به گزارش همشهری آنلاین، پیش از انقلاب‌اسلامی جنگ‌های کلاسیک بین ارتش‌های کلاسیک عرب و ارتش اسرائیل وجود داشت.در آن زمان چیزی به نام «جنبش‌های مقاومت» وجود نداشت و گروه‌های فلسطینی معروف به «چریک‌های فدایی فلسطین» یا «فداییان فلسطین» بودند که عمدتاً چپگرا، کمونیست یا سوسیالیست» بودند. عده‌ای از آنها نیز مارکسیست و لنینست بودند. برخی دیگر از آنان طرفدار آرمان‌های شوروی و چین بودند. تنها گروه فلسطینی که چپگرا نبود، گروه «فتح» بود که دارای تفکراتی لائیک به رهبری یاسر عرفات بود.
شکل گیری گروهک‌های فلسطینی چپگرا
گروه‌های چپگرای فلسطینی با وجود فعالیت زیاد معمولاً به‌دلیل گرایش چپگرایانه، پایگاه مردمی درمیان مردم فلسطین نداشتند و بعدها نیز به همین دلیل کمرنگ شدند. اما بقایای آنها هنوز وجود دارد و تفکرات چپگرا آنان نیز از بین رفته است . در ادامه این گروهک‌ها استحاله و به گروه‌های تروریستی تبدیل شدند و ابزار دست دولت‌هایی شدند که از آنها حمایت می‌کردند. برای مثال، صدام گروهی را حمایت می‌کرد به نام «ابو نزار» که برای فلسطین مشکل ساز شده بود و با انجام اعمال تروریستی خشن به ضرر فلسطینی‌ها تبدیل شده بود. لیبی، سوریه و کشورهای مختلف نیز هرکدام برای خود گروهکی در صحنه فلسطین درست کرده بودند و همین موضوع سبب شد هیچ‌یک از گروهک ها به جایی نرسیدند و بعداً حتی مجبور شدند هواپیماربایی کنند و یا در جریان المپیک مونیخ چند ورزشکار یهودی را گروگان بگیرند. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی جنبش‌های فلسطینی کم کم تغییر کردند و به چیزی رسیدند که اکنون در نبرد غزه شاهد فعالیت و هنرنمایی‌های آنان هستیم.
نقش پیروزی انقلاب اسلامی بر مبارزان فلسطینی
امام خمینی (ره) ، بنیان گذار انقلاب در مبارزه علیه استبداد داخلی در زمان رژیم شاهشناهی، اصولاً اعتقادی به مشی مبارزه مسلحانه نداشت و از گروه‌های مسلح، حتی اسلام‌گرای شیعه نیز حمایت نمی‌کردند. برای مثال وقتی می‌خواستند حسنعلی منصور را در سال ۱۳۴۳ به‌دلیل صدور دستور قانون کاپیتولاسیون ترور کنند، امام (ره) فتوایی نداد و هیات‌های مؤتلفه اسلامی از آیت‌الله‌العظمی میلانی در این باره فتوا گرفتند. راهبرد امام (ره) در مبارزه با رژیم شاه، بر آگاهی‌بخشی بر مردم استوار بود. ایشان تاکید داشتند که مردم باید آگاه شوند و به‌اصطلاح امروزی‌ها با بصیرت‌افزایی، رژیم شاهنشاهی سقوط خواهد کرد و این راهبرد نیز در سال ۱۳۵۷ جواب داد. تنها درگیری مسلحانه‌ای که در آن روزها در ایران صورت گرفت، در روز ۲۱بهمن و تا ظهر ۲۲بهمن بود که آن را نیز «گارد جاویدان» آغاز کرد. امام خمینی ( ره) معتقد بود در مواجهه با استبداد داخلی باید توده‌های مردم را آگاه کرد تا به صحنه بیایند اما در رابطه با تجاوز خارجی صدام، امام (ره) می‌فرمود جنگ در رأس امور است. در همان جنگ تحمیلی نیز بدنه نیروهای ما مردم بودند، بدون اینکه الزامی برای آنها وجود داشته باشد.گروه‌های مقاومت اسلام‌گرا بعد از انقلاب‌اسلامی شکل گرفتند و تا قبل از انقلاب‌اسلامی گروه اسلام‌گرای فلسطینی وجود نداشت.
جهاد اسلامی، نخستین گروه مقاومت فلسطینی
نخستین گروه مقاومت فلسطینی که تشکیل شد، ازسوی شهید فتحی‌شقاقی بود که گروهی به نام جهاد اسلامی را تشکیل داد. این گروه قبل از حماس فعالیت خود را آغاز کرد و هفت سال بعد آن گروه حماس تشکیل شد. بنابراین دو گروه مقاومت‌اسلامی در فلسطین تشکیل شدند؛ یکی جهاداسلامی و دیگری حماس و بُعد جدیدی از مبارزه در داخل فلسطین آغاز شد. اما پس‌از شکست‌های پی‌درپی ارتش‌های عربی، مردم فلسطین از ارتش‌های مردمی خود ناامید شدند و اتفاقاً این موضوع با پیروزی انقلاب اسلامی ایران همزمان شد و فلسطینی‌ها مشاهده کردند که در مردم ایران به خیابان آمده و بدون اینکه یک گلوله شلیک کنند، شاهی را که مهم‌ترین ژاندارم منطقه بود، از صحنه بیرون کردند. این انقلاب برای آنها تبدیل به منبع الهامی شد که «می‌توان و باید با هرچه که در دسترس است، مبارزه کرد و معطل ارتش‌ها نماند، چراکه ارتش‌ها به کمک ما نخواهند آمد» و از آنجا به بعد تحولی جدی در مبارزه با رژیم‌صهیونیستی آغاز شد.