به گزارش همشهری آنلاین، یکی از مهم‌ترین بحث‌هایی که در طول سال سینمایی معمولاً رخ می‌دهد و حواشی بسیاری را به‌وجود می‌آورد؛ افزایش قیمت بلیت سینماها در سراسر کشور است. هرچند افزایش قیمت بلیت می‌تواند در کشوری که با تورم‌های آنی همراه است یک امر عادی باشد و برای اکثر سینماگرانی که صنعت سینمای خود را با سینمای جهان از جمله هالیوود مقایسه می‌کنند مسأله‌ای کاملاً منطقی به شمار رود اما چنین افزایش قیمت‌هایی می‌تواند کمکی به اقتصاد دست و پا شکسته سینمای ایران داشته باشد؟
به تازگی سخنگوی انجمن سینماداران در خبری اعلام کرده که قرار است سینماهای کشور با افزایش قیمت فروش بلیت همراه باشد؛ البته این افزایش قیمت را می‌توان به نوعی یک افزایش قیمت شناور دانست به نوعی که قیمت بلیت سینماها در روزهای پنجشنبه و جمعه به خصوص در ساعت‌های اوج به ۸۰ هزار تومان خواهد رسید اما این قیمت روزهای شنبه، یکشنبه و چهارشنبه ثابت بوده و طبق روال قبل محاسبه می‌شود و در روزهای دوشنبه و سه شنبه به صورت نیم بها خواهد بود. در نگاه اول زمانی که به افزایش‌ها و کاهش‌های چنین خبری نگاه می‌کنیم اولین موردی که به ذهن می‌رسد این است که چه خوب در اکثر روزهای هفته قیمت بلیت سینماها مناسب است و مخاطبان می‌توانند برای دیدن فیلم‌های خود به سینما بروند، حتی ۲ روز در هفته هم قیمت‌ها نیم بها است. اما مساله این است که چند درصد از مخاطبان در طول هفته فرصت سینما رفتن دارند؟
سینما رفتن در گذشته نه چندان دور یک تفریح خانوادگی به شمار می‌رفت؛ یعنی یک خانواده قشر متوسط جامعه که به دنبال برنامه ریزی برای تفریح تعطیلات آخر هفته خود بود سینما رفتن را حتماً اولین انتخاب خود در نظر می‌گرفت؛ جدا از اینکه یک خانواده نسبت به سلیقه‌اش چه فیلمی را انتخاب می‌کرد اما با توجه به هزینه‌های مقرون به صرفه این تفریح حتماً تماشای یک فیلم در سینما را در برنامه خود می‌گنجاند.
اما چند سالی است که خانواده‌ها با توجه به کاهش قدرت خرید خود در جامعه، سینما و فیلم دیدن را در اولویت آخر خود قرار داده اند. چرا که هزینه یک تفریح ۴ ساعته برای یک خانواده ۴ نفره بسیار بالا است؛ حالا تصور کنید که قیمت بلیت سینما برای هر نفر ۸۰ هزار تومان است هرچند این قیمت برای روزهای پنجشنبه و جمعه و در ساعت‌های اوج در نظر گرفته شده اما در همین روزها و ساعت‌های اوج است که یک خانواده می‌تواند برای تماشای یک فیلم در کنار هم به سینما بروند. در طول هفته خیلی کم پیش می‌آید تا افراد بتوانند فعالیت شغلی خود را به موقع به پایان برسانند و در زمان مناسب برای تماشای فیلم به سینما بروند تازه اگر زمان کافی نیز داشته باشند در طول روز آنقدر خسته هستند که دیگر توانی برای تماشای یک فیلم ندارند.
اینکه مخاطب برای تماشای فیلم در سینما جدا از هزینه بلیت چه هزینه‌های دیگری خواهد داشت؛ پیش از این در گزارش‌های دیگر منتشر شده و ثابت شده که کمتر خانواده‌ای توان پرداخت چنین هزینه‌ای را خواهند داشت. درکنار آن انتخاب ساعت اوج برای افزایش قیمت برعهده سینمادار است؛ یعنی سینمادار این حق را دارد که قیمت بلیت سینمای خود را از اولین سانس تا آخرین سانس در روزهای پنجشنبه و جمعه ۸۰ هزار تومان در نظر بگیرد!
بارها از تهیه‌کنندگان و یا سینماداران پرسیده شده که آیا افزایش قیمت بلیت سینماها با توجه به درآمدهای افراد جامعه قانع کننده است؟ اما تنها جوابی که در این زمینه داده می‌شود این است که به سینمای جهان نگاه کنید، یا در آمریکا قیمت بلیت سینما n دلار است اما در ایران حتی به یک دلار هم نمی‌رسد، یا هزینه تولید در سینمای ایران افزایش پیدا کرده و این افزایش هزینه باید از طریق افزایش قیمت بلیت تأمین شود، یا سینماداری بسیار هزینه بر است پس باید به نوعی هزینه‌های مورد نظر تأمین شود. اما نکته مهم این است که مگر سینمای ایران قابل مقایسه با سینمای آمریکا است؟ مگر چنین گردش مالی عظیمی در سینمای ایران نیز وجود دارد؟
در طول یک سال گذشته؛ تنها چند فیلم که حتی تعداد آنها به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد توانستند فروش قابل توجهی داشته باشند. فیلم‌هایی که توانستند مخاطب را به سالن‌های سینما کشانده و فضایی را ایجاد کنند تا مخاطب به این فکر کند که فیلم ارزش هزینه‌ای را که کرده داشته است. اما مگر مخاطب به همه فیلم‌هایی که در حال حاضر در سینمای ایران اکران می‌شود چنین نگاهی دارد؟ بدون تعارف مخاطب امروز سینمای ایران ترجیح می‌دهد، صبر کند تا فیلم مورد نظر اکران آنلاین شود و با مبلغی بسیار پایین‌تر و در شرایط بهتری مانند منزل از تماشای فیلم‌های مورد نظر لذت ببرد.
بهتر است صادق باشیم و بحث لذت تماشای فیلم در سالن سینما را کنار بگذاریم، چرا که اکثر فیلم‌هایی که در سینمای ایران تولید می‌شود فیلم‌های آپارتمانی بوده که نه تنها در یک تلویزیون ساده بلکه روی یک لپ تاپ هم می‌توان به همان اندازه سالن سینما از دیدن آنها لذت برد. مگر سینمای ایران فیلمی در سطح «اوپنهایمر» می‌سازد که برای لذت بردن از جلوه‌های ویژه بصری آن مخاطب حتماً باید به سینما برود؟
در نهایت باید گفت با توجه به نوع استقبالی که طی یک سال گذشته از سینمای ایران شده است، با افزایش قیمت بلیت سینماها با افت شدید مخاطب مواجه خواهیم بود و بیش از پیش به اقتصاد سینمای ایران لطمه وارد خواهد شد.