همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
نمایش تیم ملی در نیمه‌دوم بازی با ازبکستان آنقدر بد و دور از انتظار بود که هیچ‌کس نتوانست از آن دفاع کند. اگرچه افرادی مثل محمدمهدی نبی و حمید مطهری تلاش کردند انتقادات را به بی‌معرفتی، سختگیری و حتی خیانت ربط بدهند، اما حقیقت آن است که برخی از اعضای خود مجموعه تیم ملی هم متوجه این ضعف عجیب شدند؛ ازجمله خداداد عزیزی که بعد از ورود به ایران اعتراف کرد ملی‌پوشان خوب بازی نکرده‌اند. علیرضا بیرانوند و رامین رضاییان هم از دیگر چهره‌هایی بودند که در این مورد دیدگاه مشابه داشتند. داستان بازی با ازبکستان اما بعد از اظهارات جواد خیابانی در تلویزیون وارد یک فاز دیگر شد.
خیابانی چه‌گفت و چه‌شنید؟
آخر هفته مجری و گزارشگر قدیمی تلویزیون با اشاره به انتظارها از تیم ملی برای کسب عنوان قهرمانی، گفت: «چرا ۴میلیون دلار خرج نمی‌کنید آرژانتین را به ایران بیاورید و مقابل تیم ملی بازی بدهید؟ آیا ۴میلیون دلار هم پول است؟» این اظهارات جواد خیابانی که بازتاب زیادی هم در فضای مجازی پیدا کرد، فورا با واکنش یکی از اعضای کادرفنی تیم ملی مواجه شد. حمید مطهری بدون نام بردن از خیابانی گفت: «خیلی جاها می‌بینم کارشناسان می‌گویند چرا با تیم‌های بزرگ بازی نمی‌کنید؛ آقایان مگر شرایط مالی فدراسیون فوتبال و تحریم‌ها را نمی‌دانید؟ پس چرا این انتقادات را می‌کنید؟ ما خیلی مشتاق هستیم و آقای قلعه‌نویی بارها نامه زدند که ما بتوانیم با تیم‌های بزرگ دنیا بازی کنیم اما تا به امروز این اتفاق رخ نداده و عملی نبوده است.»
کی‌روش می‌خواست روی زانوهایش راه برود!
اینکه چرا تیم ملی با رقبای بزرگ بازی نمی‌کند، هرگز بحث جدیدی نیست. این موضوع در دوران مربیان قبلی و مخصوصا کارلوس کی‌روش که مجموعا چیزی حدود یک دهه هدایت تیم ملی ایران را برعهده داشت هم به دفعات تکرار شد. دفاعی هم که کادرهای فنی در قبال این موضوع داشته‌اند، بسیار شبیه هم بوده است؛ از بحث تحریم و روابط کمرنگ بین‌المللی تا مشکلات مالی. شواهدی هم وجود دارد که گاهی واقعا امکان بازی با حریفان گردن‌کلفت وجود داشته اما مربیان به هر دلیلی از این فرصت استفاده نکرده‌اند و ترجیح داده‌اند پشت همان بهانه‌های قدیمی پنهان شوند. در یک نمونه تاریخی، اواخر تابستان۹۷ کارلوس کی‌روش که متهم شده بود از موقعیت برگزاری بازی دوستانه رایگان با ۲تیم آرژانتین و کلمبیا استفاده نکرده، به خبرنگاران گفت: «اگر این پیشنهادها واقعی باشد، تا دوبی روی زانوهایم راه می‌روم.» هرچند بعدها مدارکی در مورد حقیقی‌بودن پیشنهادهای مذکور به انتشار رسید و البته کی‌روش به روی خودش نیاورد!
به سؤال مهم‌تر جواب بدهید
اینکه آیا امیر قلعه‌نویی و کادرش به‌اندازه کافی برای برگزاری مسابقات بزرگ دوستانه اشتیاق دارند و تلاش می‌کنند یا نه؟ بر ما پوشیده است و امکانی برای صحت‌سنجی آن نداریم. با وجود این، سؤال مهم‌تری که از کادرفنی تیم ملی وجود دارد، چیز دیگری است؛ اینکه چرا در همان مسابقات معمول با سطح فنی پایین‌تر هم از تمام ابزار و موجودی فوتبال ملی کشور استفاده می‌شود؟ چرا ما باید مقابل رقبایی همچون افغانستان و قرقیزستان و هنگ‌کنگ هم با همان نفراتی به میدان برویم که مثلا در بازی بیرون از خانه با ازبکستان از آنها استفاده می‌کنیم و حتی اگر به کره و ژاپن بخوریم تقریبا از همین اسکلت سود خواهیم برد؟ حالا که بنا به ادعای خودتان نمی‌توانید حریف بزرگ پیدا کنید، چرا قواره تیم ملی را مقابل رقبای متوسط کوچک می‌کنید؟ چرا اجازه نمی‌دهید بازیکنان جوان‌تر تیم ملی در چنین بازی‌هایی تست شوند و برای آینده کسب تجربه کنند؟ این، سؤال مهم‌تری است که از پاسخگویی به آن طفره می‌روید و آن را پشت پرسش انحرافی عدم‌بازی با تیم‌های بزرگ و البته جواب‌های کلیشه‌ای مربوط به آن پنهان می‌کنید.