به گزارش همشهری آنلاین، در سالهای اخیر اما، بازیسازان ایرانی هم بیکار نبوده و تلاشهای گستردهای برای ساخت انجام داده و بازیهایی متناسب با فرهنگ کشور تولید و روانه بازار کردهاند. بد نیست به این نکته هم اشاره کنیم که در این زمینه حتی موفقیتهای بینالمللی نیز داشتهایم. با این حال، این صنعت در داخل ایران بازهم باید تقویت شود؛ کشوری که طبق آخرین آمارهای ارائهشده از سوی بنیاد ملی بازیهای رایانهای بیش از 34میلیون گیمر در آن فعال هستند.
موفقیت بازیسازهای ایرانی
محمدامین حاجیهاشمی، مدیرعامل بنیاد ملی بازیهای رایانهای به همشهری گفت: «یکی از بازیهای ایرانی اکنون بیش از ۲۰میلیون بار در کشور نصب شده است. این بازی در کشورهای دیگر هم ۵میلیون بار نصب شده است. ما بیش از ۵شرکت بازیسازی داریم که فعالیت بینالمللی دارند. دهها تیم و شرکت بازیساز هم داریم که توانستهاند در کشورهای دیگر بازیهای خود را منتشر کنند. با این حال، بهدلیل تحریمهای ظالمانه متأسفانه بازیسازان بهسختی میتوانند کار کنند.»
ساخت بازی دوبعدی و سهبعدی
یکی از شرکتهای دانشبنیان کشور با استفاده از فناوریهای یونیتی و بلاکچین و با آخرین ابزارهای روز دنیا موفق به طراحی و تولید بازیهای گرافیکی دوبعدی و سهبعدی ماجراجویی شده که از جذابیت گرافیکی فوقالعادهای برخوردار است. بازیهای مشابه خارجی در فروشگاههای نرمافزار بینالمللی با هزینههای بالایی برای تداوم استفاده کاربر شارژ میشوند. موتورهای بازیسازی همچون یونیتی و «آنریل انجین» میتوانند قوانین فیزیک را با دقت در یک محیط بازی ویدئویی پیاده کنند.
همچنین بازیهای ویدئویی با تهیه محیطهای مجازی، وسیله خوبی برای تمرین روباتهای قابل استفاده در محیط واقعی فراهم میآورند.
بیشتر بخوانید:
صنعت رو به رشد
ناصر محمودی، مدیرعامل این شرکت دانشبنیان درباره اهمیت ساخت بازیهای گرافیکی، گفت: «صنعت بازیسازی در ایران، صنعتی رو به رشد و آیندهدار است. با این حال، باید محدودیتها و مشکلات موجود در این حوزه را بشناسیم و آنها را حل کنیم. این صنعت در ایران طرفداران بیشماری دارد. با توجه به اینکه این گروه عمدتا زیر 35سال دارند، ظرفیت بسیار زیادی برای رشد این صنعت بهخصوص از جانب جوانان و نوجوانان وجود دارد.
از کاربردهای دیگر گیمیفیکیشن، استفاده از آنها در آموزش الکترونیکی، آزمون الکترونیکی و مسابقه بین فراگیران است که کاربرد بسزایی در حوزه آموزش دارد.» Gamification به استفاده از عناصر و تکنیکهای بازیسازی در زمینههای غیربازی اشاره دارد. این رویکرد بهمنظور افزایش انگیزه، مشارکت و تعامل در فعالیتهایی استفاده میشود که بهطور سنتی بازی بهحساب نمیآیند.