همشهری آنلاین: در میان همین سریال های شبکه نمایش خانگی؛ برخی از سریال ها آنقدر با استقبال مواجه می شوند که سازندگان را برای تولید فصل های بعدی سریال وسوسه می کنند؛ -هر چند چند سریال در فصل های بعدی موفق عمل کردند- این سئوال پیش می آید که سریال های نمایش خانگی ظرفیت صادر شدن به دیگر کشورها را دارند؟
علی سرتیپی یکی از تهیه کنندگان فعال در این حوزه عنوان می کند:«شکل‌گیری چنین روندی در این زمینه نه تنها ارزآوری قابل توجهی برای کشورمان ایجاد می‌کند بلکه زمینه انتقال فرهنگ غنی کشورمان به سایر نقاط دنیا را هم فراهم می‌کند.» عنوان شده که برخی از سریال های نمایش خانگی در شبکه های تلویزیونی و پلتفرم های ۱۵ کشور جهان در حال پخش است که بخش اعظم آن در کشورهایی چون ترکیه، کره‌جنوبی، برخی کشورهای آمریکای لاتین و ... به نمایش در میآید.
سریالی «جیران» به کارگردانی حسن فتحی در کشورهای بنگلادش، قزاقستان، عراق و پاکستان در حال پخش است و همچنین قرار است در شبکه های تلویزیونی ژاپن، روسیه، عراق، بوسنی و کشورهای حوزه خلیج فارس شامل قطر، عمان، امارت متحده عربی و شمال آفریقا از جمله تونس، مراکش، الجزیره و لیبی به زودی پخش خواهد شد.
سریال «زخم کاری» هم به کارگردانی محمدحسین مهدویان در کشورهایی مانند بنگلادش، عراق، مالزی و روسیه به زودی به روی آنتن خواهد رفت. این سریال همچنین هم اکنون در آمریکای شمالی بر روی پلتفرم PBS بارگذاری شده و قسمت اول آن برای ایالات متعدد آمریکا قابل مشاهده است.«هم گناه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مصطفی کیایی در تلویزیون های کشور بنگلادش، عراق و همچنین کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و شمال آفریقا نیز به نمایش درآمده.
«یاغی» که محمد کارت کارگردانی آن را به عهده داشت هم در ژاپن، عراق و مالزی پخش می‌شود. علاوه بر این دو سریال «ملکه گدایان» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده و «می‌خواهم زنده بمانم» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی در کشور عراق به نمایش درآمده است. دو مجموعه «نهنگ آبی» به کارگردانی فریدون جیرانی و «جزیره» به کارگردانی سیروس مقدم هم در کشورهای بنگلادش و عراق به نمایش درآمده‌‍‌اند.
به نظر می رسد، سریال «پوست شیر» که در ایران با استقبال روبه رو شد قرار است در برخی از کشورها به نمایش دربیاید. سرتیپی درباره این موضوع توضیح می دهد:«اتفاقات خوبی همین الان افتاده و کشورهایی همچون روسیه، هند، پاکستان، کشورهای عربی و آمریکا خواهان «پوست شیر» هستندو فکر می‌کنم برای دیگر سریال‌های نمایش‌خانگی هم این اتفاقات افتاده و ادامه‌دار خواهد بود. ما می‌توانیم ان‌شاءالله یک بازار خوبی را برای صادرات سریال‌هایمان ایجاد کنیم.»
سرتیپی همچنین به این نکته یادآور می شود که کشورهای عربی الان به شدت به لحاظ نیروی انسانی و فکر پایین هستند اما پول خوبی دارند. ان‌شاءالله حمایت شویم، با توجه به فکر، ایده خوب، نیروهای فنی و اجرایی فوق‌العاده‌ای که داریم فکر می‌کنیم به سرعت بتوانیم جای خودمان را در دنیا و مخصوصاً آسیا و خاورمیانه پیدا کنیم.
نکته دیگری که سرتیپی اشاره می کند این است که سریال‌سازان می‌توانند با این نگاه سریال‌های خانگی خودشان را تولید کنند که در راهیابی به کشورهای دیگر و مجامع بین‌المللی بتوانند هم درآمدزا و در بخش تجاری خوب عمل کنند و هم محتوا و خرده فرهنگ‌های خوب و ناب ایرانی را منتقل کنند. اتفاقی که به تعبیر علی سرتیپی امکان فراهم شدن آن است اما نیاز به حمایت مسئولین و ناظران شبکه نمایش‌خانگی دارد. همان‌گونه که ساترا در تلاش است این تعامل را در مدیریت و نظارت بر نمایش‌خانگی داشته باشد می‌بایست شرایط و بسترهای لازم برای صادرات سریال‌های خانگی هم فراهم شود که هم به لحاظ تجاری و هم فرهنگی می‌تواند اتفاق خوشایندی را برای فرهنگ و هنر کشور رقم بزند.