همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
به قدری در مورد حضور بی‌رویه و مشکوک بازیکنان ناکارآمد خارجی در فوتبال ایران و مخصوصا پرسپولیس و استقلال حرف زده‌ایم و اعتراض‌مان به جایی نرسیده که رسما بی‌خیال شده‌ایم. از قدیم گفته‌اند: «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است.» پس لابد توی این گوری که ما بر سرش ضجه می‌زنیم هیچ مرده‌ای نخوابیده که این همه عجز و لابه به جایی نمی‌رسد. حتما منفعت دلالان نسبت به سرمایه مملکت و احساسات هواداران اهمیت بیشتری دارد که همچنان رویه جذب خارجی‌های بنجل ادامه می‌یابد. به هر حال امروز تصمیم گرفته‌ایم یک کار سخت انجام بدهیم و ترکیبی از بدترین خارجی‌های تاریخ پرسپولیس را بیرون بکشیم. بهانه این داستان هم کیفیت پایین نبیل باهویی است که صدای همه را درآورده. خلاصه این ۱۱ نفر که با سیستم ۳-۴-۳ آرایش شده‌اند انتخاب ما هستند، با این توضیح که حداقل ۱۰نفر دیگر هم کاملا سزاوار حضور در این ارنج بودند!
دروازه‌بان:
یان نیکولوسکی
می‌شد به ساشا ایلیچ اشاره کرد که انصافا گلر بدی نبود اما فوق‌العاده بدشانس بود و قشنگ‌ترین گل‌های دنیا را می‌خورد. الکساندر لوبانف هم هست که با وجود حضور در تیم ملی ازبکستان، در پرسپولیس اصلا توقعات را برآورده نکرد و از عوامل از دست رفتن قهرمانی لیگ پانزدهم بود. با این حال داستان نیکولوسکی مقدونیه‌ای این است که در لیگ چهارم قرارداد بست و اصلا بازی نکرد. بنابراین باید گشت و دید جذب او برای چه‌کسی سود مالی داشته است!
مدافعان:
الکسی پلی یانسکی، ممدوتال، خوزه آنتونی تورس
پلی یانسکی یکی از دوقلوهای اوکراینی پرسپولیس بود، در کنار پریموف. او کیفیت فاجعه‌باری داشت و یک جمله محسن مسلمان در موردش تا ابد در حافظه برخی هواداران پرسپولیس باقی خواهد ماند: «فیزیکش طوری است که انگار باردار است!» ممدوتال در لیگ یازدهم هرازگاهی برای سرخپوشان به میدان می‌رفت و واقعا افتضاح بود. سال قبلش هم سکو برت در خط دفاع پرسپولیس توپ می‌زد که به همین اندازه سزاوار حضور در تیم منتخب بود. خوزه آنتونی تورس هم یکی از دوقلوهای پانامایی دوران علی پروین بود. آن یکی اصلا بازی نکرد اما این یکی یک نیمه مقابل شموشک در نوشهر راهی زمین شد و همه را انگشت به دهان گذاشت که چطور کیفیت یک مثلا فوتبالیست می‌تواند اینقدر پایین باشد!
می‌توانستیم به آنتونی گولچ هم اشاره کنیم که پول گرفت و بازی نکرد یا طارق جبان سوری. اینکه چرا باشگاهی به بزرگی پرسپولیس باید در آن واحد ۲بازیکن سوریه‌ای، آن هم با کیفیت نازل (آن یکی زیاد شعبو بود) داشته باشد، از آن سؤالاتی است که شخص محمدحسن انصاری‌فرد باید جواب بدهد، البته که ایشان هیچ‌کس را قابل نمی‌داند!
هافبک‌ها:
مارکو سپانوویچ، آراندا، منوچهر صفروف، نبیل باهویی
صادقانه بگوییم که گزینه برای خط هافبک کم داشتیم. پس سپانوویچ را گذاشتیم که لیگ سیزدهم با نظر علی دایی فقط دور زمین می‌دوید و البته آراندا پاراگوئه‌ای را که افشین قطبی با قراردادی ۶ماهه به پرسپولیس آورد و افتضاح بود. در کنار این دو نفر، منوچهر صفروف تاجیک را به‌عنوان بال راست و پروفسور نبیل باهویی را به‌عنوان بال چپ قرار دادیم. هر ۲ نفر سابقه بازی به‌عنوان وینگر را در کارنامه دارند.
مهاجمان:
دی‌کارمو، جونیور براندائو، تادئو
سخت‌ترین بخش کار، انتخاب فقط ۳مهاجم از بین بیش از ۱۰فوروارد بسیار ضعیف پرسپولیس در همه این سال‌ها بود. در نهایت ناچار شدیم چشم روی بسیاری از نفرات شایسته(!) مثل اوساگونا، پریموف، پریرا و... ببندیم و این ۳ نفر را انتخاب کنیم؛ دی‌کارمو شاهکار افشین قطبی در لیگ هشتم که بعدا راست یا دروغ در موردش گفتند در اصل کفترباز بوده، تادئو دستپخت حمید درخشان در لیگ چهاردهم که تصاویر مربوط به اضافه‌وزنش عالی بود و البته جونیور براندائو در دوران گابریل کالدرون که به شکل حیرت‌انگیزی با توپ و دروازه و کلا فوتبال بیگانه به‌نظر می‌رسید و البته در کمال خوش‌اشتهایی پیراهن علی پروین را هم به تن می‌کرد. طعنه‌آمیز اینکه هر ۳نفر برزیلی بودند!