به گزارش همشهری آنلاین، راهپیمایی عظیم مردم در روز ۹ دی سال ۸۸، آبی پاک بر روی آتش فتنه‌ای بود که می‌خواست امنیت مردم و نظام جمهوری اسلامی را به خطر بیندازد. در این باره، دشمنان زخم خورده جمهوری اسلامی ایران، برای طعنه به راهپیمایی مردم در این روز می‌گویند بسیج توده‌ها کار نظام‌های خودکامه است و این اتفاق چندان چیز مهم و پراهمیتی نیست. برای بررسی این موضوع با مهدی سعیدی، استاد دانشگاه و پژوهشگر سیاسی گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
انقلاب اسلامی با مردم آمد و با مردم هم تداوم یافت
سعیدی در ابتدا گفت: درباره ساحت‌های گوناگون حضور مردم در عرصه‌های مختلف در طورل تاریخ انقلاب اسلامی چند نکته حائز اهمیت است. اول اینکه انقلاب اسلامی برخلاف بسیاری از انقلاب‌ها با حضور مردم معنا پیدا کرد و نه تنها در این سطح نماند بلکه ادامه و تداومش نیز با حضور مردم همراه بود. یعنی وضعیت به این شکل نبود که پس از انقلاب اسلامی مسئولین به مردم بگویند شما بروید در خانه خود بنشینید و کار را به رهبران و احزاب بسپارید تا ببینیم نتیجه چه می‌شود.
فلسفه مردم‌سالاری دینی
وی افزود: بعد از انقلاب مردم همچنان در صحنه ماندند و خود حضرت امام هم از مردم خواست تا در میدان باشند و کار را ادامه دهند و به مراحل بعدی که تثبیت و ادامه باشند برسانند. به همین شکل بود که از ابتدا مردم در صحنه‌های مختلف حضور داشتند و در جاهای گوناگونی چون رفراندوم این حضور برجسته می‌شود. تداوم این قضیه موجب شد یک فرهنگ سیاسی خاصی شکل بگیرد که از دل آن مردم‌سالاری دینی بیرون آمد. در مردم‌سالاری دینی برخلاف بسیاری از کشورها که ادعای توجه به رأی مردم را دارند «سالار» مردم هستند نه نخبگان. این اساس حضور مردم در مواضع مختلف است.
۹دی تجلی تحقق حقوق مردم است
این استاد علوم سیاسی ادامه داد: اگر چنین حضوری را در بُعد عمیق‌تر و اندیشه‌ای پیگیر شویم خواهیم دید که برآمده از آموزه‌های دینی است. یعنی اگر به انسان گفته شود چه کسی به تو حق داده است که این چنین در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی حضور داشته باشی و نقش بازی کنی، در پاسخ می‌گوید این حقی است که خداوند بنا به سرشتی که دارم برای من قرار داده تا بتوانم در بخش‌های مختلف حاضر باشم و اثرگذاری کنم. نتیجه و تجلی تحقق حقوق انسانی را می‌توان در مناسبات گوناگون دید، مثل راهپیمایی ۲۲ بهمن، انتخابات‌ها، راهپیمایی روز قدس و ۹ دی نیز یکی از آن مواضعی است این حقوق انسان‌های ایرانی برای تثبیت نظم موجود و دفع خطر امنیتی تجلی یافت.