همشهری آنلاین - مریم سرخوش: بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت انزوای اجتماعی، داشتن تعداد ناکافی ارتباطات اجتماعی و درد اجتماعی ناشی از عدم ارتباط، گسترده و روبه افزایش است. این در حالی است که همه تصور می‌کنند انزوا و تنهایی عمدتاً بر افراد مسن به ویژه در کشورهای با درآمد بالا تأثیر می‌گذارد اما مطالعات نشان می‌دهد که این آسیب اجتماعی سلامت همه گروه‌های سنی در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است.
در حال حاضر از هر ۴ فرد مسن، یک نفر انزوای اجتماعی را تجربه می‌کند و این میزان در همه مناطق تقریباً مشابه است. اما بر اساس یافته‌های جدید، در بین نوجوانان هم ۵ تا ۱۵ درصد احساس تنهایی رخ داده و این رقم احتمالا بیش از چیزی که اعلام می‌شود.
تشکیل کمیسیون ارتباطات اجتماعی
حالا تنهایی به عنوان یک تهدید جدی سلامت آنقدر مهم شده که سازمان جهانی بهداشت (WHO) دیروز از ایجاد کمیسیون جدید با عنوان ارتباطات اجتماعی خبر داد که قرار است تنهایی را به عنوان یک تهدید جدی سلامت در نظر بگیرد، ارتباط اجتماعی را به عنوان یک اولویت ارتقا دهد و راه‌حل‌ها را در کشورهای مختلف با هر میزان توانمندی اقتصادی تسریع کند.
فقدان ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودهنگام یا حتی بیشتر از سایر عوامل خطر مانند سیگار کشیدن، نوشیدن زیاد الکل، عدم تحرک بدنی، چاقی و آلودگی هوا را به همراه دارد
ریاست مشترک این کمیسیون برعهده دکتر ویوک مورتی، جراح عمومی آمریکایی و چیدو امپمبا، نماینده جوانان اتحادیه آفریقا و متشکل از ۱۱ سیاست‌گذار، رهبران فکری و مدافعان برجسته است. در این برنامه که به مدت سه سال اجرا می‌شود، نقش محوری ارتباط اجتماعی در بهبود سلامت افراد در هر سنی تجزیه و تحلیل و راه‌حل‌هایی برای ایجاد ارتباطات اجتماعی ارائه می‌شود.
این کمیسیون بررسی می‌کند که چگونه ارتباط، رفاه جوامع را افزایش می‌دهد و به پیشرفت اقتصادی، توسعه اجتماعی و نوآوری کمک می‌کند. گفتنی است کمیسیون ارتباطات اجتماعی، با حمایت دبیرخانه‌ای مستقر در WHO، اولین نشست در سطح رهبری خود را از ۶ تا ۸ دسامبر ۲۰۲۳ برگزار خواهد کرد.
نرخ بالای انزوای اجتماعی و تنهایی
مدیر کل WHO با بیان این که نرخ بالای انزوای اجتماعی و تنهایی در سراسر جهان عواقب جدی برای سلامتی و رفاه دارد، اعلام کرد: افرادی که ارتباطات اجتماعی قوی کافی ندارند در معرض خطر سکته مغزی، اضطراب، زوال عقل، افسردگی، خودکشی و... هستند. بر این اساس کمیسیون ارتباطات اجتماعی WHO به ایجاد ارتباط اجتماعی به عنوان یک اولویت بهداشت جهانی کمک خواهد کرد و امیدوارکننده‌ترین مداخلات را به اشتراک می‌گذارد.
جوانانی که در دبیرستان تنهایی را تجربه می کنند بیشتر احتمال دارد که دانشگاه را ترک کنند
دکتر تدروس آدهانوم گبریسوس افزود: فقدان ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودهنگام یا حتی بیشتر از سایر عوامل خطر مانند سیگار کشیدن، نوشیدن زیاد الکل، عدم تحرک بدنی، چاقی و آلودگی هوا را به همراه دارد. انزوای اجتماعی هم تأثیر جدی بر سلامت جسمی و روانی دارد. مطالعات نشان می‌دهد انزوای اجتماعی با اضطراب و افسردگی مرتبط است و می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را تا ۳۰ درصد افزایش دهد.
وی با تاکید بر این که در کمیسیون ارتباطات اجتماعی یک دستور کار جهانی در ارتباط اجتماعی تعریف خواهد شد، عنوان کرد: این دستورالعمل به افزایش آگاهی و ایجاد همکاری‌هایی که راه‌حل‌های مبتنی بر شواهد را برای کشورها، جوامع و افراد به همراه دارد، منجر می‌شود. در این زمان هم اهمیت ویژه‌ای دارد چون حتی پاندمی COVID-۱۹ و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آن باعث تضعیف ارتباطات اجتماعی شده است.
نتایج ضعیف‌تر آموزش
دکتر ویوک مورتی، جراح عمومی آمریکایی هم با بیان این که ما با هم می‌توانیم دنیایی بسازیم که کمتر تنها، سالم‌تر و انعطاف‌پذیرتر باشد، تاکید کرد: با توجه به پیامدهای عمیق سلامتی و اجتماعی تنهایی و انزوا، ما موظف هستیم همان سرمایه‌گذاری‌هایی را در بازسازی بافت اجتماعی جامعه انجام دهیم که در پرداختن به سایر نگرانی‌های بهداشت جهانی، مانند مصرف دخانیات، چاقی و اعتیاد انجام داده‌ایم.
به تاکید مورتی، قطع ارتباط اجتماعی همچنین می‌تواند منجر به نتایج ضعیف‌تر آموزش شود و در این باره بیان کرد: جوانانی که در دبیرستان تنهایی را تجربه می کنند بیشتر احتمال دارد که دانشگاه را ترک کنند. همچنین می‌تواند منجر به نتایج اقتصادی ضعیف‌تر هم شود. احساس عدم ارتباط و عدم حمایت در شغل هم می‌تواند منجر به نارضایتی شغلی و عملکرد ضعیف‌تر شود.
انزوای اجتماعی برای همه
چیدو امپمبا، نماینده جوانان اتحادیه آفریقا، هم با بیان این که انزوای اجتماعی می‌تواند بر هر کسی، در هر سنی و در هر مکانی تأثیر بگذارد، گفت: در سراسر آفریقا و فراتر از آن، ما باید روایت پیرامون تنهایی را دوباره تعریف کنیم. سرمایه‌گذاری در ارتباطات اجتماعی برای ایجاد اقتصادهای مولد، انعطاف‌پذیر و باثبات که رفاه نسل کنونی و نسل‌های آینده را ارتقا می‌دهد، حیاتی است.