به گزارش همشهری آنلاین، در رژیم صهیونیستی هر نظامی و غیر نظامی اگر خدمتش هم تمام شده باشد، در ماه به اندازه ۲ روز باید از کار و شغلش جدا شود و به محل خدمت نظامی خود برود تا همان فعالیت دوره خدمت نظامی اش را انجام دهد و این کار همیشگی است.درحال حاضر نیز این رژیم تمامی نیروهای خود را احضار کرده است. این اتفاق در تاریخ رژیم صهیونیستی هیچگاه رخ نداده بود. این موضوع تاثیر مستقیمی بر اقتصاد رژیم صهیونیستی نیز گذاشته است. چرا که تمام نیروی کار این رژیم برای خدمت به ارتش آمده‌اند.بنابراین بسیاری از صنایع رژیم اشغالگر با حداقل نیرو کار، اداره می‌شود.
بانک مرکزی اسرائیل نیز چند روز قبل اعلام کرد تا الان ۵۷ میلیارد چِکِن (واحد پول اسرائیل) به اقتصاد این رژیم ضرر وارد شده است. این مبلغ چیزی حدود ۱۸-۱۹ میلیارد دلار است و این یعنی رژیم صهیونیستی نمی‌تواند برای طولانی‌مدت بجنگد. همچنین درحال حاضر رژیم صهیونیستی با مشکل نیروی انسانی دست و پنجه نرم می‌کند و به همین دلیل تمام نیروهای احتیاطشان را احضار کرده‌اند. احتیاط هم در اسرائیل با سایر دولت‌ها و کشورها فرق می‌کند. در حقیقت در این رژیم شرایطی حاکم است که در هیچ جای دنیا نیست. پس اگر که فکر کنیم در فلسطین اشغالی، صف افراد نظامی از غیرنظامی جدا است، دقیقاً به‌دلیل این است که با ماهیت اسرائیل آشنایی کامل نداریم. کسانی که این‌طور نگاه می‌کنند، فکر می‌کنند در ماجرای فلسطین، یک کشور به کشور دیگر حمله کرده و آنجا را اشغال کرده است.
اما فلسطین را نه یک کشور دیگر، بلکه مهاجرینی از سراسر دنیا با کمک خارجی اشغال کردند و آنجا را کشوری جدید اعلام کردند؛ بدون تمایل و خواست مردم بومی آنجا و با جبر و زور. هیچکس منکر این بخش از ماجرا نیست، فقط برایش توجیه می‌تراشند و این مهاجرت هنوز هم ادامه دارد. درحال حاضر نیز حدود نیمی از ساکنین فعلی سرزمین‌های اشغالی، همان مهاجرین 30-40 سال اخیر هستند. مگر می‌شود که اطلاعی از ماجرا نداشته باشند؟ اینها دقیقاً می‌دانند که به کجا می‌آیند و چه وضعیتی در انتظار آنها است. بخش دیگری هم که از قبل‌تر بودند، اصلاً خودشان به وجود آورنده این وضعیت هستند و لااقل 3 بار با اعراب جنگیدند.اینجا بی‌خبری به هیچ وجه صدق نمی‌کند و خیلی از آنها اگر امکانش را داشته باشند، رها می‌کنند و می‌روند. از طرف دیگر، اگر این روش اشغال و مهاجرت منطقی و مشروع باشد، از این به بعد هر قومی می‌تواند روی همین مسیر عمل کند و بعد از گذشتن چند نسل، مشکلش با صاحبان آن سرزمین رفع شود.
دولت «اسپارت»
در نبود فرق بین نظامی‌ها و غیرنظامی‌ها در رژیم صهیونیستی شکی نیست. اما پیش از شروع نبرد طوفان الاقصی و در شرایطی که رژیم صهیونیستی درگیر اعتراضات داخلی بود، چند ده هزار نظامی این رژیم اعلام کردند که در اعتراض به اصلاحات قضایی، خدمت را ترک خواهند کرد. حتی پرسنل نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نیز اعلام کردند خدمت خود را در یگان‌های نیروهای ذخیره متوقف خواهند کرد. این مسئله در بحبوحه تنش‌ها نگرانی‌هایی را در مورد آمادگی ارتش در چندین جبهه ایجاد کرد که امروز در نبرد زمینی صهیونیست‌ها در غزه به خوبی شاهد کمبودها و ضعف مهم ارتش رژیم صهیونیستی بوده‌ایم.
همان طور که پیش تر به آن اشاره شد، خدمت در ارتش رژیم صهیونیستی برای اکثر مردان اجباری است. پس از اتمام خدمت سه ساله، بسیاری از آنها تا ۴۰ سالگی یا بالاتر به خدمت به عنوان نیروی ذخیره ادامه می‌دهند. نیروهای ذخیره مجموعه مهمی از نظامیان را تشکیل می‌دهند که نقش مهمی در تقویت ارتش ایفا می‌کنند. معترضان می‌گویند که نمی‌خواهند در مکانی که به سمت دیکتاتوری پیش می‌رود، خدمت کنند. از سوی دیگر رهبر معظم انقلاب نیز در سخنرانی روز جهانی قدس۱۴۰۰ فرمودند: «صهیونیست‌ها فلسطین غصب‌شده را از روز اول به یک پایگاه تروریسم تبدیل کرده‌اند. اسرائیل نه یک کشور، که یک پادگان تروریستی علیه ملت فلسطین و دیگر ملت‌های مسلمان است.». بن‌گوریون، اولین نخست‌وزیر و رئیس دولت اسرائیل پس از اعلام تشکیل کشور جعلی یهودی، سال‌ها برای ایجاد یک الگوی اجتماعی نظامی منطبق بر عقاید صهیونیسم نظامی مطالعه کرد. او در نهایت الگوی دولت «اسپارت» در یونان باستان را مناسب یافت. اسپارت دولتی پادگانی در یونان باستان بود که همهٔ شهروندانش نظامی بودند و در کلونی‌های نظامی زندگی می‌کردند. حتی کودکان هم از سنین کم از والدین‌شان جدا می‌شدند تا در کلونی‌های نظامی تربیت شوند.