همشهری آنلاین- گروه فرهنگی: در میان رویدادهای تاریخی معاصر ایران، تشکیل «حزب رستاخیز ملت ایران» در سال ۱۳۵۳ که طی آن از مردم خواسته می‌شد به عضویت این حزب دلخواه محمدرضا پهلوی در بیایند و مخالفت حضرت امام خمینی(ره) با این مسئله، یکی از نقاط عطف تاریخ انقلاب اسلامی است که رویایی روحانیت مبارز با برنامه‌های ضد دینی و ملی حکومت پهلوی را نشان می‌دهد. ریشه‌های ماجرا از آن جا آغاز شد که در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳، «حزب رستاخیز ملت ایران» طی یک کنفرانس رادیو ـ تلویزیونی به عنوان تنها حزب ملی در راستای رسیدن به «دروازه‌های تمدن بزرگ» مورد ادعای محمدرضا پهلوی، فعالیت خود را به طور رسمی آغاز کرد. اما این حزب نتوانست در عرصه سیاسی و اجتماعی جامعه ایران نمود پیدا کند. یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم موفقیت این حزب، موضع‌گیری صریح و روشنگری‌های مراجع و در راس آنها امام خمینی (ره) درباره این حزب بود. به طوری که این روشنگری‌ها اثرات فراوانی در جامعه داشت و باعث عدم توفیق حزب رستاخیز شد. بعد از اعلام رسمی تأسیس حزب رستاخیز توسط محمدرضا پهلوی، گروهی تحت عنوان «جمعی از مسلمانان ایران» در نامه‌ای از امام خمینی خواستند: «وظیفه عموم ملت ایران را در قبال آن [حزب رستاخیز] روشن فرمایند.»
امام خمینی هم در پاسخ، مخالفت خود را با حزب رستاخیز اعلام و عضویت در آن را ممنوع کردند. بیانیه امام تحت عنوان «متن استفتای جمعی از مسلمانان ایران از محضر آیت‌الله العظمی خمینی درباره حزب رستاخیز ملی ایران» به زبان فارسی در عراق چاپ و از طریق پست، به ایران ارسال شد و مورد استقبال اقشار مختلف مردم قرار گرفت. مدت کوتاهی بعد از این حکم، بار دیگر گروهی از روحانیون طی نامه‌ای خطاب به امام خمینی، خواستار این شدند که وظیفه عموم مردم در قبال این حزب را روشن فرمایند. امام خمینی باز هم مخالفت خود را با عضویت در حزب اعلام کرده و فرمودند: «نظر به مخالفت این حزب با اسلام و مصالح ملت مسلمان، شرکت در آن از روشن‌ترین موارد نهی از منکر است و این جانب نظر خود را به طور تفصیل نوشته‌ام.» از این‌رو بار دیگر حکم تحریم عضویت در حزب رستاخیز توسط امام خمینی، در میان مردم و مخالفان رژیم پهلوی با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد. وزارت امور خارجه وقت ایران هم احساس خطر کرد و گزارشی از روند تکثیر و توزیع حکم امام را به اطلاع سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) رساند.
ساواک هم دست به کار شد و با یک توطئه وارد ماجرا شد. به بیان دیگر، رژیم پهلوی در مواجهه با حکم تحریم عضویت در حزب رستاخیز از سوی امام، دست به یک توطئه زد. از این رو ساواک ماموریت یافت با توسل به حربه‌های تبلیغاتی و نسبت دادن این حکم به فرقه بهاییت، از تأثیر آن در میان مردم بکاهد. از این‌رو اعلامیه‌ای با همکاری ساواک و به متن عربی تحت عنوان «اتحاد الطلبه الایرانیین فی لبنان» ترجمه و پخش شد و ساواک تعداد کثیری از این اعلامیه‌ها را در کویت، کشورهای عربی و شیخ نشین‌های خلیج فارس توزیع کرد تا با مخدوش کردن چهره امام خمینی، بتواند حکم تحریم عضویت در حزب رستاخیز را خنثی کند. اما استقبال مردم از حکم امام خمینی در سراسر دنیا از جمله ایران، توطئه رژیم پهلوی را خنثی کرد. حکم تحریم عضویت در حزب رستاخیز، به زودی در نقاط مختلف ایران منتشر شد و تمام کسانی که به نحوی از دیدگاه‌ها و اندیشه‌های سیاسی، دینی امام خمینی پیروی می‌کردند آن را مبنایی برای رفتار خود در برابر حزب و حاکمیت قرار دادند و از عضویت در حزب رستاخیز اجتناب کردند. به این ترتیب، رژیم پهلوی به رغم دسترسی به تمامی ابزارها و وسیله‌های تبلیغاتی، موفق نشد با فتوای امام خمینی(ره) مبنی بر تحریم حزب رستاخیز مقابله کند و فعالیت‌های این حزب به مرور کم‌رنگ شد و به حاشیه رفت.
منابع:
۱- مبارزات امام خمینی در به روایت اسناد (در دوران تبعید در نجف)، علامعلی پادشاه‌زاده، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. ص ۳۰۰
۲- نهضت روحانیون ایران، ج ۶،علی دوانی،مرکز اسناد انقلاب اسلامی،۱۳۹۴، ص۴۷۶
۳- مبارزات امام خمینی در به روایت اسناد (در دوران تبعید در نجف)، ص ۳۰۳
۴- صحیفه امام، جلد ۳، ص ۷۶