به گزارش همشهری‌آنلاین، شبکه بهایی منوتو رسماً اعلام کرد که روز ۳۱ ژانویه ۲۰۲۴ یعنی ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ آخرین روز پخش این شبکه خواهد بود. این پیام روز ۱۵ دی ماه اعلام قطعی شد. روز ۲۲ آبان نیز پیامی مشابه از سوی منوتو منتشر شد که احتمال تعطیلی را اعلام کرده بودند. در این پیام ۵ صفحه‌ای منوتو نکات مبهم و ایضاً قابل توجهی ذکر شده بود.
در صفحه دوم بیانیه ۲۲ آبان منوتو آمده بود: «در همان ماه‌های ابتدایی، درآمد تلویزیون ما از محل پخش تبلیغات، فراتر از انتظارمان بود و بیش از پیش ما را به موفقیت مدل تجاری تلویزیون امیدوار کرد. اما تداوم بی‌ثباتی سیاسی و نابسامانی اقتصادی در منطقه(!)، ادامه این مدل تلویزیون تجاری را ناممکن کرد و ما را از رشد، گسترش و درآمدزایی در این صنعت در حال تحول ناتوان ساخت.»
منظور از منطقه در این بیانیه چیست؟ اگر منظور، منطقه استقرار شبکه منوتو یعنی انگلیس و بالاتر از آن، منطقه اروپای غربی باشد که این موضوع یک اعتراف بزرگ از سوی اپوزیسیون خارج نشین خواهد بود.
شبکه منوتو در زمره جریانی بود که با ویدئوکلیپ‌های ادعایی از خرید مایحتاج زندگی در کشورهای اروپایی، حس شوربختی را به مخاطبان داخل ایران خود القاء می‌کرد. هشتگ مورد علاقه‌شان نیز «#زندگی_نرمال» بود. اما در این بیانیه از بی‌ثباتی سیاسی و نابسامانی اقتصادی سخن به میان آمده که تایید کننده وضعیت نابسامان اقتصادی در انگلیس خواهد بود.
اما در صفحه سوم بیانیه ۲۲ آبان منوتو نکته دیگری وجود دارد. در این قسمت آمده است: «طی همه این سال‌ها ایده‌های متفاوتی را برای کسب درآمد بکار بردیم اما متاسفانه تا به امروز هیچ یک نتیجه بخش نبوده‌اند.»
منوتو صریحاً می‌گوید در تمام ۱۴ سال پخش این شبکه، هر کاری کرده‌اند که درآمدزایی داشته باشند، با شکست مواجه شده است. پس این بودجه از کجا تامین شده است؟ این سوالی است که معارضین نظام نیز پرسیده‌اند.
«شهرام همایون» اپوزیسیون مشهور مستقر در آمریکا گفت: در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ سالانه ۲۲ میلیون پوند ( ۳۰ میلیون دلار ) هزینه تلویزیون «منوتو» بوده است. ۱۵ سال، سالی ۳۰ میلیون دلار از کجا آمده؟
مضاف بر اینکه شبکه درآمدزایی نداشته است، زیان‌ده نیز بوده است. «امین فردین» از معارضین نظام مستقر در آلمان در برنامه این زیان را بدین شرح اعلام کرده است که منوتو از روز تاسیس، سالانه از ۱۵ میلیون تا ۲۵ میلیون پوند ضرر مالی داشته است!
بودجه منوتو از کجاست؟
سه روایت داریم:
۱: «حسن اعتمادی» از اعضای اولیه منوتو صراحتا می‌گوید که این شبکه نمی‌تواند از سوی شخص حمایت مالی شود و بودجه آن قطعاً بودجه دولتی است. این فرد به طور مشخص، پنتاگون را منبع بودجه شروع این برنامه اعلام کرد.
۲: «حمید بعیدی نژاد» سفیر وقت ایران در لندن، آبان ۱۳۹۸ در صفحه توئیتری خود نوشت: «تراز مالی من و تو نشان می‌دهد که از نظر اقتصادی شرکتی کاملا ورشکسته است. از ۹۵ میلیون پوند سرمایه، این شبکه فقط ۳ میلیون درآمد داشته و بقیه ضرر بوده است.این شبکه که از طریق تزریق پول اموال به غارت‌رفته ملت ایران توسط خانواده پهلوی اداره می‌شود و به دستگاه تبلیغاتی پهلوی مبدل شده است.»
۳: «علی علیزاده» فعال سیاسی مقیم لندن آذر ماه سال ۱۳۹۶ در همین رابطه نوشته بود: «منوتو ۷ سال درصد مهمی از بازار رسانه ایران را اشغال کرده. در لندن همه میدانند کیوان عباسی چرا هرگز منابع مالیش را معرفی نکردہ: بخشی از بودجه از اسرائیل می آید. یعنی ذهنیت بخشی از ایران را ۷ سال پول اسرائیل ساخته. عجیب شمایید که از دفاع نژادپرستانه مجری منوتو از اسرائیل تعجب می کنید.»
