به گزارش همشهری آنلاین، به‌طور کلی بررسی وضعیت زنان در جامعه ایرانی نشانگر روند روبه رشد آنان از نظر تحصیلات آکادمیک، تصدی شغل‌های دولتی و مدیریتی در ساختار اقتصادی کشور و حضور مثمرثمر آنان در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی است، هر چند هیچ‌کسی منکر برخی از تبعیض‌ها در این حوزه نیست.
در بسیاری از مواقع دیده می‌شود آنان همچنان، با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که از نگاه سنتی به مقوله حضور زنان در جامعه و نگاه تبعیض آمیز در انتصاب پست‌های مدیریتی کشور در رده بالای کشور سرچشمه می‌گیرد. با این همه سال۱۳۹۶، مقرر شد که ۳۰درصد پست‌های مدیریتی کشور تا پایان برنامه ششم توسعه در اختیار زنان قرار بگیرد.
براساس داده‌های موجود از نیمه نخست سال۱۳۹۸ تا پایان شهریور۱۴۰۱، نرخ مدیریت زنان به حدود ۲۶درصد رسید. با توجه به تمدید برنامه ششم توسعه تا پایان سال۱۴۰۲، طبیعتا باید انتظار داشت در حال حاضر، زنان به جایگاه ۳۰درصدی مدیریتی در کشور رسیده باشند اما طبق اعلام معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور، در حال حاضر ۲۵درصد از مدیران کشور، زن هستند. البته که مسئولان هم معتقدند که سهم زنان در پست‌های مدیریتی باید به ۵۰ درصد برسد و برای این امر همچنان باید تلاش کرد.
بیشتر بخوانید:
این را هم بگوییم که بررسی سهم زنان در پست‌های مدیریتی در سراسر جهان هم نشان داده که ایران دارای جایگاهی بالاتر از کشورهای منطقه است. در میان کشورهای جهان اردن بالاترین سهم زنان را در پست‌های مدیریتی در سال۲۰۲۱ داشته است. نرخ مدیریت زنان در آن کشور ۵۷درصد عنوان شده است. سنت لوسیا و فیلیپین نیز با نرخ ۵۰درصدی مدیران زن پس از اردن قرار دارند.
بر همین اساس پاکستان با چیزی کمتر از ۶درصد، دارای کمترین نرخ مدیریت زنان شناخته شده و جالب است که کشورهای ژاپن و تیمور شرقی با ۱۳درصد میزان مدیریت زنان در اواخر این جدول قرار داشته‌اند.
با این حال تنها مقایسه ایران با کشورهای منطقه نباید منجر به این شود که به این جایگاه بسنده کنیم و همانگونه که بر مشارکت ۵۰درصدی زنان در حوزه مدیریت تأکید شده، تنها با تکیه بر شایسته‌سالاری می‌توان در این زمینه حرکت کرد.