به گزارش همشهری آنلاین، تیم رسانه‌ای و عملیات روانی دشمن ایرانِ اسلامی سعی کرد اتفاق تروریستی کرمان را دستاویزی به جهت ایجاد دوقطبی درکشور قرار دهد. درباره این هدف با محسن ردادی پژوهشگر حوزه انقلاب اسلامی و عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
نفرت‌پراکنی‌هایی که به خون یک کودک هم رحم نمی‌کند
ردادی در ابتدا گفت: به نظرم در مورد اقدام برخی از افراد که اخیرا در فضای مجازی و حتی در فضای واقعی در مورد اتفاق تروریستی کرمان رخ داد، از عبارت دوقطبی‌سازی استفاده کنیم؛ در اصل موضوع را تقلیل داده‌ایم. آنچه را که ما در چند روز اخیر در فضای مجازی بالاخص در فضای توییتر شاهد بودیم «نفرت‌پراکنی» است که قطبی‌سازی جامعه یکی از عوارض آن است. در اصل ما شاهد یک خط‌کشی پررنگ در قبال بخشی از عموم جامعه هستیم، مثلاً در فضای مجازی این افراد حتی نوشتند آدم نباید دلش برای آن کودک هم بسوزد، چون آن کودک هم اگر بزرگ شود تبدیل به یک بسیجی خواهد شد!
خواستند شکاف اجتماعی ایجاد کنند اما وحدت به وجود آمد
وی افزود: این یک موضوع تازه‌ای نیست، اول گفتند تیم‌ملی برای ایران نیست، بعد گفتند آن سرودملی ما نیست، کار به جایی رسید که آن فوتبالیست فراری در ماه محرم کمپینی به راه انداخت که «در محرم حکومتی سیاه نپوشید»! یعنی این افراد در قبال هر آنچه که ایجاد وحدت در این کشور کند نفرت‌پراکنی را اعمال خواهند کرد به طوری که محرم را که یک آیین ملی و مذهبی است به حکومت نسبت می‌دهند. این خط فاصل اجتماعی که این قشر پیگیری می‌کنند چیزی جز ایجاد فروپاشی اجتماعی و رفتارهای ضدجامعه نیست.
این پژوهشگر حوزه انقلاب اسلامی ادامه داد: با تمام این اوصاف مردم در قبال این وضعیت سکوت نکرده و برخلاف انتظار این نفرت‌پراکنان توییتری و مجازی مردم یک خط وحدتی را ایجاد کردند به طوری که بعضی از شخصیت‌هایی که پارسال در اغتشاشات ساکت بودند یا حتی از آشوب دفاع کردند آمدند و تروریسم را محکوم کرده و در راستای تحکیم امنیت ملی قدم برداشتند. امثال علی کریمی کاری کردند که شیطان هم مانده است. شیطان بزرگ که آمریکا باشد حداقل حفظ ظاهر کرد و سخنگوی دولت آن اقدام کرمان را محکوم کرد، اما امثال علی کریمی وقاحت را به حد اعلای خود رسانده‌اند و از این اتفاق ابراز خوشحالی کردند.
ضرورت قانونگذاری در قبال نفرت‌پراکنی‌ها
ردادی گفت: نکته مهم دیگری که در این مقام ارزش بیان دارد این است که در بسیاری از کشورها، بیان برخی حرف‌های نفرت‌زا جرم محسوب شده و دولت با آن‌ها برخورد خواهند کرد. در بحث قانونگذاری ما محتاج چنین موضعی هستیم تا افراد توجه داشته باشند هر حرفی را در توییتر نزنند و نفرت‌پراکنی نکنند.