این فکت از این جهت حائز اهمیت است که علیزاده مقیم لندن می‌باشد و سرکردگان منوتو در صورت شکایت و اثبات دروغ می‌توانستند هزینه بالایی به این فعال سیاسی در انگلیس متحمل کنند.
«داریوش سجادی» فعال سیاسی مقیم آمریکا اخیراً نیز در موضعی مشابه گفت: اگر دقت می‌کردید، تلویوزیون منوتو یک خط هم تبلیغات نداشت. چرا که بودجه آن‌ها دولتی است و دغدغه مالی ندارند. «داریوش سجادی» رژیم صهیونیستی را از اسپانسرهای مالی منوتو نام برد.
کدام روایت درست است؟
روایت اول قطعاً صحیح است، زیرا از سوی حلقه یک منوتو افشا شده است. بالاخص که پخش ماهواره‌ای این شبکه همزمان وقایع پسا-کودتای ۸۸ بود و آمریکا تلاش گسترده‌ای برای اعمال نفوذ در داخل کشور انجام داد. نمونه مشهور آن، درخواست کلینتون از توئیتر برای به تاخیرانداختن آنچه تعمیرات توئیتر خواندند، می‌باشد. دلیل، استفاده جریان کودتاگر از بستر توئیتر برای اطلاع رسانی به سمپات‌های خود بود.
دو روایت دیگر یعنی اسرائیل و پهلوی را بررسی می‌کنیم.
در میان رسانه‌های ثلاثه لندن نشین، یعنی BBC، منوتو و اینترنشنال (چندی پیش جابجا شد)، شبکه منوتو کاملا در اختیار سلطنت طلبان بود. سند آشکاری نیز برای آن وجود دارد. کارزار وکالت که خاندان پهلوی را مفتضح کرد، از سوی منوتو (به سرکردگی ا.کرمی) طراحی و پیگیری شد.
«تونل زمان» از جمله برنامه‌های تولیدی این شبکه درباره دوران پهلوی بود. موضوع آخرین مستند گفتگو محور این شبکه نیز، سفید کردن شخصیت سیاه «پرویز ثابتی» به عنوان مهم‌ترین مامور امنیتی رژیم شاه بود.
از طرفی، همزمان با عملیات طوفان الاقصی، مجریان برنامه منوتو، مرثیه خوانِ صهیونیست‌ها شدند. اتفاقی که حتی در BBC نیز رخ نداد. مضاف بر این، شرکت شبکه تلویزیونی مرجان (Marjan Television Network Limited) مالک منو تو است. مالک این شرکت مرجان اسکندری است که طبق اطلاعات منتشره در «demosophy»، خانواده‌اش از صهیونیست‌های ساکن فلسطین اشغالی است. وصلت کیوان عباسی و مرجان اسکندری (موسسان منوتو) نیز در حیفا انجام شد. محل آشنایی این دو دانشگاه بن‌گوریون بوده است.
حمله مجریان منوتو به شبکه BBC در حمایت از اسرائیل!
این سه روایت می‌تواند تکمیل کننده یک پازل باشند. شروع شبکه با پنتاگون و ادامه آن با پول یهودیان و بهائیان بود. سلطنت طلبان نیز پول دزدی از مردم ایران در سال ۵۷ را بابت رپرتاژ پهلوی خرج منوتو می‌کردند.
اما ناگهان چه اتفاقی رخ داد که منوتو اعلام کرد به زودی تعطیل می‌شود؟ به مهر ۱۴۰۲ برویم. یک ماه قبل از بیانیه منوتو، ماشین جنگی اسرائیل، بزرگترین کارزار کودک‌کشی قرن را به راه انداخت. اما این ماشین جنگی پس از ۱۰۰ روز، کماکان در باتلاق غزه گیر کرده است.
هزینه این باتلاق به نقطه‌ای رسیده که وزارت دارایی رژیم صهیونیستی پیشنهاد تعطیلی ۱۰ وزارتخانه رژیم را به منظور پوشش هزینه‌های هنگفت تجاوز به نوار غزه داده است. این وزارتخانه‌ها شامل اسامی ذیل هستند: «وزارت میراث، وزارت شهرک‌ها، وزارت موسوم به اورشلیم و سنت یهودی، وزارت اطلاعات، وزارت توسعه نقب و الجلیل، وزارت تعاون منطقه‌ای، وزارت دیاسپورا (جوامع دور از وطن)، وزارت امور راهبردی و وزارت ارتقای وضعیت زنان».
کار به نقطه‌ای رسیده که وزارتخانه پیشنهاد داده‌اند مالیات بر سیگار افزایش یابد. وقتی اوضاع داخلی رژیم به این حال است، قطعاً از هزینه‌های خارج از فلسطین اشغالی نیز کم در صف قطع شدن هستند. اسرائیل در مهر ۱۴۰۱ در این تصور بود که جمهوری اسلامی در نقطه پایان است. خود یکسال بعد در مهر ۱۴۰۲ به نقطه بی‌بازگشت رسید. به نظر می‌رسد تعطیلی منوتو از نتایج طوفان الاقصی در ۱۵ مهر ۱۴۰۲ بود.