به گزارش همشهریآنلاین، فرهاد عبداللهی میافزاید: موارد زیادی هم در این سالها بوده که کارشناسان در بازدیدهای اولیه احتمال بالای آتشسوزی را دادهاند و این ساختمانها بیمه نشدهاند. البته درخصوص شرکتها و نهادهای خاص، همیشه این بند حسابرسی قید میشود که باید پوشش بیمه آتشسوزی بگیرند و شرکتهای بیمه هم با اعلام نرخ و تعیین فرانشیز این پوشش را ارائه میدهند اما مشکل وقتی جدی میشود که رقابت بر سر تولید حق بیمه شدت میگیرد و بیمهگران با استعلام قیمت، به بیمهگری مراجعه میکنند که هزینه حق بیمه کمتری را اعلام کنند.
این کارشناس صنعت بیمه توضیح میدهد: پس از اتفاق ساختمان پلاسکو، بیمه مرکزی اعلام کرد که شرکتهای بیمه از صدور بیمهنامه برای ساختمانهای پرخطر خودداری کنند تا هیأتمدیره این ساختمانها نسبت به رفع خطر و تجهیز آن با امکانات و تجهیزات لازم ضدحریق واردش شوند.
علاءالدین بیمه ندارد اما مغازههایش دارند!
عبداللهی توضیح میدهد: بیمهمرکزی لیست ساختمانهای پرخطر را اعلام میکند و این اتفاق پس از حادثه پلاسکو جدی شد ولی مشکل اینجاست که ممکن است شرکت بیمهگری یک ساختمان نظیر ساختمان علاءالدین و آلومینیوم را بیمه نکند اما تک تک فروشگاهها راسا اقدام به خرید پوشش بیمه از نمایندگان شرکتها میکنند و درخصوص بیمارستانها هم وقتی کارشناس نظر خود را اعلام میکند که ریسک آتشسوزی بالای ۸۰درصد است، منطق بیمه میگوید که شرکتهای بیمه باید این ریسک را رد کنند یا نرخ بالاتری بدهند. او توضیح میدهد که حتی پس از حادثه پلاسکو، برخی شرکتهای بیمه در همان منطقه شبکه فروششان را راهی کردند تا بیمهنامه بفروشند چرا که آن را یک فرصت قلمداد میکنند و این یک آسیب جدی است که باید به آن پرداخته شود.
این مدیر صنعت بیمه درباره وظیفه آتشنشانی در حوزه کاهش ریسک ساختمانهای ناایمن میگوید: سازمان آتشنشانی در حال حاضر ساختمانهای ناایمن را معرفی میکند اما باید اقتدار لازم را داشته باشد تا جلوی فعالیت این ساختمانها را بگیرد تا هیأتمدیره ساختمانها نسبت به ایمنسازی اقدام کنند اما واقعیت این است که خیلی از کارخانههای کشور همین وضعیت را دارند و اساسا وزارت صمت به موضوع مدیریت ریسک ورود نمیکند و تمام این ریسک به شرکتهای بیمه منتقل میشود و البته شرکتهای بیمه در رقابت با همدیگر با ارائه نرخ بالا و لحاظ کردن حق غرامت این واحدهای بزرگ را بیمه میکنند.
هیچ بیمارستانی بدون پوشش بیمهای نمیتواند باشد
عبداللهی با اشاره به مسئولیت ارگانهای دیگر در مدیریت ریسک مراکز حساس در برابر حریق تأکید میکند: هیچ بیمارستانی بدون پوشش بیمهای نمیتواند باشد و اگر بیمارستان و مرکز درمانی ریسک بالایی دارد، شرکتهای بیمه نباید کوتاه بیایند تا اینکه نسبت به ایمنسازی آنها اقدام شود و این هم به حفظ منافع بیمارستان و هم منافع شرکتهای بیمه کمک میکند. او میگوید: بهترین راه این است که وقتی پروانه فعالیت یک واحد بزرگ خدماتی یا تجاری صادر میشود، ارگانهای ذیربط به مسئولیتشان عمل کنند و در کاهش ریسک این ساختمانها نفوذ داشته باشند و درصورتی که به توصیهها عمل نشود، پروانه فعالیت آنها تمدید نشود و درخصوص مراکز مهمی چون بیمارستانها، این وظیفه برعهده وزارت بهداشت است.
بیشتر بخوانید:
توصیهها الزام آور نیست
این مدیر صنعت بیمه خاطرنشان میکند: مشکل اینجاست که کارشناسان بیمه توصیههای ایمنی را به ساختمانها میدهند و حتی وقتی پرونده خسارت به دادگاه کشیده میشود، قاضی میگوید اینها توصیهنامه است و الزامآور نیست و به همین دلیل دست شرکتهای بیمه در اجرای این توصیهها باز نیست و به همین دلیل بیمه مرکزی باید با همکاری نهادهای دیگر شرایط و مقررات را وضع کنند که حتما ساختمانها قبل از بیمه شدن، تأییدیه آتشنشانی داشته باشند و اگر چنین تأییدیهای در کار نباشد، در پرداخت خسارتها محدودیت اعمال شود.
او با اشاره به کوتاهی دستگاههای دولتی در برابر خطراتی که جان و مال شهروندان را تهدید میکند، میافزاید: وقتی یک ساختمان پایان کار داشته باشد، از نظر بیمهگر قابل بیمه شدن است و میتوان ریسک را پذیرفت یا رد کرد و یا اینکه توصیههایی را به بیمهگذار اعلام کند، حال اینکه اگر بیمهگذار این توصیهها را اجرا نکند، کاری نمیشود کرد و به همین دلیل برخی توصیهها باید الزام آور شود.
اغلب شاهد دستکاری در تاسیسات هستیم
عبداللهی به چالش دیگری در حوزه ساختمانهای حساس اشاره میکند و توضیح میدهد: در اکثر ساختمانهای بزرگ و مهم ما شاهد دستکاری در تاسیسات هستیم یا به دلایلی اقدام به توسعه ساختمان و ایجاد بخشهای جدید میشود و هیچ ارگان نظارتی مسئولیت قبول نمیکند که نباید این توسعه واحدها صورت پذیرد. مثلا در بیمارستانها برای پذیرش بیشتر بیمار، بخشهای مختلفی را اضافه میکنند و این یعنی یک ریسک دیگر.
این کارشناس بیمه یادآوری میکند: بعد از حادثه پلاسکو قرار شد، سازمان آتشنشانی فهرست ساختمانهای ناایمن را اعلام کند، مثل کاری که سازمان هواشناسی انجام میدهد چرا که این آتشنشانی قدرت اجرایی ندارد و مگر میتواند جلوی فعالیت یک بیمارستان و مرکز تجاری بزرگ را به راحتی بگیرد، افزون بر اینکه در حال حاضر دسترسی به بانک اطلاعاتی ساختمانهای ناایمن را نداریم.