اما هنوز یک خلاء در محصولات ایرباس برای رویارویی با گونه جدیدی از هواپیماهای بوئینگ احساس می شد؛ که این فاصله، با معرفی هواپیمای ارتقاء یافته ایرباس A-350تا حدود زیادی برطرف شد. در این نوشتار، به بررسی توانایی‌های دو گونه جدید از هواپیماهای مسافربری، از دو قطب هواپیما سازی جهان و مقایسه نظری آنان می‌پردازیم.
پس از شکست طرح سونیک کروزر شرکت بوئینگ که هواپیمایی با قابلیت حمل و نقل مسافران با سرعت نزدیک صوت بود، کارشناسان بوئینگ، به درستی تشخیص دادند که بازار جهانی هواپیما، هم‌اکنون در دست هواپیماهای مسافربری 200 تا 300 نفره با برد متوسط و یا بلند است.
بر همین راستا، شرکت بوئینگ دست به طراحی هواپیمایی جدید، با خصوصیاتی در حد تفکرات مهندسان اقتصاد‌نگر این شرکت زد که البته، الهام از هواپیماهای نسل گذشته بوئینگ، یعنی هواپیماهای سری 757 و 767، امری اجتناب ناپذیر بود.
سرانجام، دریم لاینر 7E7و یا همان هواپیمای رویاپیمای بوئینگ، طرح نهایی طراحان این شرکت بود. این هواپیما، انقلابی در استفاده از مواد چند سازه‌ای یا کامپوزیتی است، تا جایی که تفکر بر این است که بالغ بر 60% کل سازه هواپیما بر پایه استفاده از چنین موادی وارد عرصه خواهد شد.
این مسأله، خود به معنای پیشی گرفتن از هواپیماهای ساخت ایرباس است که پنداشته می‌شد با کمتر از 20% مواد کامپوزیت در بدنه آنان، تحولی در طراحی و تولید سازه‌های هوایی هستند.
مواد چند سازه‌ای، علاوه بر سبک وزن بودن، از مقاومت بالایی نسبت به مواد دیگر برخوردار هستند که با توجه به قیمت نسبتاً مناسب آنان، مصالحی غیر قابل چشم‌پوشی در ساخت ایرفریم‌های هوایی در آینده به شمار می‌آیند.
هواپیمای بوئینگ 787، از قابلیت حمل 200 تا 300 مسافر، بسته به پیکربندی صندلی‌های آن در کلاس‌های مختلف تا مسافت حداکثر 15000 کیلومتری برخوردار است که با در نظر گرفتن طراحی موتورهای جدید و کاراتر آن از لحاظ مصرف سوخت، می‌توان این هواپیما را، مجموعه‌ای از پیشرفت‌های نوین در راستای مدرنیزاسیون اقتصادی و البته به کارگیری صحیح و به جای آنان محسوب کرد.
اما هواپیمای تازه طراحی شده ایرباس A-350 نیز در مقابل دریم لاینر، ظاهراً حرف‌هایی برای گفتن دارد. گرچه این هواپیمای پیشنهادی ایرباس همانند رقیبش یعنی بوئینگ 787، یک هواپیمای کاملاً جدید نیست، اما می‌توان آن را یک نمونه ارتقا یافته به میزان 80% از هواپیمای پرفروش ایرباس A-330 به شمار آورد.
ایرباس دلیل این که یک هواپیمای کاملاً جدید را طراحی نکرده است، چنین بیان می‌کند که طراحی یک گونه کاملاً جدید، نیاز به افتتاح یک خط تولید تازه و البته امکانات دیگر و صد البته، آموزش خلبانان برای یک هواپیمای جدید دیگر است، در حالی که با ارتقای یک نمونه قبلی به میزان زیاد، می‌توان با استفاده از شبیه ساز‌ها روش‌های درسی پیشین و تمام موارد مشابه دیگر، خلبانان اپراتور در این هواپیمای نوین را آموزش داد و از صرف ده‌ها میلیون دلار برای ارائه آموزش‌ها و وسایل آموزشی جدید جلوگیری کرد.
با به کارگیری این روش، آموزش خلبانانی که قبلاً با هواپیمای نسل قبلی این هواپیما، مانند A-330 پرواز می‌کرده‌اند، بسیار سهل‌تر و آسان‌تر خواهد بود و تقریباً حالتی شبیه به یک آموزش دوره‌ای مختصر برای آشنایی با بعضی سیستم‌های جدید خواهد بود.
هواپیمای ایرباس A-350، به دلیل اینکه مستقیماً برای رقابت با بوئینگ 787 طرح‌ریزی شده است، از مشخصات تقریباً یکسانی با رقیبش از جهات گوناگونی مانند برد، گنجایش و سرعت کروز یا گشت‌زنی برخوردار است. این تشابه به جایی رسیده است که قرار است هر دوی این نوع هواپیماها، از موتورهای مشابه نسل جدید GEnx ساخت جنرال الکتریک و یا موتورهای Trent1000 ساخت رولزرویس برای تامین نیروی پیشرانش خود بهره جویند.
ایرباس A-350، از لحاظ به کارگیری مواد کامپوزتی، با میزانی معادل 35%، به هیچ وجه قابل مقایسه با میزان 60% در بوئینگ 787 نیست. در ایرباس A-350 بدنه هواپیما قرار است ابتداً از آلیاژهای آلومینیوم تقویت شده و آویزگاه‌های موتور تماماً از تیتانیوم ساخته شوند، در حالی که این رویه با فرآیند استفاده حداکثر از مواد کامپوزیتی در 787 کاملاً مغایرت دارد.
اما مورد توجه‌ترین مسأله در مورد رقابت این دو هواپیمای جدید با یک دیگر، نخست مسأله تعداد سفارشات و دیگری سال ورود به خدمت و قیمت هر فروند از هواپیماها می‌باشد. تا این زمان، تعداد سفارشات برای بوئینگ 787، به بیش از رقم 252 فروند رسیده است، در حالی که این عدد برای A-350، زیر 160 فروند است و همین، اولین مرحله افت A-350 می‌باشد.
مسأله دیگر، سال ورود به خدمت این هواپیماهاست که نقشی غیر قابل انکار در بازار آنها خواهد داشت. برنامه‌ریزی‌ها بر آن است که هواپیمای بوئینگ 787، تا سال 2007 وارد خدمت شود در حالی که ایرباس، مدتی را معادل سه سال دیرتر از موعد بوئینگ، یعنی تا سال 2010، نیاز دارد.
آخرین وجه پر اهمیت مقایسه، قیمت تمام شده این هواپیماهاست که برای بوئینگ 787 دریم لاینر رقمی حداکثر در حدود 120 میلیون دلار در نظر گرفته شده است، اما هواپیمای ایرباس A-350، دارای هزینه‌ای معادل 150 میلیون دلار در مدل کوچک‌تر و 170 میلیون دلار در مدل بزرگتر خواهد بود که این مسأله حساس، به گمان زیاد بازار رقابت خرید را به سمت بوئینگ خواهد کشاند.
به هر روی و سخن، آینده‌ای که پیش روی ماست، سرانجام برنده این رقابت پایاپای را معلوم ساخته و مشخص می‌کند که موفقیت نهایی با کدام غول هواپیماسازی جهان خواهد بود.