
البته این حق برای هر فعال اقتصادی محفوظ است که خودش تصمیم بگیرد کجا سرمایه‌گذاری کند و باید مراقب سیاست‌های دیگر کشورها در افغانستان بود چنان‌که براساس برخی آمارها، دولت چین پس از روی کارآمدن طالبان سرمایه‌گذاری در افغانستان را افزایش داده و در تلاش برای تصاحب بازار این کشور است. از این منظر حضور یکی از مقامات عالی رتبه طالبان و مذاکرات او با مقامات ایرانی می‌تواند تعیین‌کننده آینده تجارت و سرمایه‌گذاری بین تهران و کابل باشد.