همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: یکی از اولین نمایش های جشنواره امسال، نمایشی است از مشهد با اسم رویای اسبی به نام شبرنگ که در سالن اصلی تئاترشهر اجرا خواهد شد. این نمایش نوشته مهدی سیم ریز است که با کارگردانی محمد جهان پا اجرا می شود. نمایش پیش از این در مشهد اجرا شده و حالا در جشنواره در بخش مسابقه و همینطور هویت ملی روی صحنه می رود. با محمد جهان پا در باره این نمایش صحبت کردیم:
دوست دارید نمایشتان را چطور به مخاطب معرفی کنید؟
«رویای اسبی به نام شبرنگ» داستان کیخسرو و دومین کار من بر اساس شاهنامه است. یکی از دلایل اصلی من برای اجرای این نمایش موضوع وطن دوستی است که در آن وجود دارد. به نظر من کیخسرو می تواند برای نوجوان و جوان امروزی الگوی خوبی باشد. کار ما اقتباس نیست و یک اجرای کاملا وفادارانه به داستان فردوسی محسوب می شود که در آن از کودکی تا نوجوانی کیخسرو را می بینیم. نمایش کاملا فرمالیستی و پر از فرم و موسیقی و رنگ است و سه نسل از بازیگران مشهد در آن حضور دارند.
این کار پیش از این در مشهد اجرا شده است؟
بله. این کار ۲۰ شب در مشهد اجرا داشت و مورد استقبال تماشاگران هم قرار گرفت.
برای رسیدن به اجرای جشنواره چه مشکلاتی داشتید؟
این کار به دلیل این که ۴۰ بازیگر دارد، نیاز به حمایت مالی داشت. اصولا اینطور نمایش ها برای دیده شدن نیاز به کمک مالی دارند. اگر این اتفاق نیفتد، دیده نمی شوند. تئاتر مدیوم کوچکی است و به همین دلیل نیاز به همراهی داریم. این همراهی هم صورت نمی گیرد مگر این که استقبال مردم و مسئولین را داشته باشد. مردم همیشه از نمایش هایی بر اساس داستان های شاهنامه استقبال کرده اند، ولی مسئولین باید همراهی خیلی بیشتری داشته باشند. برای این دست نمایش ها با تعداد بالای بازیگر و جلوه های ویژه حمایت مالی بسیار مهم است.
شما سال گذشته هم نمایش آهوان را در جشنواره داشتید. به نظرتان شرکت نمایش هایی از شهرهای مختلف، چه ویژگی هایی دارد؟
من اعتقاد دارم دیگر فاصله ای بین تئاتر تهران و شهرستان ها وجود ندارد مگر در امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و کیفیت سالن. به همین دلیل این فاصله ها را قبول ندارم. ولی به هر حال جشنواره فجر ویترین تئاتر ایران است. اگر می خواهید تئاتر کشور را تحلیل کنید، باید کارها را در جشنواره ببینید و این را در نظر بگیرید که آیا رشدی در جریان تئاتر اتفاق افتاده یا خیر. بخش استان ها هم بخش محدودی از جشنواره است. ضمن این که تعداد زیادی از هنرمندان تئاتر در شهرستان ها علاقه ای به شرکت در هیچ جشنواره ای ندارند و به شکل مستقل کار می کنند و اجرا می روند. اما با این وضع هم می توان وضعیت تئاتر ایران را تا حد زیادی در جشنواره مشاهده کرد.
پیش بینی تان از اجرای امشب در جشنواره چیست؟
ما تمرین هایی زیادی پیش از این داشته ایم و بچه ها حاضر و قبراق هستند. ۴ اجرا در جشنواره داریم که الان نمی توانم به شکل صددرصد اجرایی را پیش بینی کنم. قشنگی تئاتر هم به همین است. اما امیدوارم از اجرای اول به بعد بچه ها خیلی مسلط تر پیش بروند.