همشهری آنلاین، شقایق عرفینژاد: دل لرزه نوشته علی موسویان با کارگردانی مجتبی لاله زاری، درباره تصادف قطار تهران- مشهد است که سال ۹۳ اتفاق افتاد. این کار اجراهایی در یزد داشته و بعد از آن هم در کارگاه نمایش تئاترشهر روی صحنه رفت. با مجتبی لاله زاری در باره این اجرا صحبت کردیم:
از اجرای دیشب بگویید؟ چطور بود؟
خوشبختانه خوب بود. ما همه تلاشمان را کردیم و خودمان راضی بودیم. بازخوردهایی هم که از تماشاگر گرفتیم، خوب بود و به نظر میرسد راضی بودند. محمود سالاری، معاون وزیر ارشاد هم در سال بود و از گروههای دیگر هم دوستانمان کار را تماشا کردند و آنطور که میگفتند از نمایش راضی بودند.
شما قرار بود این کار را سال گذشته هم در جشنواره فجر اجرا کنید. چه شد که این اتفاق نیفتاد؟
سال گذشته از طرف یکی از جشنوارهها به تئاتر فجر معرفی شدیم. ولی پذیرفته نشد و قسمت بود که امسال در جشنواره حضور داشته باشیم.
از تجربه اجرای عمومی در کارگاه نمایش تئاتر شهر بگویید.
ما این کار را سی شب در استان یزد اجرا کردیم و در بیشتر جشنوارهها هم برگزیده شدیم. بعد هم سی اجرا در کارگاه نمایش داشتیم. از آنجایی که از شهرستان آمده بودیم، فکر میکردیم استقبال چندانی از کار میشود، ولی اینطور نبود و استقبال خیلی گرمی از اجراها شد. در دورانی که دل لرزه اجرا شد، یکی از پرفروشترینهای تیوال بود و حتی به ما گفته شد ده شب دیگر هم میتوانیم اجرا را تمدید کنیم. ولی چون از یزد آمده بودیم و بچهها از کارهایشان مرخصی گرفته بودند، نمیتوانستیم بیشتر از این در تهران بمانیم و به همین دلیل پرونده کار را بستیم.
اجرای جشنواره نسبت به اجراهای قبلی تغییر کرده است؟
یک مقدار اشکالات کار را برطرف کردهایم. ما از دوستانی دعوت کردیم تا اشکالات کار را به ما بگویند و ما هم این مشکلات را برطرف کردیم و کار را تقویت کردیم.
درباره بخش مرور جشنواره بگویید.
چند کاری که در این بخش دیدهام کارهای بسیار خوبی بودهاند. به هر حال تئاتر خانه ماست و باید مستمر در آن کار کنیم. اتفاق مثبتی که به نظرم در بخش مرور افتاده این است که کارها یک بار اجرا رفتهاند و قوام پیدا کردهاند، ولی نمایشهای تازه، انگار هنوز جا نیفتادهاند. بچههایی هم که اجرا داشتهاند، میگویند بهتر بود که یک دوره اجرا داشتیم تا ضعفهای کار برطرف میشد و بعد در جشنواره شرکت میکردیم.
فکر میکنید در بخشی کاندید شوید یا جایزه ای دریافت کنید؟
اصلا به این موضوع فکر میکنم. همین که تلاش گروه را برای روی صحنه بردن کار دیدم و کار آنطور که میخواستیم اجرا شد، برای من بزرگ ترین