به گزارش همشهری آنلاین، رویکرد دولت کنونی در باب مسأله مسکن از مسائل قابل توجهی است که نسبت به دولت پیشین از برجستگی خاصی برخوردار بود. برای تحلیل بهتر این رویکرد با محمدحسن قدیری ابیانه، تحلیلگر مسائل استراتژیستی گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
مسکن، به عنون یکی از موضوعات مهم در قانون اساسی ایران
قدیری ابیانه در ابتدا گفت: در قانون اساسی ما مسکن به عنوان یک حق مطرح شده است. در تنظیم قانون اساسی ایران پس از انقلاب نظر به قانون اساسی فرانسه زیاد بود و اقتباس‌هایی از آن شد، و از قضا این بند در قانون اساسی کشور فرانسه نیز آمده است. منتها نکته در این است که تلقی حق بودن مسکن در ایران با آن تلقیِ موجود در کشورهای اروپایی نظیر فرانسه متفاوت است. در اروپا طرز فکر بر این است که اگر یک زوج با هم دست به فعالیت شغلی بزنند و در این راه پس‌انداز و قناعت را توأمان پیش ببرند، شاید بتوانند مسکنی را برای خود دست و پا کنند و از این جهت از حق مسکن برخوردار شده‌اند و دیگر لازم نیست به کارتن‌خوابی و آوارگی در خیابان‌ها رو بیاورند.
رویکرد درست چیست؟
وی افزود: منتها در ایران، «مسکن حق مردم است» چنین تلقی می‌شود که این وظیفه دولت است که واحدهای مسکونی را در اختیار مردم قرار دهد، آن هم نه به شکل اجاره‌ای بلکه به شکل واگذاری مالیکت تا افراد در آن خانه‌های ساکن شوند. درحالیکه چنین برداشتی از این بند از قانون اساسی خطا و غیر حقیقی است و در این مقام هم منظور این است افراد با کار و تلاش خود ضمن داشتن یک پس‌انداز می‌توانند از حق مسکن برخوردار شوند، چه به شکل استیجاری و چه به شکل مالکانه.
او اشاره کرد: در برنامه پنجم توسعه وقتی اشاره به ساخت یک میلیون خانه شد، برخی چنین تصور کردند که این وظیفه دولت است که باید عین این یک میلیون خانه را بسازد، در صورتی که این دریافتی اشتباه از این موضوع بود و مقصود اصلی این است که این تعداد باید ساخته بشود، چه به وسیله کمک دولت چه به همت بخش خصوصی.
نحوه صحیح محاسبه
این تحلیلگر بیان داشت: در دولت قبلی که افتخار می‌کردند حتی یک آجر روی پروژه‌های مسکن قرار نداده‌اند، وقتی بخش خصوصی به ساخت مثلا ۴۰۰هزار خانه اقدام می کرد، جزو آمار محسوب می‌شد. این سبک از محاسبه چیزی است که در همه جای دنیا مورد استفاده است. اما در دولت فعلی بنا به اقتضای نیاز وقتی سخن از ساخت یک میلیون خانه شد مردم تصور کردند این وظیفه تماماً بر عهده دولت است.
روشنگر در باب خانه‌های ۲۵متری
قدیری ابیانه در انتها گفت: چندی پیش موضوعی در باب مسکن در رسانه‌ها بسیار جنجالی شد و آن مسأله خانه‌های ۲۵متری بود. به نظر من اینجا صورت مسأله نباید به این شکل مطرح شود که آیا خانه ۲۵متری خوب است یا ۱۰۰متری؟ حتما ۱۰۰متری بهتر است، اما بحث سر این است که آیا رفتن به سر خانه و زندگی زوج‌های جوان در خانه ۲۵متری بهتر است یا به کلی منتفی شدن امر ازدواج؟ ضمن اینکه زندگی در خانه‌ای ۲۵متری از جهت تأمین جهیزیه هم آسان‌تر خواهد بود، چرا که بسیاری از افراد به جهت صعوبت در امر تأمین جهیزیه ازدواج نمی‌کنند. اینکه دولت دغدغه مسکن مردم را دارد یک واقعیت شیرین است که سعی دارد با حرکت رو به جلو مشکلات و موانع در این موضوع را برطرف سازد. اساساً یکی از تفاوت‌های جدی این دولت و دولت قبلی به مسکن مرتبط است، چرا که اساساً دولت قبلی از خانه‌های طرح مسکن مهر با عنوان «لانه» تعبیر می‌کرد. در صورتیکه حتما این خانه‌های مسکن مهر مزایایی داشتند که افراد در آن ساکن شدند.