همشهری آنلاین- زهرا رفیعی: هرکس در روزهای اول حادثه ما را دید گفت "دستتان به جایی نمی‌رسد، خودتان را خسته نکنید". تلاش کردیم که دستمان برسد؛ به عدالت، تسلای غم و یا حتی عبرتی برای آیندگان. اما انگار راست می‌گویند بعد از حادثه دستمان به جایی نرسید، مثل همان موقع که کمک راننده پرید وسط اتوبوس و گفت کمربندهای ایمنی را ببندید و دست انداختیم و چیزی گیرمان نیامد. راننده اتوبوس کهنه کارخانه سیمان که به ازای بده بستان‌هایش با سازمان حفاظت محیط زیست، افتاده بود توی جاده روستایی هم دستش به جایی بند نبود. به او گفته بودند جاده کفی ارومیه تا پیرانشهر را می‌رود و برمی‌گردد ولی یکهو دیده بود ترمزش در پیچ و خم جاده رویتابب کار نمی‌کند. چند باری گرفت به گاردریل کنار جاده اما هیچ افاقه نکرد. اگر بلد راه بود می‌دانست یک پیچ دیگر را رد کند جاده صاف می‌شود ولی نمی‌دانست. به او نگفته بودند چه در پیش دارد، مسئول برنامه فقط اصرار می‌کرد که «زودتر برو از برنامه عقبیم.»
آن همه عجله و بی برنامگی ستاد احیای دریاچه ارومیه در روز دوم تیر 1400 به بهای جان دو خبرنگار جوان حوزه محیط زیست و مجروح شدن تعدادی دیگر تمام شد. دو سال انتظار 21 خبرنگار و اولیای دم از پس چندین جلسه رسیدگی به شکایت آنها، فعلا در حکم بدوی خلاصه شده است که در آن هیچ مسئولی هیچ مسئولیت و تقصیری ندارد! فقط راننده محکوم به پرداخت دیه مهشاد کریمی، خبرنگار ایسنا و ریحانه یاسینی، خبرنگار ایرنا، دیه مجروحان و تحمل شش ماه حبس شده است.
پدر مهشاد کریمی حالا به جای اینکه منتظر باشد دخترش برای سومین بار پس از ازدواج به خانه‌اش بیاید، حالا مانده است که پس نظر کمیسیون تصادفات پلیس راه آذربایجان غربی که علت تصادف را «ترکیب مساوی» از عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه از سوی راننده اتوبوس، بی‌مبادلاتی و قصور مسئولین هماهنگی سفر به علت عدم تامین وسیله نقلیه مناسب و آشنا نبودن با شرایط راه و جغرافیای منطقه بدون هماهنگی با ادارات مرتبط ایمنی ترافیک اعلام کرده بود، چه می‌شود؟ ادعای بی‌اطلاعی مدیران استانی از برنامه ستاد احیای دریاچه ارومیه به کجا رسید، ترک فعل سازمان حفاظت محیط زیست بود یا پنهان کاری مسئولان ستاد؟
حالا چشم انتظار دادگاه تجدید نظر هستیم که ببینیم سال آینده چه رایی صادر می‌کند. وکلا طی 20 روز، اعتراض شکات را نسبت به رای بدوی اعلام خواهند کرد. آیا مجازاتی برای یک مسئول در این حادثه در نظر گرفته خواهد شد یا اینکه «مثل همیشه، راننده مقصر است»