به گزارش ایسنا، کشورهای قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان در انجام این حرکت از چین حمایت می‌کنند. مسؤولان چینی برای نخستین‌بار با هدف ثبت درخواست چندملیتی مسیرهای فرهنگی برای سال 2011 میلادی در یونسکو اقدام می‌کنند.
جینگ فنگ ـ یکی از مسؤولان مرکز میراث جهانی یونسکو منطقه‌ی آسیا پاسیفیک ـ در اینباره گفت: درخواست چندملیتی برای این‌که بخواهیم جاده‌ی ابریشم را به‌عنوان یک مسیر تاریخی و فرهنگی معرفی کنیم، بسیار مناسب است.
وی افزود: این انتخاب بسیار مناسبی برای چین است تا با دیگر کشورهای مسیر جاده‌ی ابریشم متحد شود و اگر در انجام این کار موفق باشد، جاده‌ی ابریشم برای سال 2011 در فهرست جهانی یونسکو به ثبت خواهد رسید.
جاده‌ی ابریشم تأثیر بسیار زیادی بر جهان داشته است و کشور چین محل آغاز و پایان این جاده بوده است. گرچه نامی از ایران در میان این شش کشور به چشم نمی‌خورد، اما ایران یکی از کشورهای مهم در مسیر جاده‌ی ابریشم بوده است.
ناصر تکمیل همایون در اینباره توضیح داد: عنوان جاده ابریشم، نام جدیدی است که در اواخر قرن نوزدهم میلادی، جغرافی‌دانان و محققان آلمانی به جاده‌های شرقی جهان داده‌اند. جاده ابریشم از شیان (سیان) ـ پایتخت قدیمی چین ـ آغاز می‌شده و پس از عبور از چین و صحرای تاکلاماکان، قرقیزستان، قزاقستان و ازبکستان به ایران، یا از برخی جاده‌ها از تاجیکستان و افغانستان به ایران می‌رسیده است.
این استاد رشته‌های تاریخ و جامعه‌شناسی بیان کرد: جاده ابریشم از دو راه هرات و سرخس به ایران می‌رسیده است که هر دو این‌ها در توس (مشهد امروز) به هم می‌پیوستند و یک راه می‌شدند تا به ری می‌آمدند.
تکمیل همایون گفت: محل عبور جاده‌ی ابریشم در تهران، از کهریزک و ورامین بوده و تا رباط کریم، شهریار و کاروانسرای شاه‌عباسی که در راه ساوه دیده می‌شود، ادامه داشته است.
پس از آن، جاده ابریشم به قزوین وارد می‌شده است. در دشت بزرگ قزوین، بیش از 20 کاروانسرا بوده‌اند و قزوین نیز که کاروان‌ها از آن عبور می‌کردند، محل نگهداری کالاهای تجاری، بویژه ابریشم در کاروانسراهای شهری و انبارهای متعدد بوده است. این شرایط، نقش دو منطقه‌ی ری و قزوین در جاده ابریشم بوده است. [افسانه‌هایی از جاده ابریشم]