حتی یک تساوی هم برای مردان ماگات کافی بود تا به هدف غیرمنتظره‌شان برسند، ولی آنها به یک امتیاز بسنده نکردند و بازی را با همان روحیه تهاجمی همیشگی شروع کردند تا در کمتر از نیم‌ساعت با سه گل پیش بیفتند. البته فینالیست جام یوفا که هنوز در شوک شکست مقابل شاختار بود، اشتباهات مهلکی در خط دفاع داشت و به هافبک‌ها و مهاجمان خطرناک ولفسبورگ اجازه داد که خیلی زود به آنچه می‌خواهند برسند. دیه‌گو در دقیقه 31 توانست یکی از گل‌ها را جبران کند، ولی بازیکنان ولفسبورگ در نیمه‌دوم دو گل دیگر به ثمر رساندند تا شادی آنها تکمیل شود. در پایان بازی هواداران ولفسبورگ وارد چمن شدند تا در جشن قهرمانی شریک باشند.
ماگات که فصل آینده روی نیمکت شالکه می‌نشیند، بعد از قهرمانی ولفسبورگ گفت: «این رویایی است که به حقیقت می‌پیوندد. قبل از اینکه فصل شروع شود، هرگز فکر نمی‌کردم که ما شانس قهرمانی داشته باشیم.» ماگات در سال 2007 ولفسبورگ را با این هدف تحویل گرفت که با برنامه‌ای سه ساله آن را به جمع مدعیان قهرمانی برساند، ولی این تیم توانست زودتر از زمانی که تصور می‌شد، به اهدافش برسد.
او در اولین فصل توانست ولفسبورگ را به جام یوفا برساند و در این فصل هم امیدوار بود که تیمش در جمع مدعیان قهرمانی باشد آنگونه که در ابتدای فصل گفت: «ما زودتر از آنچه برنامه‌ریزی کرده بودیم به جام یوفا رسیدیم. حالا می‌خواهیم خودمان را بین پنج تیم برتر تثبیت کنیم تا نتیجه فصل قبل تکرار شود.»ولفسبورگ که ترکیبی از بازیکنان آلمانی، ایتالیایی، سوئیسی، برزیلی و بوسنیایی بود، در ابتدای فصل نوسان زیادی داشت و نیم‌فصل را با 9 امتیاز اختلاف نسبت به هافنهایم و بایرن‌مونیخ در رده نهم به پایان برد.
در نیم‌فصل دوم و با افت هافنهایم، هرتابرلین، هامبورگ و اشتوتگارت به همراه بایرن در مقاطعی صدرنشین شدند، ولی ولفسبورگ که پتانسیل تهاجمی‌اش آزاد شده بود با 10 پیروزی متوالی توانست از همه سبقت بگیرد. تمرینات سنگین ماگات سرانجام جواب داده بود چراکه بازیکنان آماده‌تر به نظر می‌رسیدند و تیم، مصدومان زیادی نداشت. میسیموویچ، هافبک سابق بایرن به بازیکن فوق‌العاده‌ای تبدیل شده بود که هم گل می‌زد و هم پاس‌هایی عالی برای زوج گرافیته و ژکو می‌ساخت. در خط دفاع هم زوج بارزاگلی ایتالیایی و مارسل شافر در همه 34 بازی به میدان رفتند و با دریافت تنها 41 گل، سومین خط دفاع برتر بوندس‌لیگا بودند.
ماگات تا مدت‌ها از صحبت درباره قهرمانی اجتناب می‌کرد ولی بعد از پیروزی 5 بر یک مقابل بایرن‌مونیخ که گرافیته با عبور از پنج مدافع حریف و ضربه پشت‌پا شاید زیباترین گل فصل را به ثمر رساند، دیگر نمی‌توانست قدرت تیمش را نادیده بگیرد. بعد از آن، ولفسبورگ توانست در هشت بازی باقیمانده به شش پیروزی برسد و در بازی‌های خانگی هم رکورد عالی 16 پیروزی و یک تساوی را به جا بگذارد.ولفسبورگ در پایان فصل با 80 گل زده که بیشتر از همه مدعیان بود، قدرت تهاجمی بی‌رقیبی داشت.
