به گزارش همشهری آنلاین، آوازخوانی زیر پل خاجو یکی از سنت‌های مردم اصفهان محسوب می‌شود که در دهه‌های اخیر به دلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست زاینده‌رود، گاه و بی‌گاه و به ویژه در فصول گرم سال کمتر فرصت آوازخوانی در زیرپل خواجو دست می‌دهد. چراکه دیگر خبری از رودخانه خروشان نیست و خشکی زاینده‌رود ملال‌آور می‌شود و به تلخ‌کامی مردمان این کلانشهر می‌انجامد.
چشم‌انداز زاینده‌رود بدون آب با پل‌های تاریخی که هر چه از عمر این معماری‌ها می‌گذرد، پابرجا و استوار هستند، دلگیر است. برای همین، وقتی که در پاییز و زمستان سد زاینده‌رود باز می‌شود، جریان آب با خود زندگی می‌آورد؛ به نصف جهان، شهری که مردمان را در جای جای جهان متحیر می‌کند. درست مانند این روزهای اصفهان که رودخانه خروشان زاینده رود در هوایی که هنوز سرمای پاییزی را ندارد، نفس مردم را تازه می‌کند.
حالا عادت شده که زاینده‌رود همچون گذشته همیشه پرآب نباشد و این خشکسالی غریب در نصف جهان، گریبان زاینده‌رود و حدود ۲۰۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی که سیراب می‌کند، گرفته است. زاینده رود ۴۰۰ کیلومتری حالا به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل شده که تماشای هر روزه جریان آب این رودخانه به حسرت بدل شده و البته چشم‌انتظاری به روزهای خروشان زاینده‌رود ممکن است. مثل حالا و حالا که مردم نصف جهان به وجد آمده و آنها را به بستر این رودخانه یا زیر پل خاجو می‌کشاند. رودخانه‌ای که برای کشت غله کشاورزان شرق و غرب اصفهان جاری می‌شود و مبنای توزیع و تقسیم آب در سال زراعی ۱۴۰۲- ۱۴۰۳ کمیته حقابه ها مشخص می‌کند. چه سد زاینده رود نیاز به ذخیره‌سازی آب دارد، همانطور که وزارت نیرو اعلام کرده ذخیره سد زاینده رود ۴۰۱ میلیون مترمکعب است.