به گزارش همشهری آنلاین، درباره بازیگران مولف، صاحب فکر و با قوه خلاقه‌ای مثل کلینت ایستوود، به راحتی نمی‌توان یک عنوان انتخاب کرد. با اینکه وودی آلن فیلم‌های زیادی بازی کرده، شاید در موردش بشود با قاطعیت بیشتری گفت که او کارگردان است تا بازیگر یا در مورد کنِت برانا با اینکه بازی‌های به یادماندنی هم در کارنامه دارد، شاید با قاطعیت بیشتری بشود گفت که او یک شکسپیرین فانتزی باز برآمده از جهان درام، نمایش، صحنه و یک کارگردان تکنیسین است تا بازیگر. ولی در مورد کلینت ایستوود تعادلی بین جنبه‌های مختلف حرفه و کارنامه‌اش وجود دارد. به بیان دیگر، آدمی است که در بازیگری قطعا در بالاترین سطح ممکن قرار دارد و نماد گونه خاصی از وسترن‌های تکرارناشدنی تاریخ سینماست.
کلینت ایستوود، یکی از کسانی است که اصطلاحا به‌عنوان مارلبرومن یا مردان مبلغ مارلبرویی از آنها یاد می‌شود؛ مردانی که با آن قد کشیده، آرواره‌های به‌هم فشرده، چشمان نافذ و قیافه و جاذبه مردانه، تبلیغات سیگار مارلبرو را انجام می‌دادند. زمانی معروف بود مردان مارلبرویی، نماد خوش‌تیپی و جاذبه مردانه هستند و اساسا کلینت ایستوود شمایل آرک‌تایپ مردان مارلبرویی است.
ایستوود در کنار اینها، وسترن‌های گردن‌کلفتی دارد که در اغلب تاپ‌تن‌ها، در یک یا دو تای آنها حضور دارد. در کنار آن تجربه‌های بازیگری بسیار متعددی دارد؛ از هری کثیف گرفته تا وسترن‌های سرجیو لئونه تا کارهای متأخرش، تجربه‌هایی که به‌عنوان کارگردان - بازیگر دارد.
از طرف دیگر این آدم با حفظ سمت، یکی از کارگردان‌های مولف و صاحب سبک سینما هم به شمار می‌رود. شما هیچ وقت نمی‌توانید کلینت ایستوود را با مایکل بی‌مقایسه کنید. حتی نمی‌توانید کلینت ایستوود را با دیوید فینچر مقایسه کنید؛ برای اینکه ایستوود به‌عنوان کارگردان، هم از جایگاه یگانه و سطح بالایی برخوردار است و هم به‌عنوان مولف سینما یعنی روایتگر یک جهان بصری و دراماتیک به شمار می‌شود.
بیشتر بخوانید:
کسی است که سه‌گانه معروف پرچم‌های پدران ما، نامه‌هایی از ایوو جیما را می‌سازد و در کانسپت آثار جنگی با روایتی تراژیک، یک نگرش و سبک خاصی را مطرح می‌کند و در عین حال در آثاری که هم کارگردان و هم بازیگر است، مثل عزیز میلیون دلاری تمرکز و توازن عجیبی را نشان می‌دهد. در عین اینکه مسئولیتش را به‌عنوان کارگردان انجام می‌دهد، در حفظ راکورد حسی خودش به‌عنوان بازیگر نیز تلاش ویژه‌ای دارد.
پس در یک کلام باید بگوییم که با مورد عجیبی سر و کار داریم. کلینت ایستوود مثل وودی آلن یا کوین کاستنر نیست. مثل جورج کلونی، جک نیکلسن و خیلی از بازیگرهای دیگر نیست که در ادامه مسیر موفقیت حرفه‌ای، کم‌کم تهیه‌کننده می‌شوند یا سرمایه‌گذاری می‌کنند و در کنار آن ۲ فیلم هم می‌سازند. ما با آدمی سر و کار داریم که به‌طور جدی توامان کارگردان، بازیگر، روایتگر و درام‌پرداز سینماست. یعنی تصویر، روایت، درام و قصه را می‌شناسد و در ضمن با اکت هم به خوبی آشناست.
این مرد ۹۳ساله آخرین فیلمش با عنوان «هیأت منصفه شماره ۲» را سال گذشته ساخت و کسی باور نمی‌کند که حالا در این تصویر آنقدر شکسته و سالخورده به‌نظر برسد. تصویری که در روزهای گذشته در فضای مجازی وایرال شده و بسیاری را شوکه کرده است.
با این حال کلینت ایستوود تا ابد در بین غول‌ها و بزرگان سینما جایگاه ثابت خواهد داشت، خصوصا به‌خاطر سه‌گانه‌ای (خوب بد زشت، به‌خاطر چند دلار بیشتر و به‌خاطر یک مشت دلار) که با سرجیو لئونه کار کرده و به‌خاطر اینکه توأمان بازیگر و کارگردان فیلم‌های نابخشوده و عزیز میلیون دلاری بوده و نکته مهم‌تر اینکه، او همزمان به‌عنوان آهنگساز، تهیه‌کننده و در همه رشته‌ها در بالاترین سطح قرار می‌گیرد و در واقع به درجه‌ای از تثبیت حرفه‌ای رسیده که توانسته در چند سال گذشته علایق اجتماعی، تاریخی و سیاسی خود را دنبال کند.