در این میان خط حمله این تیم متشکل از گرافیته و ادین ژکو با 54 گل زده، توانست رکورد بهترین خط حمله که با 53 گل زده متعلق به زوج گرد مولر و اولی هوینس (در فصل‌های 72-1971 و 73-1972 در بایرن‌مونیخ) بود را بشکند. گرافیته که در روز آخر هم زننده دو گل بود با 28 گل زده بهترین گلزن بوندس‌لیگا شناخته شد و ژکو که آخرین گل فصل ولفسبورگ را به ثمر رساند، با 26گل زده پس از او قرار گرفت. دو مهاجم نسبتا گمنامی که جزو کشف‌های ماگات بودند، حالا در همه اروپا شناخته شده‌اند و ژکوی 23 ساله طرفداران زیادی در میان باشگاه‌های بزرگ اروپا دارد. مهاجم بلندقامت اهل بوسنی، پس از پیروزی مقابل وردربرمن گفت: «این رکورد و قهرمانی، باورنکردنی است.»
تئو سوانسیگر، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان هم اعتراف می‌کند که انتظار قهرمانی سبزپوشان را نداشته: «قبل از شروع فصل، ولفسبورگ را جزو پنج تیم برتر هم نمی‌دانستم. به عقیده من این پایانی باورنکردنی است که همیشه با نام فلیکس ماگات همراه خواهد بود. او توانست تیمی پرقدرت و مستعد بسازد و در پایان توانست یکی از بزرگترین شگفتی‌های بوندس‌لیگا در چند سال اخیر را رقم بزند.»
بایرن مونیخ، نایب‌قهرمان
بایرن‌مونیخ هم در روز پایانی در بازی مقابل اشتوتگارت که حکم پلی‌آف برای صعود
به لیگ قهرمانان را داشت به پیروزی رسید تا عنوان دومی‌اش تثبیت شود. بدین‌ترتیب یوپ هاینکس، سرمربی موقت این تیم که هدفش را کسب سهمیه لیگ قهرمانان می‌دانست به خواسته‌اش رسید. بایرن که در این بازی فرصت اشتباه نداشت روی حرکت خوب ریبری و سانتر زمینی‌اش که با برخورد به پای خالد بول‌اهروز منحرف شد، به گل اول رسید.
در اواسط نیمه‌دوم، فان بومل توانست گل دوم را وارد دروازه لمن کند ولی گل ماریو گومز که فاصله را به حداقل رساند موجب شد تا هواداران بایرن تا لحظه آخر در اضطراب باشند. در نهایت پیروزی 2 بر یک برای نایب قهرمانی بایرن کافی بود. اشتوتگارت هم که با مارکوس بابل، مربی جوانش در نیم‌فصل دوم به نتایج فوق‌العاده‌ای رسیده بود، با وجود این شکست به لطف شکست هرتابرلین در رتبه سوم باقی ماند و به مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان صعود کرد.
هاینکس پس از این پیروزی بایرن که آخرین بازی‌اش روی نیمکت این تیم قبل از شروع کار فان‌گال است، گفت: «خیلی ناراحت‌کننده است که قهرمان نشدیم. پتانسیل این تیم به قدری بالاست که باید قهرمان می‌شد. شاید اگر چند بازی دیگر باقی مانده بود، می‌توانستیم به صدر جدول برسیم.» با این حال هاینکس اعتراف کرد که ولفسبورگ شایسته قهرمانی بوده: «فکر می‌کنم اگر کل فصل را در نظر بگیرید، باید بگویید که ولفسبورگ شایسته قهرمانی آلمان است. به ویژه بابت نمایش نیم‌فصل دوم که فوتبال فوق‌العاده‌ای بازی کردند. به آنها و ماگات که کار بزرگی انجام دادند، تبریک می‌گویم.»
هرتابرلین و هامبورگ که به ترتیب چهارم و پنجم شدند، در جام اروپا بازی می‌کنند. در
قعر جدول هم انرگی کوتبوس با پیروزی 3 بر صفر مقابل لورکوزن به رتبه شانزدهم رسید تا به پلی‌آف برسد. کارلسروهه و بیله‌فلد هم با وجود پیروزی 4 بر صفر مقابل هرتابرلین و تساوی 2 بر 2 مقابل هانوفر به رتبه‌های هفدهم و هجدهم رسیدند تا سقوط کنند. مونشن‌گلادباخ هم با تساوی یک بر یک مقابل دورتموند پانزدهم شد تا بقا در بوندس‌لیگا را جشن بگیرد.