همشهری آنلاین - گروه سیاسی: لایحه حجاب و عفاف یک بار دیگر پس از اصلاحاتی برای بررسی به شورای نگهبان ارسال شده است. با توجه به ماجرای پیش آمده در یک درمانگاه قم بر سر یک مورد امر به معروف و نهی از منکر درباره سرنوشت این لایحه و مسائل مرتبط با آن با حسین جلالی نماینده رفسنجان و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت‌وگو کردیم.
درخصوص ماجرای امر به معروف قم و جلوگیری از حواشی نگران کننده چه می‌توان کرد؟
ببینید بحث قانون مطرح است. شما باید امر به معروف می‌کردید. امر به معروف زبانی صورت گرفته است و آقایان واکنش نشان می‌دهند؛ گفته‌اند عکس‌ها را بگیرید و احضار کنید. یک نفر عکس گرفته و ارسال کرده است. آیا این مشکل است؟ آن خانم قانون را نمی‌داند. وقتی بنا شده است که دوربین‌ها گزارش کنند، فرق نمی‌کند که دوربین شما باشد یا دوربینی باشد که به‌صورت اتوماتیک در جایی نصب شده است.
یعنی ثبت دوربینی خواست قانون و لایحه در دست بررسی است؟
بله. البته خود خانم بی‌حجاب هم باکی از مسئله ندارد که تصویرش می‌رود و قبول دارد.
چرا واکنش صورت می‌گیرد؟
ما باید قوانین را برای شهروندان تبیین و تفهیم کنیم.
فیلم و عکس گرفتن از افراد مجاز است؟
اینکه کسی اسرار خانوادگی افراد را که جزو رمز و راز زندگی‌شان است، فاش کند، جرم محسوب می‌شود، اما وقتی فرد در خیابان راه می‌رود و همه او را می‌بینند، ممکن است یک عکس هم از او گرفته شود و به مراکز بررسی تخلف قانون ارسال شود. هیچ کشوری هرج و مرج در قانون و تخلف از قانون را تحمل نمی‌کند. قانون یا نباید باشد یا اگر هست باید محترم شمرده شود. نقض قانون بزرگترین جرم محسوب می‌شود. مگر می‌شود بی‌قانونی کرد و گفت چرا بی‌قانونی من را گزارش کردید؟ رسانه‌ها نیز باید این مسئله را تبیین کنند که اگر قانون رعایت نشود سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و کشور ما از جنگل آمازون بدتر می‌شود. منتقدان و مخالفان اگر می‌خواهند بگویند قانون نباشد یا قانون نگذارید، بحث دیگری است اما وقتی قانون شد، قانون محترم است. هیچ دین، مذهب و حتی فرقه‌های نوظهور نوساخته‌ای هم بی‌قانونی را تحمل نمی‌کند. قانون سنگ‌بنا، فصل‌الخطاب، انسجام‌بخش، قدرت‌آفرین و امنیت‌ساز است. عده‌ای می‌خواهند بی‌قانونی باشد. شما تصور کنید چراغ‌های راهنمای سر چهارراه‌ها را خاموش کنند تا هر کس هر جوری خواست راه برود، چقدر تلفات از ما گرفته می‌شود؟ الآن در خیابان‌های ما موتورها هر جور می‌خواهند راه می‌روند و پلیس هم آنها را تماشا می‌کند. اگر اینگونه است که تابلوها را بردارند. تابلو و عبور ممنوع را برای چه گذاشته‌ایم؟ اینکه کسی دلش برای قانون می‌سوزد و دلش می‌خواهد قانون حاکم شود، نباید به او تعرض کنیم و تمسخرش کنیم.
لایحه حجاب و عفاف نیز به دنبال همین نحوه مواجهه است؟
بله. آنهایی که دغدغه اجرای قانون دارند باید تشویق شوند، نه اینکه به او بگوییم چرا برای قانون‌مداری دلسوزی کردی، چرا کام جامعه را تلخ کردی. این چه حرفی است که زده می‌شود. قوام کشور و حاکمیت به قانون است، ولو قانون بد. اگر قانون وجود دارد باید اجرا شود. یکی از ضعف‌های عمده ما این است که به قوانین در کشور ما توجه نمی‌شود و اخطار و جریمه‌ای متوجه کسانی که بی‌قانونی می‌کنند نمی‌شود. ما باید واقعا در سال ۱۴۰۳ روی اجرای قانون جدی باشیم و تخلف از قانون را یک جرم بزرگ تلقی کنیم. این مسئله‌ای است که دستگاه‌های امنیتی، نظارتی و اطلاعاتی باید روی آن وقت بگذارند. اینگونه بار به منزل نمی‌رسد، یا رومی روم یا زنگی زنگ؛ یا قانون را پاک کنید یا اگر هست محکم بگیریدش.
لایحه به چه مرحله‌ای رسیده است؟
اشتباهی از طرف بنده صورت گرفته بود که لایحه حجاب و عفاف به تایید شورای نگهبان رسیده است، در حالی که تنها ارسال صورت گرفته است. تماس گرفتم و متوجه شدم دیشب لایحه ارسال شده است و پس از تایید شورای نگهبان ابلاغ و اجرا می‌شود. امیدواریم در سال ۱۴۰۳ لایحه با قدرت و قوت اجرا شود.
از برخی مراجع حرمت شرعی عکسبرداری از افراد نقل شد. نظر شما چیست؟
اسرار عکسبرداری از درون خانواده که جزو رموز افراد است را نمی‌توان فاش کرد، اما وقتی در خیابان کشف حجاب کرده است و مردم علنی می‌بینند، جزو اسرار نیست. هیچ مرجع، فتوا و شرعی تخلف از قانون را اگر عکسبرداری و گزارش کنند، جرم محسوب نمی‌کند. الآن با تصویب مجلس گزارشگران فساد تشویق می‌شوند. مجلس سوت‌زنی را تصویب کرده است. تخلف از قانون از هر فسادی بدتر است. باید گزارش کنیم و وظیفه‌یمان است عکس بگیریم. اصلا اگر کسی عکس نگرفت مرتکب خطا شده است؛ امر به معروف و نهی از منکر چه می‌شود؟ فریضه الهی است. یک نفر آمده زبانی گفته و سرش داد زدند، گفته عکس می‌گیریم به نهادهای نظارتی می‌فرستم تا آنها به او تذکر دهند.
اگر در مرکز و زیر سقف و گوشه‌ای باشد، مثال همان خیابان را پیدا می‌کند؟
من به منتقدان می‌گویم آیا درمانگاه خانه خصوصی آن خانم بوده است؟ آن خانم از خیابان و از معابر به آنجا آمده است. جمعیت هم در تصاویر درمانگاه مشخص است. درمانگاه محل عمومی است و متعلق به همه مردم است، خانه خصوصی آن فرد محسوب نمی‌شود.