همشهری آنلاین - رابعه تیموری: مشتریان این طلق‌های سبز و سیاه کیمیاگران هستند و از عکس‌های رادیولوژی نقره استخراج می‌کنند:
نبش یکی از معابر فرعی خیابان انقلاب قرارگرفته است. در بساطش از کتاب‌های قدیمی تا لوازم خانگی دست دوم دیده می‌شود، اما وزن دسته عکس‌های رادیولوژی که توی قفسه فلزی وسط مغازه اش چیده شده، به پنج کیلوگرم نمی‌رسد. مرد میانسال فروشنده نمی‌داند این عکس‌ها چه کاربردی دارند، ولی جوانکی مشتری پروپاقرص آنها است که آخر هر هفته به مغازه سر می‌زند و همه عکس‌های رادیولوژی را می‌برد. فروشنده می‌گوید: «ما فقط خرید داریم. هر کس عکس رادیولوژی بیاورد می‌خریم، ولی عکس‌هایی را که جمع می‌شود، به کسی جز علیرضا نمی‌فروشیم. »علیرضا هم فقط واسطه است و همه عکس‌های رادیولوژی را که از ضایعاتی‌ها جمع‌آوری می‌کند، به مهندس اطوکشیده بالاشهری می‌رساند که کارگاه بازیافت دارد.
بیشتر بدانید:استخراج طلا و نقره از مدارهای برقی | روشی ویژه در بازیافت
سیاه رنگ‌ها گرانترند
در ضایعاتی دیگری که نبش خیابان قرارگرفته است، فقط کارتون‌های خالی یخچال و تلویزیون تا سقف چیده شده‌اند و در بساطش خنزرپنزر و وسایل دست دوم یافت نمی‌شود، اما مالک جوان آن، خریدار عکس‌های رادیولوژی است و هر کیلو عکس را ٧٠ هزار تومان می‌خرد. او می‌گوید: «نمی دانم این عکس‌ها چه موادی دارند که اینقدر بابت‌شان پول می‌دهند. »انگار شغل و کاسبی جوان اطوکشیده‌ای که با ضایعاتی‌های این خیابان بده‌بستان دارد و برایش عکس‌های رادیولوژی را تهیه و انبار می‌کنند، راز مگو است و طرف‌های معامله اش از کار و کسب او بی‌خبرند.
ضایعاتی‌های خیابان فروردین دندان گردترند و برای این طلق‌های مصور پول کم‌تری خرج می‌کنند. محمود یکی از بساطی‌های این خیابان است که بدون پرداخت کرایه مغازه و خرج و برج اضافی معامله می‌کند. او می‌گوید: «طرف حساب ما کسانی هستند که ضایعات بیمارستانی را جمع‌آوری می‌کنند، وگرنه یکی دو تا عکس رادیولوژی مردم که دردی دوا نمی‌کند.» محمود همه عکس‌ها را درهم نمی‌خرد و برای عکس‌های رادیولوژی سیاه رنگ‌ام آر آی پول بیشتری می‌دهد، ولی فیلم‌های سبز رنگ سی‌تی‌اسکن برایش منفعت زیادی ندارند و هر کیلو را فقط ٢٠ هزار تومان می‌خرد. محمود می‌گوید: «عکس‌های رادیولوژی نقره دارند و وقتی آنها را در کارگاه بازیافت خرد و آب می‌کنند، نقره‌های‌شان جدا می‌شود.»
خدمت به طبیعت
به لطف محمود بالاخره با جوان اطوکشیده‌ای که خریدار عمده عکس‌های رادیولوژی است، هم صحبت می‌شویم. او تحصیلکرده است و کلان بودن درآمد بازیافت عکس‌های رادیولوژی را انکار نمی‌کند، اما معتقد است با بازیافت این عکس‌ها به‌جامعه و طبیعت خدمت می‌کند. او می‌گوید: «در ترکیب این عکس‌ها نیترات نقره به‌کار می‌رود که سمی هستند و نباید در طبیعت رها شوند. این عکس‌ها به طور طبیعی تجزیه نمی‌شوند و ما با بازیافت آنها از سمی شدن و آلودگی طبیعت جلوگیری می‌کنیم.»
محمود سال‌ها پیش تصمیم گرفته مانند جوانک اطوکشیده خانه قدیمیش را به‌کارگاه بازیافت نقره تبدیل کند، ولی ناشی بودن کار دستش داده و اسید پوست یکی از دستانش را کاملا از بین برده است.
این‌روزها دیجیتالی شدن عکس‌های رادیولوژی کار و کسب کیمیاگران نقره و فروشندگان عکس‌های رادیولوژی را کساد کرده، اما هنوز هم بسیاری از پزشکان ترجیح می‌دهند برای تشخیص بیماری‌ها و شکستگی‌ها از همان عکس‌های رادیولوژی طلق مانند قدیمی استفاده کنند.