همشهری‌آنلاین - امیرحسین اعظمی
پیروزی ۶ بر یک ستاره‌های ساحلی فوتبال ایران مقابل بلاروس در نهایت باعث شد آنها به مقام سوم در جام‌جهانی ۲۰۲۴ امارات دست پیدا کنند. تیم ملی فوتبال ساحلی ایران پیش از این فقط یک مقام سومی در تاریخ جام‌های جهانی آن هم در سال ۲۰۱۷ داشت که این بار هم با عبور از سد بلاروس توانست به مدال برنز برسد. این در حالی است که اکثر بازیکنان این تیم معتقدند ایران در این دوره از بازی‌ها، حتی لیاقت رسیدن به قهرمانی را هم داشت. با امیرحسین اکبری مدافع تیم فوتبال ساحلی درخصوص جام‌جهانی امارات صحبت کردیم که او به سؤالات همشهری پاسخ داد.
*حضور در جام‌جهانی امارات در نهایت با کسب مقام سومی برای ایران به پایان رسید. بازی‌ها از نظر تو چطور بود؟
بعد از ۲دوره غیبت در جام‌جهانی، فشار زیادی روی تیم وجود داشت و ما آن را حس می‌کردیم. ما در جام‌جهانی پاراگوئه حضور نداشتیم و این در حالی است که ۲ماه قبل از این بازی‌ها قهرمان جام بین‌قاره‌ای شدیم. متأسفانه بعد از قهرمانی، ۵۰روز تیم به حال خودش رها شد و نتوانستیم در نهایت به جام‌جهانی صعود کنیم. دوره قبل هم به‌دلیل کرونا مراحل مقدماتی برگزار نشد و براساس رنکینگ جهانی تیم‌ها را انتخاب کردند که متأسفانه ایران انتخاب نشد. ما با انگیزه و اشتیاق زیادی وارد این جام شدیم و حتی می‌توانستیم مقامی بهتر از سومی را به‌دست بیاوریم ولی متأسفانه نتوانستیم به فینال برویم.
*فکر می‌کنی چرا به برزیل باختیم؟
ما مرادی را به‌دلیل محرومیت در اختیار نداشتیم و آقای پیرامون هم نتوانست بازی کند. اگر گلرها را فاکتور بگیریم، فقط ۸نفر بودیم و در این وضعیت باید مقابل برزیل بازی می‌کردیم. آنها از لحاظ تعداد بازیکن شرایط بهتری داشتند. دست سرمربی حریف برای انجام تعویض باز بود و اتفاقا تعویضی‌های برزیل هم گل زدند. متأسفانه با اینکه بازی را با ۲گل جلو افتاده بودیم، ۲گل دریافت کردیم و نتوانستیم تمرکز و احساسات خودمان را کنترل کنیم. شکست مقابل برزیل آن هم در ثانیه‌های پایانی بسیار تلخ بود و ما با وجود شایستگی در نهایت حذف شدیم. خودم خیلی دوست داشتم قهرمانی در جام‌جهانی را به کارنامه‌ام اضافه کنم، واقعا حیف شد. شاید دیگر چنین فرصتی برای قهرمان شدن نصیب ما نشود.
*چقدر به قهرمانی امیدوار بودید؟
خب، ما تیم خوبی داشتیم؛ تلفیقی از بازیکنان جوان و باتجربه. بازی‌ها هم در امارات برگزار می‌شد و از حمایت و تشویق هواداران ایرانی هم بهره می‌بردیم. واقعا فرصت خوبی بود تا قهرمان شویم. ما خیلی به قهرمانی امید داشتیم، ۶ماه به‌صورت سخت و فشرده و درحالی‌که امکانات خوبی نداشتیم تمرین کردیم و خیلی هم سختی کشیدیم.
*فکر می‌کنی فدراسیون بابت کسب عنوان سومی، پاداش قابل توجهی به شما بدهد؟
بعید می‌دانم این اتفاق رخ دهد. امسال برای نخستین بار بود که بعد از هر بازی، پاداش‌هایمان در ایران به حساب‌مان واریز می‌شد که جای شکرش باقی است ولی هنوز دید فدراسیون فوتبال در مورد فوتبال ساحلی تغییر نکرده است.
*آیا می‌توان با درنظر گرفتن دستمزدها در فوتبال ساحلی، روی این رشته به‌عنوان یک شغل اول حساب کرد؟
نه، اصلا نمی‌توان این رشته را به‌عنوان یک شغل اول درنظر گرفت. بیشترین قراردادها از لحاظ مبلغ، بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلیون تومان برای هر فصل است! از طرفی این رشته پوشش رسانه‌ای ندارد و شاید فقط در بازی‌هایی مثل جام‌جهانی کمی بیشتر دیده شویم.
*مثل اینکه چند سال هم خارج از ایران بازی کرده‌ای، درست است؟
بله، من در لوانته اسپانیا، لوکوموتیو مسکو روسیه و شباب الاهلی بازی کرده‌ام. الان هم به شهرم اصفهان برگشته‌ام و عضو باشگاه دکتر تامید هستم که یک باشگاه خصوصی است.
*از همان اول که فوتبال را شروع کردی، تصمیم گرفتی این رشته را انتخاب کنی؟
نه، من فوتبال روی چمن بازی می‌کردم و در تیم پایه‌های ذوب‌آهن همبازی محسن مسلمان و پیام صادقیان بودم. ما در فلاورجان بودیم و طبیعتا به‌دلیل مشکلاتی که داشتیم، خیلی سخت بود برای تمرین و بازی به اصفهان بروم. از طرفی حمایت هم نمی‌شدم، وقتی در چنین شرایط سختی قرار می‌گیرید و حامی ندارید، ادامه دادن خیلی سخت می‌شود.
*فکر می‌کنی از لحاظ فنی، این پتانسیل را داشتی که در فوتبال چمنی رشد کنی؟
من دفاع بودم و با اینکه قدم بلند بود سرعت خوبی داشتم. حتی قرار بود بعد از صحبت‌هایی که یکی از دوستان با علیرضا منصوریان داشت، به تمرینات نفت تهران بروم و شاگرد این مربی شوم. البته من ترسیدم که جایگاهم را در فوتبال ساحلی از دست بدهم به همین دلیل از رفتن به تمرین تیم نفت پشیمان شدم.
*پشیمان نیستی که فوتبال ساحلی را انتخاب کردی؟
کار دیگری از دست من ساخته نبود. من در فوتبال ساحلی به افتخاراتی که می‌خواستم رسیدم و فقط قهرمانی در جام‌جهانی رویای من است که امیدوارم به آن دست پیدا کنم.
*در این دوره فقط یک گل زدی.
بله، یک گل زدم. البته پست من دفاع است ولی در دوره‌های قبل بیشتر گل زدم. فکر می‌کنم در مجموع ۹گل در جام‌جهانی زده‌ام. دفاع بودم و با اینکه قدم بلند بود سرعت خوبی داشتم. حتی قرار بود بعد از صحبت‌هایی که یکی از دوستان با علیرضا منصوریان داشت، به تمرینات نفت تهران بروم و شاگرد این مربی شوم. البته من ترسیدم که جایگاهم را در فوتبال ساحلی از دست بدهم به همین دلیل از رفتن به تمرین تیم نفت پشیمان شدم.